Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στην Πατρίδα Ημαθίας

Την Κυριακή 10 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Υπαπαντής του Κυρίου Πατρίδας με την ευκαιρία της επερχόμενης εορτής του Αγίου Φιλοθέου του Κοκκίνου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Και ιδών αυτήν ο Κύριος ευ­σπλαγχνίσθη επ᾽ αυτή και είπεν αυτή· μη κλαίε».

Στην είσοδο της πόλεως Ναίν ο Χριστός και το πλήθος που τον ακολουθεί συναντούν μία νεκρι­κη πομπή. Μία μητέρα συνοδεύει τον νεκρό υιό της στην τελευταία του κατοικία, και όλη η πόλη συμ­παραστέκεται στη θλίψη και στην οδύνη της.

Η εξέλιξη της συναντήσεως είναι γνωστή. Ο Χριστός δεν μένει ασυ­γκίνητος στον πόνο της μητέρας, η οποία δοκι­μάζει μετά τη στέρηση του συζύγου της και τη στέρηση του μοναδικού της παιδιού.

«Και ιδών αυτήν ο Κύριος ευ­σπλαγ­χνίσθη επ᾽ αυτή και είπεν αυτή· μη κλαίε», σημειώνει ο ιερός ευαγγελιστής. Αισθάνθηκε ο Χρι­στος τον πο­νο της και την προέ­τρεψε να μην κλαίει. Η προτροπή του όμως δεν ήταν ένας κενός λο­γος από αυτούς που λέμε συνήθως για να παρηγορή­σου­με τους συ­ναν­θρώπους μας, όταν δεν μπο­ρού­με να κάνουμε κάτι άλλο. Για τον Χριστό η προτροπή αυτή έχει περιεχόμενο και ουσία, γιατί δεν προτρέπει απλώς τη χήρα μητέρα να μην κλαίει, αλλά προ­χωρεί ένα βήμα πιο πέρα και αναι­ρεί την αι­τία της θλίψεώς της, κα­ταρ­γεί τον λόγο για τον οποίο η πο­νεμένη μη­τέρα θρηνεί και οδύρε­ται, ανασταί­νοντας το παιδί της.

Θαύμα μοναδικό είναι η ανάστα­ση του νεκρού νέου της Ναίν. Θαύ­μα της αγάπης του Χριστού που ξαναδίδει τη ζωή σε ένα νέο παιδί που την έχασε πρόωρα. Θαύμα της αγάπης του Χριστού για μία μητέρα που αποκτά και πάλι την ελπίδα και το στήριγμά της. Θαύμα της αγά­πης του Χριστού όμως και προς όλους τους ανθρώ­πους είναι η ανάσταση του νεκρού, γιατί δείχνει ότι ο Χριστός είναι ο κύριος της ζωής, και ο θάνατος δεν υπερ­βαίνει τη δύναμή του. Μπορεί ο θάνατος να είναι συνέπεια της αμαρτίας και να αποτελεί το κοινό τέλος όλων των ανθρώπων, όμως και αυτός υπόκειται στη δύναμη του Χριστού. Ο Χριστός είναι αυ­τος που ορίζει τον χρόνο και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί στη ζωή μας. Ο Χριστός είναι αυτός ο οποίος με το σημερινό θαύμα της αναστάσεως του νέου της Ναίν μας διδάσκει ότι ο θάνατος μπορεί να αποτελεί ένα γεγονός στη ζωή του ανθρώπου, αλλά δεν αποτελεί την οριστική κατάληξή της. Διότι ο Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο για τον θάνατο, αλλά για τη ζωή, τον έπλασε για να ζήσει αιώνια κοντά του, εφόσον βεβαίως έχει ζήσει κα­τα την επίγ­εια ζωή του σύμφω­να με το θέλημα και τις εντολές του.

Την πραγματικότητα αυτή επιβε­βαι­ώνουν και οι άγιοι της Εκκλη­σίας μας που τιμούμε καθημερινά, που προσκυνούμε τα σεπτά και χα­ρι­τόβρυτα λείψανά τους, που ασπα­­ζόμεθα τις ιερές τους εικόνες, που βιώνουμε τα θαύματά τους, που ακούμε τον λόγο τους και διδασκόμεθα από τη ζωή τους. Γιατί οι άγιοι της Εκκλησίας μας δεν είναι νεκροί αλλά ζώντες. Ζούν εν Χριστώ, ζούν μέσα στην Εκκλησία, ζούν ανάμεσα στους πιστούς και ακούν τις προσευχές μας και πρε­σβεύουν στον Θεό για χάρη μας και θαυματουργούν στη ζωή μας.

Και έναν τέτοιο άγιο της Εκκλη­σίας μας, ο οποίος εορτάζει αύριο, έχουμε καθιερώσει όμως από χρόνια να τιμούμε εδώ στην ενορία σας, τιμούμε σήμερα. Τιμούμε τον άγιο Φιλόθεο τον Κόκκινο, πατρι­αρ­χη Κωνσταντινουπόλεως, τον φι­­λο και συνέκδημο του άλλου με­γάλου αγίου, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσ­σαλονίκης, του θαυματουργού, τον οποίο τιμά ιδιαιτέρως η τοπική μας Εκκλησία ως ασκητή στη Σκήτη της Βεροίας.

Και όπως ο άγιος Φιλό­θεος ο Κοκ­κινος τιμούσε τον φίλο του και συ­να­γωνιστή του στον αγώνα ενα­ντι­ον των κακοδοξιών του Βαρλα­αμ και του Ακινδύνου, έτσι και εμείς τιμούμε σήμερα τη μνήμη του και αναθεωρούμε, κατά την προ­­τροπή του πρωτοκορυφαίου απο­στόλου Παύλου, του ιδρυτού της τοπικής μας Εκκλησίας, «την έκβασιν της αναστροφής» του. Διό­τι αυτό είναι το νόημα της τι­μης των αγίων και του εορτασμού της μνήμης τους. Είναι να διδα­χθούμε από τη ζωή τους και από τις αρετές τους. Και ο άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος μας διδάσκει με τη βα­θειά πίστη και αγάπη του στον Χρι­στο που τον οδήγησε όχι μόνο να του αφιε­ρώσει τη ζωή του, αλλά και να αγω­νισθεί υπέρ της αλη­θεί­ας και των δικαίων της Εκκλη­σίας. Μας διδά­σκει με την πιστό­τη­τα του στην Εκκλησία και τη διδα­σκαλία της. Μας διδάσκει με την εγκρά­τεια και την ασκητικότητα με την οποία έζησε και στο Άγιο Όρος και ως πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Μας διδάσκει με τον σεβασμό και την τιμή που απέδιδε στην Υπεραγία Θεοτόκο και στους αγίους της Εκκλη­σίας μας, για πολ­λούς από τους οποί­ους συνέ­­θεσε ύμνους και εγκώ­μια. Μας διδάσκει ακόμη με την προ­σευ­χη του, η οποία αποτελούσε γι᾽ αυτόν διαρ­κες εντρύφημα και πη­γη δυνάμεως και χάριτος, και ιδιαίτερα ηνοερά προσευχή, την οποία ασκούν οι μοναχοί και ιδιαίτερα οι Αγιορείτες.

Δεν έχει σημασία, αν ο άγιος Φι­λο­­θεος ο Κόκκινος έζησε πριν από 650 περίπου χρόνια. Συνε­χι­ζει να ζει και να μας διδάσκει με το παρά­δειγμά του, να μας διδάσκει μέσα από τα έργα του. Σε μας, λοιπόν, επαφί­εται, εάν θέλουμε να αισθα­νόμεθα τη ζώσα παρουσία του στη ζωή μας και στη ζωή της Εκκλη­σίας μας, εάν θέλουμε πράγματι να τον τι­μου­με, όπως αρμόζει στους αγίους της Εκκλησίας μας, τους οποίους ετί­μησε ο Θεός, να μιμού­μεθα τη ζωή του. Γιατί έτσι θα αξιωθούμε και εμείς με τη χάρη και τη δύναμη του Χριστού να υπερ­βούμε τον θάνατο και να ζήσουμε αιωνίως στη χαρά της βασιλείας του, εκεί όπου ζει και ευφραίνεται και ο άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος και όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας και οι σήμερα εορταζόμενοι αλλά και όλοι όσους τιμά η ενορία σας, πρε­σβεύοντας και για την ενορία σας και για τον καθένα σας προσω­πικά.