Το υπέρτατο συναίσθημα ήταν η συντροφιά του, η κινητήριος δύναμη που “γέμισε” τα άδεια και μοναχικά μερόνυχτα στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, κι έβαλε τη σφραγίδα της στο εξιτήριο του από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος, στην πρώτη του συνέντευξη μετά την πρόσφατη περιπέτεια της υγείας του, σε συνέντευξη του στο Cretalive.gr, αναφέρθηκε στον “μεγαλύτερο πλούτο” της ζωής, στην “αγάπη”, και μερικές απ’ τις πιο έντονες εμπειρίες του, απ’ την πολυήμερη νοσηλεία του στο ΠΑΓΝΗ.
Μεγάλη του παρηγοριά, εκείνες τις δύσκολες ώρες, ήταν “η καρδιακή προσευχή μου στον Θεό, ώστε να γίνει το δικό Του θέλημα”. Συνοδοιπόρος του, οι “προσευχές όλων των αδελφών μου”.
Οι δεκάδες επιστολές συμπαράστασης που λαμβάνει καθημερινά, επιδρούν ενισχυτικά στο σώμα και την ψυχή του, ευρισκόμενος μέχρι και σήμερα υπό ιατρική παρακολούθηση και καθώς συνεχίζει τις φυσιοθεραπείες του.
Στο προσκέφαλο του νιώθει ακόμη τη θαλπωρή των γιατρών και των νοσηλευτών, των “λευκοφορεμένων αγγέλων”, οι οποίοι “στάθηκαν όχι μόνο στο πλευρό μου, αλλά και στο προσκέφαλο όλων των ασθενών”. Θα τους μνημονεύει “πάντοτε” με ευγνωμοσύνη, για “την αφοσίωσή τους στο καθήκον και μάλιστα στις δύσκολες αυτές συνθήκες της πανδημίας”.
Μας καλεί “να σταθούμε με υπευθυνότητα και σύνεση” ενώπιον του “αδιόρατου εχθρού”, του κορωνοϊού: “Να ταπεινωθούμε”, “να ξαναδούμε με άλλα μάτια και άλλη προσέγγιση ολόκληρη τη ζωή μας” και “να μετανοήσουμε αληθινά” για “να ξαναβρούμε το δρόμο μας”.
Εν όψει της «μητρόπολης των εορτών», (αντ)εύχεται “σε όλους τους ανθρώπους να εορτάσουν τα Χριστούγεννα αληθινά και καρδιακά”, προκειμένου “το νέο έτος 2021 να είναι καλύτερο από αυτό που τελειώνει και ο κάθε άνθρωπος να στέκεται στις επάλξεις του χρέους και του καθήκοντος, με πίστη, αγάπη, αλληλεγγύη και δύναμη!”.
Ερωτηθείς για το πως βίωσε τις ώρες του στο νοσοκομείο ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης ανέφερε ότι στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας ήταν έντονη η αίσθηση της μοναξιάς, καθώς δεν υπάρχουν περιθώρια επικοινωνίας, αλλά το εξαίρετο Ιατρικό και Νοσηλευτικό Προσωπικό της Μονάδας δεν επέτρεψε στην ανθρώπινη αγωνία ή στη μοναξιά να κυριαρχήσουν, σημειώνοντας: “Προσωπικώς, δεν θα έλεγα ότι αισθάνθηκα φόβο. Γνωρίζω καλά ότι η ζωή όλων μας είναι στα χέρια του Θεού. Στις ώρες εκείνες μεγάλη παρηγοριά για εμένα ήταν η καρδιακή προσευχή μου στον Θεό, ώστε να γίνει το δικό Του θέλημα. Σε αυτή την προσωπική μου προσευχή είχα «συνοδοιπόρο» τις προσευχές όλων των αδελφών μου.
Αναφερόμενος στο ενδιαφέρον του κόσμου προς το πρόσωπο του, τόνισε ότι η αγάπη και οι προσευχές των ανθρώπων, από την Κρήτη, αλλά και από άλλα μέρη της Ελλάδας και του κόσμου τον συγκίνησαν βαθύτατα. Αλλά και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, οι Προκαθήμενοι Εκκλησιών, η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης και όλοι οι Αρχιερείς, κληρικοί και λαϊκοί, εξέφρασαν το ενδιαφέρον και την αγάπη τους. «Είναι σπουδαίο στις δύσκολες αυτές συνθήκες να παραμένουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ και να εκφραζόμαστε με αγάπη ο ένας για τον άλλο» είπε χαρακτηριστικά.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης αναφέρθηκε στο μάθημα ζωής που του έδωσε η καθημερινή επαφή με γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό και θέλησε να καταθέσει ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, προς όλους τους Ιατρούς και το Νοσηλευτικό Προσωπικό του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, κυρίως της Νευρολογικής Κλινικής στον εξαίρετο Καθηγητή κ. Παναγιώτη Μήτσια, με όλους τους εκλεκτούς συναδέλφους του, καθώς και όλο το Νοσηλευτικό Προσωπικό της Κλινικής. «Ως λευκοφορεμένοι «άγγελοι αγάπης» στάθηκαν όχι μόνο στο πλευρό μου, αλλά και στο προσκέφαλο όλων των ασθενών. Διαπίστωσα την αγάπη και την αφοσίωσή τους στο καθήκον και μάλιστα στις δύσκολες αυτές συνθήκες της πανδημίας. Τους μνημονεύω και θα τους μνημονεύω πάντοτε με αγάπη και ευγνωμοσύνη. Ο Θεός να τους ευλογεί και να τους στηρίζει».
Τόνισε επίσης ότι δεν έχουμε δικαίωμα επιπολαιότητας ή αδιαφορίας και οφείλουμε να σταθούμε όχι με φόβο και φοβίες, ούτε με υπερβολές καί κινδυνολογίες, αλλά να σταθούμε ενωμένοι με αγάπη και σύνεση .
Όσον αφορά τις μέρες των Χριστουγέννων, ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κρήτης εύχεται σε όλους τους ανθρώπους να εορτάσουν τα Χριστούγεννα αληθινά και καρδιακά και οι εξωτερικές δύσκολες και διαφορετικές συνθήκες αυτής της χρονιάς να μην γίνουν αφορμή και αιτία απογοήτευσης. «Τα σπίτια μας ας ξαναγίνουν ταπεινή «φάτνη», για να φιλοξενήσουν τον μικρό Χριστό! Οι σκληρές καρδιές ας μαλακώσουν, για να σπαργανωθεί εκεί ο Χριστός! Ο εγωισμός του δήθεν «παντοδύναμου» ανθρώπου ας καμφθεί για να έχει «τόπο» ο Χριστός μας να αναπαυθεί».