Στον Ιερό Ναό Παναγίας του Τράχωνα στον Στρόβολο παρέστη συμπροσευχόμενος την Κυριακή Θ΄ Ματθαίου, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος.
Ο Μακαριώτατος κήρυξε τον Θείο Λόγο κατά την ώρα του Κοινωνικού, ερμηνεύοντας την ευαγγελική περικοπή τής σημερινής Θείας Λειτουργίας ως εξής:
«Εἰς τί ἐδίστασας, ὀλιγόσπιστε; Ο Κύριός μας, λίγο μετά από την επιτέλεση του θαύματος του χορτασμού των πεντακισχιλίων, με το οποίο κατέστησε πέντε άρτους και τρεις ιχθύες ικανούς να χορτάσουν τόσες χιλιάδες κόσμου, προκάλεσε τον θαυμασμό στο παρευρισκόμενο πλήθος, που Τον αναγνώριζαν ως τον Μεσσία, αυτόν που προκατήγγειλαν οι προφήτες, τον Βασιλέα του Ισραήλ.
Γνώριζε, ωστόσο, ο Κύριος, ότι δεν είχε φθάσει η ώρα να φανερωθεί ποιος ήταν, γι’ αυτό μάς παραδίδει ο ευαγγελιστής ότι «ἠνάγκασε» τους μαθητές να μπουν στο πλοίο, καθότι είχε αντιληφθεί τις σκέψεις των άλλων· και με τρόπο, διέλαθε τής προσοχής του όχλου, ανεβαίνοντας στο όρος να προσευχηθεί.
Κι ο «ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς» Κύριος, γνώριζε ότι τη στιγμή εκείνη οι μαθητές κινδύνευαν μέσα στη θάλασσα. Διέκοψε την προσευχή Του προς τον Θεό Πατέρα και περπατώντας «ἐπὶ τῆς θαλάσσης» πλησίασε τους κινδυνεύοντας μαθητές.
Εκείνοι, μόλις Τον είδαν μέσα στο σκοτάδι έκραξαν! Φοβήθηκαν τόσο πολύ που έβγαλαν φωνή απογνώσεως.
Κι ο Κύριος, για να τους καθησυχάσει, τους είπε· μὴ φοβῆσθε! Εγώ είμαι! Κι ο Πέτρος, ο οποίος συμπεριφερόταν με αυθορμητισμό, είπε στον Κύριο· Κύριε, αν είσαι εσύ, κάνε με κι εμένα να περπατήσω όπως κι εσύ πάνω στην αφρισμένη θάλασσα και να έλθω κοντά σου.
Και ο Κύριος διέταξε τον Πέτρο να Τον πλησιάσει. Και ξεκίνησε ο Πέτρος να περπατάει πάνω στη θάλασσα και να πλησιάζει τον Χριστό.
Για όση ώρα ο Πέτρος βρισκόταν σε επαφή διά τῆς πίστεως με τον Χριστό, βάδιζε απρόσκοπτα πάνω στα φουρτουνιασμένα κύματα. Όταν όμως φούντωσαν οι άνεμοι, ο Πέτρος ολιγοψύχησε και εγκατέλειψε τη βεβαία πίστη που είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τότε ακριβώς άρχισε να βυθίζεται.
Εκείνη των ώρα, ξεκίνησε να καλεί τον Κύριο να τον βοηθήσει. Και η απάντηση του Κυρίου ήταν αυστηρή· ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας;
Για όση ώρα, ο Πέτρος είχε αφήσει τον εαυτό του παραδομένο στην πρόνοια του Χριστού, περπατουσε αμέριμνος στη μανιασμένη θάλασσα.
Όταν, όμως, υποτόνισε αυτή του η πίστη προς τον Κύριο, ξεκίνησαν για αυτόν οι δυσκολίες να φαίνονται ανυπέρβλητες. Είναι φανερό, πέραν πάσης αμφιβολίας, πως όταν βρισκόμαστε σε επαφή με τον Σωτήρα Χριστό, όταν προσευχόμαστε μόνιμα και αδιάλειπτα, είμαστε ενωμένοι με τον Χριστό, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα και τα πάντα είναι κατορθωτά.
Όταν όμως χάσουμε αυτήν την επικοινωνία με τον Θεό, όταν διακοπεί η προσευχή μας (για αυτό εξάλλου λέει ο Παύλος «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε»), χάνουμε την αληθινή χαρά, την αληθινή εσωτερική ειρήνη και αναζητουμε αυτά τα αγαθά σε υλικά πράγματα, σε καταστάσεις αυτού του κόσμου, πρόσκαιρες, εφήμερες και φευγαλέες.
Αυτό που ποθούμε είναι η ψυχική γαλήνη, η εσωτερική ελευθερία, που μας χαρίζει μόνο ο Θεός. Όταν ανοίξουμε πραγματικά την καρδιά μας και γίνουμε κατοικητήριο του Θεού, τότε θα έχουμε όλα αυτά που προανέφερα.
Ούτε στις θέσεις, ούτε στα αξιώματα, ούτε στον πλούτο θα βρούμε αυτά τα αγαθά. Ίσως παροδικά, αισθανθούμε κάποια ευχαρίστηση, η οποία όμως δεν είναι μόνιμη.
Αυτό συνέβη με τον Πέτρο. Το ίδιο συμβαίνει μέχρι και σήμερα. Ο Χριστός είναι πάντοτε μαζί μας. Εξαρτάται όμως από εμάς πόσο θα είμαστε σε κοινωνία μαζί Του.
Όσο περισσότερο βρισκόμαστε στο θέλημά Του, τόσο πιο ανώδυνα θα ξεπερνούμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε».
Ο Μακαριώτατος, λίγο πριν την απόλυση, τέλεσε το 40ήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Χαράλαμπου Χαριλάου, πατρός του Διευθυντή του Κ.Ε.Τ. τής Εκκλησίας Κύπρου κ. Ιωάννου Χαριλάου.
Της προηγηθείσης Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο ιδιαίτ. Γραμματεύς του Μακαριωτάτου, Αρχιμ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου, συλλειτουργούντος του εφημερίου του ναού π. Γεωργίου Χρυσοστόμου.