Τη δική τους απάντηση δίνουν οι τέσσερις Αρχιερείς της Εκκλησίας της Κύπρου που αντέδρασαν έντονα στην αναγνώριση του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ουκρανίας από τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις του.
Ειδικότερα, στην επιστολή τους προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο Μητροπολίτης Κύκκου Νικηφόρος, ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος, ο Μητροπολίτης Ταμασού Ησαΐας και ο Επίσκοπος Αμαθούντος Νικόλαος, εκφράζουν τη θλίψη τους για την αναφορά του Πατριάρχη ότι με την αντίδραση τους στην αναγνώριση του Αυτοκεφάλου, ««αποκαλύπτουν όχι την ευαισθησίαν μας διά την εκκλησιολογίαν, την κανονικήν τάξιν και την ενότητα της Ορθοδοξίας, αλλά μάλλον την αδιαφορίαν μας δι’ αυτήν, χάριν αλλοτρίων σκοπιμοτήτων».
Σχολιάζουν δε ότι η αναφορά του Οικουμενικού Πατριάρχη ότι το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο αποτελεί τετελεσμένο εκκλησιαστικό γεγονός και η μόνη εκκλησιολογικώς συνεπής στάση είναι η αναγνώρισή του και από τους υπόλοιπους Ορθόδοξους Προκαθημένους, «δεν μας βρίσκει σύμφωνους, αφού ουδείς εκ των Προκαθημένων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών παρέστη στην ενθρόνιση του Επιφανίου, αλλά και μέχρι σήμερα μόνον δύο τοπικές Εκκλησίες τον αναγνώρισαν. Ωστόσο και η εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Κύπρου αναγνώρισή του αποτελεί πράξη αυθαίρετη και αντικανονική».
Διαβάστε την απάντηση των Αρχιερέων της Εκκλησίας της Κύπρου
Με πολύ σεβασμό σας εκφράζομεν την θλίψιν μας διά την αναφοράν σας σε μας, ότι η διαφωνία μας με την απόφασιν του Μακαριωτάτου Προκαθημένου της αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου, σχετικά με το Αυτοκέφαλον της Εκκλησίας της Ουκρανίας, «αποκαλύπτουν όχι την ευαισθησίαν μας διά την εκκλησιολογίαν, την κανονικήν τάξιν και την ενότητα της Ορθοδοξίας, αλλά μάλλον την αδιαφορίαν μας δι’ αυτήν, χάριν αλλοτρίων σκοπιμοτήτων».
Παναγιώτατε, εκφράζομεν την απορίαν μας, εάν τελικά έχωμεν το δικαίωμα, ως Μέλη της Ιεράς Συνόδου της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Κύπρου, να διατυπώνωμεν τας απόψεις μας ελεύθερα και άφοβα, έστω και αν ακόμη είναι διαφορετικαί από τας απόψεις των άλλων αδελφών μας. Είναι ορθόν και συνάδον με την ιεράν παρακαταθήκην του Ιερού Συνοδικού Θεσμού, διά του οποίου διοικούνται όλαι αι κατά τόπους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι, εάν κάποιοι Συνοδικοί Αρχιερείς διαφωνούν, να δέχωνται ύβρεις και προπηλακισμούς και εκφράσεις προσβλητικάς, επειδή έχουν άλλην γνώμην σε κάποιον θέμα με τον Προκαθήμενόν τους;
Ή, πάλιν, είναι ορθόν η Ιερά Σύνοδος εν απολύτω ομοφωνία να αποφασίζη κάτι επί σοβαρού θέματος και αίφνης ο Προκαθήμενος να περιφρονή και να καταργή όλην την Ιεράν Σύνοδον και να πράττη τελείως διαφορετικά; Που στέκει τότε ο 34ος ιερός Κανόνας των Αγίων Αποστόλων, ο οποίος λέγει: «Τους επισκόπους εκάστου έθνους ειδέναι χρη του εν αυτοίς πρώτον και ηγείσθαι αυτόν ως κεφαλήν, και μηδέν τι πράττειν περιττόν άνευ της εκείνου γνώμης… Αλλά μηδέ εκείνος (ο Προκαθήμενος) άνευ της πάντων γνώμης ποιείτω τι• ούτω γαρ ομόνοια έσται και δοξασθήσεται ο Θεός διά Κυρίου εν Αγίω Πνεύματι, ο Πατήρ και ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα».
Όσον διά τους αλλοτρίους σκοπούς, τους οποίους τυχόν εξυπηρετούμεν εν γνώσει μας, νομίζομεν, ότι η μέχρι τούδε παρουσία και υπηρεσία μας εν τη Αγιωτάτη Εκκλησία μας μαρτυρεί την ποιότητα της όλης διακονίας μας και το αδιάβλητον του ήθους μας.
Η αναφορά σας, ότι: «Το Ουκρανικόν αυτοκέφαλον αποτελεί τετελεσμένον εκκλησιαστικόν γεγονός και η μόνη εκκλησιολογικώς συνεπής στάσις είναι η αναγνώρισίς του εκ μέρους και των λοιπών αδελφών Ορθοδόξων Προκαθημένων, όπως συνέβη με τα αυτοκέφαλα όλων των νεωτέρων αδελφών Ορθοδόξων Εκκλησιών, από εκείνου της Εκκλησίας της Ρωσίας και εφεξής», δεν μας ευρίσκει σύμφωνους, αφού ουδείς εκ των Προκαθημένων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών παρέστη εις την ενθρόνισιν του Επιφανίου, αλλά και μέχρι σήμερα μόνον δύο τοπικαί Εκκλησίαι τον αναγνώρισαν. Ωστόσο και η εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Κύπρου αναγνώρισίς του αποτελεί πράξιν αυθαίρετον και αντικανονικήν.
Ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ως Προκαθήμενος του Πρώτου Θρόνου της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, είναι «πρώτος μεταξύ ίσων» (primus inter pares), ένα πρωτείον, το οποίον δεν είναι «πρωτείον εξουσίας», αλλά «πρωτείον ευθύνης και διακονίας» διά την ενότητα της Εκκλησίας, την ορθήν πίστιν και την αγάπην. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι και πρέπει πάντοτε να είναι ο διαχρονικός φύλακας και εγγυητής, τόσον της κανονικής τάξεως όσον και της αυθεντικής λειτουργίας του Ορθοδόξου Συνοδικού και Ιεραρχικού Συστήματος. Έργον ιδικόν του είναι ο συντονισμός των Ορθοδόξων Εκκλησιών εις κρίσιμα θέματα διορθοδόξου ενδιαφέροντος.
Τα ανωτέρω εγγράφησαν με την ευθύνην της Αρχιερατικής μας συνειδήσεως και του προσήκοντος σεβασμού μας προς το σεπτόν Οικουμενικόν Πατριαρχείον μας.
Σελίδα 1 από 3