Μήνυμα επί τη εορτή των Χριστουγέννων εξέδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ευγένιος.
Στο μήνυμά του ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ευγένιος αναφέρει χαρακτηριστικά “στην εκκλησιαστική μας ζωή κάθε εορτή έχει την ιδιαίτερη σημασία της, γιατί εκφράζει την ιδιαιτερότητα του ήθους και της θεολογίας της Εκκλησίας, της λατρείας και της ευσέβειάς της. Είναι ο τρόπος που ζει και κινείται, ο τρόπος που βιώνει και δοξολογεί τα ιστορικά μεγαλεία του Θεού η Εκκλησία μας” και συνέχισε λέγοντας “εορτάζοντας εντός της τη Γέννηση του Χριστού σήμερα, ο πιστός μετέχει σ’ αυτήν ως αυτόπτης μάρτυρας και γίνεται ο ίδιος τόπος νέας χριστογέννησης και η ύπαρξή του ολόκληρη μετατρέπεται σε βηθλεεμικό σπήλαιο για να χωρέσει εντός του ο Άπειρος Θεός και να χαρίσει στην ελαχιστότητά του ουράνιες διαστάσεις, αφού τον κάνει να υπερβεί την μικρότητά του”.
Παρατίθεται το Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ευγενίου
Αγαπητά μου παιδιά,
«Επεφάνη η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις» (Τιτ. 2, 11). «Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α΄Τιμ. 3,16). Αυτή είναι η ουσία και το νόημα της μεγάλης αυτής ημέρας των Χριστουγέννων, κατά την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει την κατά σάρκα γέννηση του Υιού του Θεού από την Υπεραγία Θεοτόκο, στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, επί Καίσαρος Αυγούστου.
Αυτή η φανέρωση του Θεού εν σαρκί, αυτή η γέννηση του Θεού ως ανθρώπου, είναι το μεγαλύτερο γεγονός όλων των εποχών και όλων των αιώνων, αφού ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό, που θα μετέχει στη ζωή και στην δόξα Του. «Αυτός ενηνθρώπησεν ίνα ημείς θεοποιηθώμεν» κατά τον Μέγα Αθανάσιο.
«Ως παιδίον νέον», ως «βρέφος κείμενον εν φάτνη» (Λουκ. β, 12) γνωρίσθηκε από τους αγραυλούντες ποιμένες ο Χριστός, που ήλθε στη γη για να χαρίσει τον ουρανό σε εκείνους που είναι προσκολημμένοι στη γη, που εισήλθε στο χρόνο για να μας χαρίσει την αιωνιότητα και γεύθηκε έπειτα τον θάνατο για να μας χαρίσει την αθανασία.
Στην εκκλησιαστική μας ζωή κάθε εορτή έχει την ιδιαίτερη σημασία της, γιατί εκφράζει την ιδιαιτερότητα του ήθους και της θεολογίας της Εκκλησίας, της λατρείας και της ευσέβειάς της. Είναι ο τρόπος που ζει και κινείται, ο τρόπος που βιώνει και δοξολογεί τα ιστορικά μεγαλεία του Θεού η Εκκλησία μας.
Εορτάζοντας εντός της τη Γέννηση του Χριστού σήμερα, ο πιστός μετέχει σ’ αυτήν ως αυτόπτης μάρτυρας και γίνεται ο ίδιος τόπος νέας χριστογέννησης και η ύπαρξή του ολόκληρη μετατρέπεται σε βηθλεεμικό σπήλαιο για να χωρέσει εντός του ο Άπειρος Θεός και να χαρίσει στην ελαχιστότητά του ουράνιες διαστάσεις, αφού τον κάνει να υπερβεί την μικρότητά του.
Ο Χριστός έρχεται στη ζωή μας και στη ζωή του κόσμου μας ως «παιδίον νέον». Αυτήν την κατάσταση της παιδικότητας, που τη συνοδεύει η αθωότητα, η απλότητα, η αγνότητα, την οποία προβάλλει η εορτή της θείας Ενανθρωπήσεως και που δεν αποτελεί ηλικιακή χρονική περίοδο, είναι η κατάσταση την οποία οφείλει να βιώνει καθένας από εμάς που επιθυμεί τη σωτηρία. Ο λόγος του Χριστού μας είναι σαφής μέσα στο ιερό Ευαγγέλιο, όταν καλεί τα παιδιά λέγοντας στους μεγάλους: «άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με˙ των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. ιθ’, 14) και, όταν λέγει στους ίδιους «αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. ιη΄, 3).
Όσο κι αν είναι δύσκολο να γκρεμίσομε τον ψεύτικο κόσμο που έχουμε οι ίδιοι δημιουργήσει με επίκεντρο τον εαυτό μας, το άστρο της Βηθλεέμ της Αγίας μας Εκκλησίας μας δείχνει το δρόμο για να βγούμε από τα σκοτάδια στο ξέφωτο της νέας ζωής που φανέρωσε με τον ερχομό Του ο Ήλιος της Δικαιοσύνης Χριστός.
«Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών… και οι εν σκότει και σκιά εύρομεν την αλήθειαν» (Εξαποστειλάριον Εορτής Χριστουγέννων). Εκείνος μας προτρέπει διά της Εκκλησίας σε ένα, ας μας επιτραπεί η έκφραση, εκκλησιαστικό παλιμπαιδισμό. Καλεί όλους μας να ξεφύγουμε από την ατομικιστική και ναρκισσιστική αιχμαλωσία που μας φθείρει και να ανανεωθούμε μέσα από την εν Χριστώ παιδικότητα, να λυτρωθούμε πνευματικά, αφού εργασθούμε για να ανακαλύψουμε εντός μας το παιδί που κρύβεται μέσα μας. Και να αναγεννηθούμε ουσιαστικά.
Το «παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός» μέσα στη φάτνη, μπορεί να φαίνεται ανίσχυρο και ευπρόσβλητο σε και δοξολογεί τα ιστορικά μεγαλεία του Θεού η Εκκλησία μας.
Εορτάζοντας εντός της τη Γέννηση του Χριστού σήμερα, ο πιστός μετέχει σ’ αυτήν ως αυτόπτης μάρτυρας και γίνεται ο ίδιος τόπος νέας χριστογέννησης και η ύπαρξή του ολόκληρη μετατρέπεται σε βηθλεεμικό σπήλαιο για να χωρέσει εντός του ο Άπειρος Θεός και να χαρίσει στην ελαχιστότητά του ουράνιες διαστάσεις, αφού τον κάνει να υπερβεί την μικρότητά του.
Ο Χριστός έρχεται στη ζωή μας και στη ζωή του κόσμου μας ως «παιδίον νέον». Αυτήν την κατάσταση της παιδικότητας, που τη συνοδεύει η αθωότητα, η απλότητα, η αγνότητα, την οποία προβάλλει η εορτή της θείας Ενανθρωπήσεως και που δεν αποτελεί ηλικιακή χρονική περίοδο, είναι η κατάσταση την οποία οφείλει να βιώνει καθένας από εμάς που επιθυμεί τη σωτηρία. Ο λόγος του Χριστού μας είναι σαφής μέσα στο ιερό Ευαγγέλιο, όταν καλεί τα παιδιά λέγοντας στους μεγάλους: «άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με˙ των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. ιθ’, 14) και, όταν λέγει στους ίδιους «αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. ιη΄, 3).
Όσο κι αν είναι δύσκολο να γκρεμίσομε τον ψεύτικο κόσμο που έχουμε οι ίδιοι δημιουργήσει με επίκεντρο τον εαυτό μας, το άστρο της Βηθλεέμ της Αγίας μας Εκκλησίας μας δείχνει το δρόμο για να βγούμε από τα σκοτάδια στο ξέφωτο της νέας ζωής που φανέρωσε με τον ερχομό Του ο Ήλιος της Δικαιοσύνης Χριστός.
«Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών… και οι εν σκότει και σκιά εύρομεν την αλήθειαν» (Εξαποστειλάριον Εορτής Χριστουγέννων). Εκείνος μας προτρέπει διά της Εκκλησίας σε ένα, ας μας επιτραπεί η έκφραση, εκκλησιαστικό παλιμπαιδισμό. Καλεί όλους μας να ξεφύγουμε από την ατομικιστική και ναρκισσιστική αιχμαλωσία που μας φθείρει και να ανανεωθούμε μέσα από την εν Χριστώ παιδικότητα, να λυτρωθούμε πνευματικά, αφού εργασθούμε για να ανακαλύψουμε εντός μας το παιδί που κρύβεται μέσα μας. Και να αναγεννηθούμε ουσιαστικά.
Το «παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός» μέσα στη φάτνη, μπορεί να φαίνεται ανίσχυρο και ευπρόσβλητο σε παιδαγωγεί με την αγία υπομονή και την παραδειγματική καρτερία του στην ασθένειά του.
Σας εύχομαι κλείνοντας, να διέλθετε το Άγιο Δωδεκαήμερο με πνευματική ευφροσύνη και να εισέλθετε στο βαθύτερο νόημα των Εορτών του, προσεγγίζοντας την ουσία των γεγονότων. Ας μην περάσουν και αυτές οι εορτές χωρίς να τις καταλάβομε, για να ειρηνεύσομε μέσα μας και γύρω μας και για να ειρηνεύσει κάποτε και ο κόσμος ολόκληρος, που χωρίς την ειρήνη του Χριστού, παραμένει ανειρήνευτος.
Αυτό σας παρακαλώ, με όλη μου την πατρική αγάπη, πάντοτε και ιδιαίτερα σήμερα. Χρόνια πολλά και ευλογημένα.
Ο Αρχιεπίσκοπος και πατέρας σας
† Ο Κρήτης Ευγένιος