“Δε χρειάζεται να είμαστε εξαιρετικές προσωπικότητες για να ζήσουμε όμορφα και να ζήσουν και αυτοί που είναι δίπλα μας ανθρώπινα. Αρκεί να αποδεχτούμε τα λάθη μας, να παραιτηθούμε από τις αυταπάτες του «ωραίου», να σπάσουμε το φράγμα του «εγώ» και να συμφιλιωθούμε με την «αδυναμία» του παντοδύναμου Θεού” αναφέρει χαρακτηριστικά ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμά του.
Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας τονίζει “Η παγερή εκείνη «άγια νύχτα» της Γεννήσεως του Κυρίου παραπέμπει στις χαμένες ελπίδες μας, στα ξεχασμένα όνειρά μας και στις εγκαταλελειμμένες προοπτικές μας. Το σκοτάδι εκείνο θυμίζει την οδύνη της ανθρώπινης ψυχής που αναζητά νόημα και κουράγιο. Μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι, η αδυναμία ενός παντοδύναμου Θεού έρχεται να ανατρέψει τα πάντα, δίδοντας φως και ελπίδα. Έτσι, ταπεινά και αθόρυβα, οι χαμένες ελπίδες επιστρέφουν, τα ξεχασμένα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, οι εγκαταλελειμμένες προοπτικές ανανεώνονται”.
Παρατίθεται το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας:
Τιμιώτατοι Αδελφοί συνεπίσκοποι και αγαπητά μου παιδιά,
Μέσα στην ανθρώπινη ιστορία υπάρχουν αφηγήσεις για υπερφυσικές γεννήσεις ανθρωποθεών, όμως αυτό που έζησε η ανθρωπότητα με τη γέννηση του Χριστού είναι απολύτως νέο και μοναδικό. ᾽Ενώ οι ανθρωποθεοί μέχρι και σήμερα επιδεικνύουν τις υπερφυσικές τους δυνάμεις και στηρίζονται σ᾽αυτές, ο Χριστός ήρθε ταπεινά και αθόρυβα. Με τη Γέννηση του Χριστού τελικά καθαγιάζεται η αδυναμία! Μια αδυναμία που αποδεικνύει την παντοδυναμία του αληθινού Θεού, του μοναδικού που αποκαλύφθηκε «εν σαρκί» στην ανθρώπινη ιστορία. Αδυναμία που δεν φαίνεται μόνο στο ταπεινό της Γεννήσεώς Του αλλά και στο ότι ο ερχομός Του καλεί τους ανθρώπους στη θεογνωσία και τη θέωση, μια κατάσταση την οποία απεχθάνονται πολλές εκ των θρησκειών.
Θεοφιλέστατοι αδελφοί και αγαπητά μου παιδιά,
Δε χρειάζεται να είμαστε εξαιρετικές προσωπικότητες για να ζήσουμε όμορφα και να ζήσουν και αυτοί που είναι δίπλα μας ανθρώπινα. Αρκεί να αποδεχτούμε τα λάθη μας, να παραιτηθούμε από τις αυταπάτες του «ωραίου», να σπάσουμε το φράγμα του «εγώ» και να συμφιλιωθούμε με την «αδυναμία» του παντοδύναμου Θεού. Είναι επιτυχία του ανθρώπου, τελικά, να αποδεχτεί ως τρόπο ζωής την αδυναμία. Η παγερή εκείνη «άγια νύχτα» της Γεννήσεως του Κυρίου παραπέμπει στις χαμένες ελπίδες μας, στα ξεχασμένα όνειρά μας και στις εγκαταλελειμμένες προοπτικές μας. Το σκοτάδι εκείνο θυμίζει την οδύνη της ανθρώπινης ψυχής που αναζητά νόημα και κουράγιο. Μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι, η αδυναμία ενός παντοδύναμου Θεού έρχεται να ανατρέψει τα πάντα, δίδοντας φως και ελπίδα. Έτσι, ταπεινά και αθόρυβα, οι χαμένες ελπίδες επιστρέφουν, τα ξεχασμένα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, οι εγκαταλελειμμένες προοπτικές ανανεώνονται. Γιατί, απλώς, αρχίζουμε να ζούμε διαφορετικά. Αναπαυόμαστε στην αδυναμία του παντοδύναμου Θεού, ελευθερωνόμαστε από την κτιστότητα και τότε μια καινούργια άνοιξη ανατέλλει στην ψυχή μας.
Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια πολλά!
