Η Χάρις της Υπεραγίας Θεοτόκου συνήγαγε για μία ακόμη φορά το πλήθος των πιστών στους ιερούς ναούς, για να εορτάσουν πανηγυρικά την εορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου και να αντλήσουν δύναμη από την πλουσιόδωρη Χάρη Της, που προσφέρεται αφειδώλευτα σε πνευματικές ευκαιρίες όπως η σημερινή.
Στην ημικατεχόμενη πρωτεύουσα της Κύπρου, οι πιστοί συνέρρευσαν ευλαβικά ιδιαίτερα στους πανηγυρίζοντες Ιερούς Ναούς Παναγίας Μακεδονιτίσσης, Παναγίας Χρυσελεούσης και Παναγίας του Τράχωνα για να τιμήσουν το πρόσωπο της Μητέρας του Θεού και να συμψάλουν τους θαυμάσιους εκκλησιαστικούς ύμνους της Εορτής.
Στον μοναδικής ιστορικής αξίας Ιερό Ναό τής Παναγίας Χρυσελεούσης, χοροστάτησε στον Εσπερινό ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος, περιστοιχιζόμενος από κληρικούς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου.
Σύμφωνα με το Τυπικό, έγινε λιτάνευση της εικόνας του Γενεσίου της Θεοτόκου περιμετρικά του ναού, ψαλλομένων των τροπαρίων τής Λιτής και στη συνέχεια αναπέμφθηκε δέηση υπέρ των επιτελούντων την εορτή. Ακολούθησε αρτοκλασία.
Ο Αρχιεπίσκοπος απηύθυνε και λόγο πνευματικό προς τους πιστούς, με τον οποίο τόνισε πως «το απ’ αιώνος σεσιγημένον μυστήριον γίνεται πραγματικότητα στο πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου, η οποία έγινε η επουράνιος γέφυρα που οδήγησε τον άνθρωπο από τη γη στον ουρανό, από την αμαρτωλή ζωή στην αιώνια βασιλεία τού Υιού Της. Διότι ο άνθρωπος από μόνος του δεν μπορούσε να απαλλαγεί από την αμαρτία κι έπρεπε επεμβαίνοντας ο ίδιος ο Θεός, να ανυψώσει τον άνθρωπο στην προτέρα του δόξα.
Έχουμε διερωτηθεί ποτέ μέσα μας το μέγεθος της φιλανθρωπίας του Θεού προς εμάς; Πόση συγκατάβαση υπήρξε από τον ίδιο τον δημιουργό μας ώστε να αποστείλει τον Υιό Του, να σταυρωθεί για μας, κι όλα αυτά για τη δική μας σωτηρία;
Το παράδειγμα της Παναγίας μας πρέπει να είναι οδοδείκτης της ζωής μας. Ήταν έτοιμη να δεχθεί τον Θεό Λόγο μέσα Της και να χωρέσει τον Αχώρητο. Εμείς πόσο έτοιμοι είμαστε να δεχθούμε τον Θεό στην καρδιά μας; Είναι έξω και περιμένει να εισέλθει. Εμείς συνέχεια ολιγοπιστούμε και αμφιβάλλουμε. Δεν πρόκειται ποτέ ο Θεός να μας αφήσει να πειρασθούμε περισσότερο από ότι μπορούμε. Ούτε με τις ασθένειες, ούτε με τις δοκιμασίες.”