Το ημερολόγιο δείχνει 22 Οκτωβρίου 1991. Έχουν παρέλθει είκοσι ημέρες από την κοίμηση του αοιδίμου Οικουμενικού Πατριάρχη κυρού Δημητρίου. Η Ιερά Ενδημούσα Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου καλείται να εκλέξει τον 270ο Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικό Πατριάρχη. Και εκλέγει παμψηφεί, ως διάδοχο του Πατριάρχη Δημητρίου, τον Μητροπολίτη της Γεροντικής Μητροπόλεως Χαλκηδόνος Βαρθολομαίο (Αρχοντώνη).
«Ο βαρύς σταυρός της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας ευρίσκει και πάλιν τον κυρηναίον του», όπως χαρακτηριστικά δηλώνει στο πρώτο μήνυμά του ο νεοεκλεγείς Οικουμενικός Πατριάρχης. «Δεν δειλιώμεν», επισημαίνει με έμφαση, «διότι υπολογίζομεν εις την θείαν χάριν η οποία πάντοτε θεραπεύει τα ασθενή και τα ελλείποντα αναπληροί, και διότι έχομεν εκλεκτούς και δοκιμασμένους συγκυρηναίους αδελφούς Αρχιερείς εδώ και εις το εξωτερικόν, οι οποίοι θα μας συμπαρασταθούν αποτελεσματικώς εις την εκπλήρωσιν της εντολής την οποίαν μάς εμπιστεύεται από τη σήμερον η ιστορία».
Στο ίδιο μήνυμα, ο Παναγιώτατος κ.κ. Βαρθολομαίος υπόσχεται, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, ότι η Πατριαρχία του «θα γεμίσει με την προσπάθειαν να οικοδομηθεί το Σώμα της Εκκλησίας με σκέψεις και αποφάσεις και έργα αγάπης και μόνον».
Λίγες ημέρες αργότερα, στις 2 Νοεμβρίου του 1991, ανέρχεται επισήμως στον Οικουμενικό Θρόνο, κατά την τελετή της ενθρονίσεώς του η οποία πραγματοποιείται στον Πατριαρχικό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.
Έκτοτε, για 32 συναπτά έτη, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος εργάζεται θυσιαστικώς με απόλυτη συνέπεια σε ό,τι είχε υποσχεθεί την ημέρα της εκλογής του: Χωρίς να δειλιάζει μπροστά στις προκλήσεις και τις αντιξοότητες και με αποκλειστικό στόχο του την επιτέλεση έργων αγάπης υπέρ απάσης της Οικουμένης.