Με εγκύκλιο του ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας Κύπρου, καλούν τον κυπριακό λαό σε πνευματική εγρήγορση και εντατικοποίηση του εν Χριστώ πνευματικού αγώνα, καθότι στις μέρες μας «βιώνουμε μία κοινωνική ταραχή, σύγχυση, ανασφάλεια, φοβία».
Ιδιαίτερα η Κύπρος, αναφέρει η εγκύκλιος, «αντιμετωπίζει δύο μείζονα ζητήματα· το ένα πανανθρώπινο, αυτό της πανδημίας και των συνεπειών της, όπως οι εγκλεισμοί προς αποφυγή της διασποράς του ιού, οι επιπτώσεις στην οικονομία, η απώλεια εργασίας και εισοδημάτων για τις ασθενέστερες ομάδες του πληθυσμού κ.λπ. Το δεύτερο είναι το εθνικό μας πρόβλημα».
Επισημαίνεται πως «από το 1974, όταν η Τουρκία εισέβαλε στην ανυπεράσπιστη πατρίδα μας και εξεδίωξε τους νόμιμους και μόνιμους κατοίκους από τις εστίες τους και τις περιουσίες τους, από τις πόλεις και τις κοινότητές τους, η κατάσταση δεν βαίνει προς το καλύτερο. Την τελευταία περίοδο η Τουρκία δείχνει απροκάλυπτα τις προθέσεις της, ότι επιθυμεί να νομιμοποιήσει την κατάσταση αυτή και επιπρόσθετα να λαφυραγωγήσει και τον φυσικό πλούτο της Κύπρου, το φυσικό αέριο, προβάλλοντας απαράδεκτες αξιώσεις, όπως αντίστοιχα πράττει και στο Αιγαίο εναντίον της εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδας».
Όσον αφορά στο επί ένα έτος ταλανίζον θέμα της πανδημίας, «η Ορθόδοξος Εκκλησία αντιλαμβάνεται την αδημονία και τα προβλήματα που δημιουργούνται», χωρίς μάλιστα «να υπάρχει επί του παρόντος σοβαρή ένδειξη για σύντομη έξοδο από την κρίση αυτή».
Βασική, ωστόσο, διαπίστωση, είναι πως, παρόλο ότι το θέμα της πανδημίας απασχολεί σε ένα βαθμό όλες τις χώρες, ωστόσο εκείνες «δεν έχουν το μέγιστο εθνικό πρόβλημα της Κύπρου, που αν δεν προσέξουμε την πορεία του, θα οδηγηθούμε στον ορατό κίνδυνο του φυσικού μας εθνικού αφανισμού».
Καλούμαστε να σταθούμε αντάξιοι όλων εκείνων που δεν φείσθηκαν της ίδιας της ζωής τους για να μας παραδώσουν τη γη αυτή· και όπως επί λέξει σημειώνει η εγκύκλιος, η Πατρίδα «μας αναθέτει την βαρειά ιστορική ευθύνη να φανούμε άξιοι συνεχιστές των προηγούμενων γενεών που με θυσίες και εκατόμβες αιμάτων μας παρέδωσαν την Κύπρο Ελληνική και Χριστιανική».
Και παρόλο που «διαπιστώνουμε να διαδραματίζεται ένα θέατρο του παραλόγου», δηλαδή να «διοργανώνονται διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά των μέτρων πρόληψης μετάδοσης του ιού και στρεφόμαστε ο ένας εναντίον του άλλου με αποτέλεσμα το διχασμό του λαού» εντούτοις «για τα όσα διαδραματίζονται μπροστά και πίσω από τις πολιτικές σκηνές των εμπόρων των Εθνών, καμία διαμαρτυρία δεν έγινε από μέρους του λαού μας. Δεν έγινε καμία διαμαρτυρία για τις απαράδεκτες αξιώσεις της κατοχικής δύναμης κατά της Κύπρου. Δεν έγινε καμία διαμαρτυρία για τις απειλές και τις ύβρεις που εκτοξεύει ασταμάτητα ο υβριστής και καταστροφέας των Χριστιανικών μας εκκλησιών και μνημείων με στόχο την τουρκοποίηση των κατεχομένων εδαφών μας. Δεν έγινε καμία διαμαρτυρία για τις επιδιώξεις της κατά συρροήν εγκληματούσας Τουρκίας, με την εισβολή, τον εποικισμό, τη δολοφονία των αγνουμένων, την καταπάτηση όλων των δικαιωμάτων του λαού μας, των θρησκευτικών, της περιουσίας κ.λπ. Δεν έγινε καμία διαδήλωση αλλ’ απλώς μία υποτονική διαμαρτυρία για τα όσα ο απαράδεκτος νεοσουλτάνος είπε και έκανε στην Αμμόχωστο, παραβαίνοντας όλα τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου».
Έχοντας αυτά υπ’ όψιν, η Ιερά Σύνοδος «απεφάσισε την καθιέρωση της προσεχούς εβδομάδος της Τυρινής ως Εβδομάδος προσευχής, πρώτον ως τρόπο συμμετοχής στις προγραμματιζόμενες εκδηλώσεις για τα 200 έτη από την Εθνική παλιγγενεσία του 1821, δεύτερον, ως ικεσία και παράκληση για τη λύτρωσή μας από την πανδημία και τρίτον, για τη σωτηρία και ελευθέρωση της Πατρίδας μας από τις επιβουλές των αλλοφύλων, την απαλλαγή από την κατοχή και τη δικαίωση του αγώνα του λαού μας».
Ως εκ τούτου, καλεί τους ιερείς και τους πιστούς όπως «Την Πέμπτη 11 Μαρτίου να τελεσθεί σε όλες τις ενορίες παράκληση στην Παναγία και ειδική δέηση για την κοινωνική κρίση, την πανδημία και την Πατρίδα μας. Την Κυριακή της Τυρινής, 14 Μαρτίου να τελεστεί σε όλους τους Ναούς λιτανεία, κατά την οποία να γίνει σχετική δέηση και να αναγνωσθεί ειδική προς τούτο ευχή. Επίσης να τελεσθεί ιερό Μνημόσυνον υπέρ πάντων των υπέρ Πίστεως και Πατρίδος αγωνισαμένων. Ακόμη, κατά τη διάρκεια της Τυρινής Εβδομάδας καθημερινά να τελούνται κατά την κρίση των εφημερίων και άλλες ακολουθίες, όπως παρακλήσεις, Άγιο Ευχέλαιο».
Τέλος, καλούνται οι ιερείς όπως προτρέψουν «τους πιστούς, ώστε ο καθένας, κατά την δυνατότητά του, να αφιερώνει καθ᾽ όλη τη διάρκεια της Τυρινής Εβδομάδας περισσότερο χρόνο για προσευχή προσωπική».