Το πρωί της Παρασκευής, 16 Ιουλίου 2021, τελέσθηκε θεία Λειτουργία επί τη μνήμη του αγίου μάρτυρος Υακίνθου και του αγίου Ανατολίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως στον Ιερό Ναό της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Πατριαρχείου στη Ραμάλλα, εις την οποίαν λειτουργίαν, τελεσθείσαν υπό του Ιερέως της Μπετζάλλας π. Παύλου Αλέμ και του Ιερέως Βηθλεέμ π. Γεωργίου. Ζακαμάν, μετέσχον ιδίως αι νεολαίαι των ενοριών του Πατριαρχείου εκ των πόλεων Ιερουσαλήμ, Ραμάλλας, Βηθλεέμ, Τάϋμπε, Μπετζάλλας και Μπειτ- Σαχούρ.
Εις την λειτουργίαν ταύτην μετέσχεν αφικνούμενος εξ Ιεροσολύμων ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος υπό του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Μητροπολίτου Ελενουπόλεως κ. Ιωακείμ, του Πρεσβυτέρου π. Ήσσα Μούσλεχ και του Αρχιδιακόνου π. Μάρκου, ευλογών τα μέλη των νεολαιών, περί τα 140, μετέχοντα ωσαύτως της θείας Κοινωνίας και ψαλλούσης της χορωδίας της νεολαίας Ραμάλλας.
Μετά την Απόλυσιν της θείας Λειτουργίας, ο Μακαριώτατος προσεφώνησε την νεολαίαν διά της κάτωθι προσφωνήσεως Αυτού διά στόματος π. Ήσσα Αραβιστί και απένειμεν εις έκαστον μέλος εικόνα ευλογίας:
«Ιδού δη τι καλόν ή τι τερπνόν, αλλ’ή το κατοικείν αδελφούς επί το αυτό» (Ψαλμ. 132,1), αναφωνεί ο ψαλμωδός.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, νέοι και νέαι.
Η μεθ’ υμών παρουσία Ημών εν τη φιλαδέλφω ταύτη Συνάξει των νεολαιών των Ρωμαιορθοδόξων Κοινοτήτων μας προτρέπει να αναφωνήσωμεν μετά του ψαλμωδού: «Ιδού λοιπόν τι ωραιότερον και τι τερπνότερον υπάρχει παρά να κατοικούν αδελφοί ομού εν ομονοία και μάλιστα εν τω ονόματι του Θεού και Σωτήρος ημών Κυρίου Ιησού Χριστού. «Ου γαρ εισι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα εκεί ειμι και εγώ εν μέσω αυτών», (Ματθ. 18,20) λέγει Κύριος.
Όντως, αγαπητοί μου, η ευλογημένη αύτη Σύναξις γίνεται εν τω ονόματι του Σωτήρος ημών Χριστού και της Εκκλησίας της ούσης το σώμα Αυτού και Αυτός [ο Χριστός] η κεφαλή του σώματος Αυτού, τουτέστιν της Εκκλησίας»,(Πρβλ. Κολ. 1,18,24) ως κηρύττει ο μακάριος Παύλος. Η δε Εκκλησία ως άλλη «όρνις επισυνάγει τα νοσσία εαυτής υπό τας πτέρυγας αυτής», (Πρβλ. Ματθ. 23,37).
Το γεγονός τούτο της Συνάξεως υμών ενέχει ιδαιτέραν σημασίαν διά τα πιστά μέλη του σώματος της Εκκλησίας. Και τούτο, διότι αι προκλήσεις, δηλαδή τα σημεία των καιρών είναι πολλαπλά, ως κλιματολογικά, περιβαλλοντολογικά, κοινωνικοπολιτικά, οικονομικά και ιδιαιτέρως υγειονομικά.
Την εμπειρίαν ταύτην της εν τω κόσμω ακαταστασίας είχον οι προφήται και οι άγιοι Απόστολοι. Διό και ο Χριστός έλεγεν αυτοίς [τοις Αποστόλοις]: «εγερθήσεται έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους και λιμοί και λοιμοί έσονται, φόβητρά τε και σημεία απ’ ουρανού μεγάλα έσται», (Πρβλ. Λουκ. 21, 10-11).
Όσον δ’ αφορά εις την ορθήν χριστιανικήν πίστιν και διδασκαλίαν, ο θείος Παύλος επιστέλλει τω μαθητή αυτού Τιμοθέω λέγων: «έσται γαρ καιρός ότε της υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται, αλλά κατά τας επιθυμίας τας ιδίας εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι την ακοήν, και από μεν της αληθείας την ακοήν αποστρέψουσιν, επί δε τους μύθους εκτραπήσονται», (Β΄ Τιμ. 4, 3-4).
Ημείς, τέκνα ημών αγαπητά, οι ανήκοντες εις την τοπικήν Εκκλησίαν των Ιεροσολύμων, δηλονότι την Μητέρα απασών των Εκκλησιών, καυχώμεθα εν Κυρίω, διότι η αγία των Ιεροσολύμων Εκκλησία είναι τεθεμελιωμένη εν τω σταυρικώ αίματι του Σωτήρος Χριστού αφ’ ενός και έχει την αποστολικήν αυτής αρχήν από τον Άγιον Ιάκωβον τον Αδελφόθεον, τον πρώτον Ιεράρχην της Μιάς, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας αφ’ ετέρου.
Επί πλέον δε κατέστησεν ημάς, κλήρον και λαόν, τους διαβιούντας εν τη Αγία Γη, διακόνους των αψευδών αυτού μαρτυρίων, δηλονότι των Παναγίων Προσκυνημάτων, των μαρτυρούντων την Γέννησιν, το Σταυρικόν Πάθος, την τριήμερον Ταφήν και Ανάστασιν του Σωτήρος ημών Χριστού, αλλά και το σωτηριώδες έργον του μυστηρίου της θείας Οικονομίας.
Δόξαν και Ευχαριστίαν αναπέμπομεν τω Κυρίω και Θεώ ημών, διότι εχαρίσατο ημίν την αγίαν Αυτού Εκκλησίαν, η οποία ως όασις του Αγίου Πνεύματος ανατέλλει εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω, εν μέσω των κοσμικών δυνάμεων του αιώνος τούτου. Εν τη οάσει ταύτη «φως επιφαίνει τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις» (Λουκ. 1, 79) τοις δε δικαίοις φως ανατέλλει και τοις ευθέσι τη καρδία ευφροσύνη, (Ψαλμ. 96,11) κατά τον ψαλμωδόν.
Δεν υπερβάλλομεν λέγοντες, ότι η αγία των Ιεροσολύμων Εκκλησία, το κατοικητήριον του ενανθρωπήσαντος Θεού Λόγου και η «Μήτηρ των Εκκλησιών»- κατά τον άγιον Ιωάννην τον Δαμασκηνόν, ανεδείχθη και απεδείχθη διά μέσου των αιώνων ο ασφαλής λιμήν των ψυχών και των σωμάτων ημών αφ’ ενός· και ο ασφαλής λιμήν της πολιτισμικής κληρονομίας και της εθνικο-θρησκευτικής ταυτότητος ημών αφ’ ετέρου. Αξιοσημείωτον ότι η ταυτότης αύτη διετηρήθη ακεραία και ανόθευτος, παρά τας ποικίλας αντιξοότητας και προσβολάς εκ των εναντίων, ως λέγει ο ψαλμωδός: «Τον λαόν Σου, Κύριε, εταπείνωσαν και την κληρονομίαν Σου εκάκωσαν» (Ψαλμ. 93,5). «Επεβίβασας ανθρώπους επί τας κεφαλάς ημών, διήλθομεν διά πυρός και ύδατος και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν».
Διό και ημείς, αγαπητά εν Κυρίω τέκνα, έχομεν ιεράν υποχρέωσιν, ίνα διαφυλάξωμεν την παρακαταθήκην ταύτην, τουτέστιν την πόλιτισμικήν κληρονομίαν και εθνικοθρησκευτικήν ημών ταυτότητα, ακούοντες πάντοτε εις τους λόγους του Οσίου Ιωάννου της Κλίμακος λέγοντος: «ελεεινόν δε ιδέσθαι θέαμα τους εν τω πελάγει διασωθέντας, εν τω λιμένι ναυαγήσαντας» (θα είναι δε ελεεινό θέαμα, να ίδη κανείς αυτούς που εσώθησαν από το πέλαγος να ναυαγήσουν μέσα στο λιμάνι).
Ο ενεστώς αιών, (Γαλ. 1,4), τον οποίον ζώμεν είναι ο αιών της παγκοσμιοποιήσεως, της συγχύσεως και του αποπροσανατολισμού, αι δε ημέραι αυτού πονηραί εισι, (Εφ. 5,16). Η Εκκλησία του Χριστού και εν προκειμένω το Ρωμαιορθόδοξον Πατριαρχείον των Ιεροσολύμων είναι ο κατεξοχήν τόπος και χώρος της προστασίας, δηλονότι της σωτηρίας ημών: «Μη φοβηθήτε από των αποκτενόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα απολέσαι εν τη γεένη», (Ματθ. 10,28) λέγει Κύριος.
Τούτου ένεκεν ο ιερώτατος Παύλος μας προτρέπει προς θαρραλέον αγώνα, λέγων το λοιπόν αδελφοί μου ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου· ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις», (Εφ. 6, 10-12).
Ιδού καιρός, αγαπητοί μου αδελφοί, και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, ίνα γνωρίσωμεν τις ο πλούτος και το βάθος της δόξης του μυστηρίου της Εκκλησίας, της οποίας ο Χριστός είναι το Σώμα και η κεφαλή αυτής, (Πρβλ. Κολ. 1,27).
Η Χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μεθ’ υμών, Αμήν.
Τον Πατριάρχη ευχαρίστησε διά το Πατρικόν ενδιαφέρον Αυτού ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αρχιμανδρίτης π. Γαλακτίων και ο Πρεσβύτερος του Ναού π. Ιάκωβος, οι φιλοξενούντες την εκδήλωσιν ταύτην.
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων