Δεν έχουν συλλάβει τό βαθύτερο νόημα της ζωής οι άνθρωποι. Δεν πιστεύουν στην άλλη ζωή. Όλο το βάσανο από εκεί ξεκινάει.
«Εἶμαι αδικημένος, σου λέει, οι άλλοι χαίρονται, εγώ δεν χαίρομαι»… Δεν είναι ευχαριστημένοι με ὅ,τι έχουν, μπαίνει και ο εγωισμός, και βασανίζονται. Ὁ Θεός όλο τον κόσμο τον αγαπάει.
Στον κάθε άνθρωπο έδωσε αυτά πού τον ωφελούν, είτε το μπόι είτε την λεβεντιά είτε την ομορφιά κ.λπ., ότι θα τον βοηθήση, αν το ἀξιοποιήση, να σωθεί. Αλλά ο κόσμος βασανίζεται.
«Γιατί εγώ να είμαι έτσι, ἐνω εκείνος έτσι;». Μα εσύ έχεις αυτά, εκείνος έχει άλλα. Ένας διά Χριστόν σαλός Ρουμάνος πού ασκητεύει στο Ἅγιον Ὄρος είπε σε κάποιον πού είχε τέτοιους λογισμούς:
«Ένας βάτραχος είδε το βουβάλι και είπε: “Θέλω να γίνω και εγώ βουβάλι”. Φούσκωσε, φούσκωσε ὁ βάτραχος, και τελικά έσκασε. Ο Θεός αυτόν τον έκανε βάτραχο, εκείνο βουβάλι. Πήγε ο βάτραχος να γίνει βουβάλι και έσκασε!»
Ο καθένας να χαίρεται όπως ο Δημιουργός τον έφτιαξε.
Άγιος Παΐσιος
Από το βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ