Στα Προεόρτια της ενδόξου Κοιμήσεως της Θεοτόκου και της εις ουρανούς Μεταστάσεώς της ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος χοροστάστησε στον Όρθρο και προεξήρχε της θείας Λειτουργίας στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου Ναυπάκτου.
Τέτοια ημέρα η θεία Λειτουργία, όταν δεν συνέπιπτε ημέρα Κυριακή, ετελείτο στο κεντρικό Παρεκκλήσιο που βρίσκεται κάτω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, το οποίο είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Εκεί προεορταζόταν το μεγάλο γεγονός της ενδόξου Κοιμήσεως της Θεοτόκου και της εις ουρανούς Μεταστάσεώς της.
Όπως είπε Σεβασμιώτατος στο τέλος της θείας Λειτουργίας, αυτό το Παρεκκλήσιο αφιερώθηκε στην Κοίμηση της Θεοτόκου, διότι τα παλαιά χρόνια στη Ναύπακτο, πριν από την κατάληψή της από τους Οθωμανούς, ετιμάτο ιδιαιτέρως η εορτή της Παναγίας, διότι υπήρχε μεγάλος Ιερός Ναός, ρυθμού Βασιλικής, που ήταν αφιερωμένος στην κοίμηση της Θεοτόκου, με την προσωνυμία η Παναγία της Ναυπάκτου. Τα θεμέλια αυτού του Ιερού Ναού έχουν ανευρεθή. Με το κεντρικό Παρεκκλήσιο του Μητροπολιτικού Ναού συνεχίζεται στην Ναυπάκτο την τιμή της μεγάλης εορτής της Θεοτόκου.
Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμά του μετά το Ευαγγέλιο αναφέρθηκε στην ορθόδοξη ανθρωπολογία, με αφορμή την εορτή της Μεταμορφώσεως του Χριστού, που εορτάσαμε, και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που θα εορτάσουμε.
Στην αρχή είπε ότι το αρχέτυπο της δημιουργίας του ανθρώπου και της αναδημιουργίας του είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός, όπως αποκαλύφθηκε στο Όρος Θαβώρ.
Επίσης, η Παναγία έδειξε τον σκοπό της υπάρξεως του ανθρώπου που είναι να ενωθή με τον Χριστό, να πορευθή από το κατ’ εικόνα, που είναι το νoερό και το αυτεξούσιο, στο καθ’ ομοίωση, που είναι η κατά Χάρη θέωση, που γίνεται με τον ορθόδοξο ησυχασμό και την μυστηριακή ζωή, την πράξη και την θεωρία. Αυτή είναι η ορθόδοξη ανθρωπολογία σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας.
Έπειτα είπε ότι, δυστυχώς, σήμερα, παρά την διδασκαλία αυτήν που πέρασε σε όλη την πατερική διδασκαλία και την υμνογραφία της Εκκλησίας, αλλά και τις ευχές των Μυστηρίων, επιχειρείται να εισαχθεί μια άλλη ανθρωπολογία, χρησιμοποιώντας νέους όρους. Έδωσε δε και μερικά παραδείγματα.
Αντί του κατ’ εικόνα και του καθ’ ομοίωση γίνεται λόγος για την αγάπη και την ελευθερία, όπως το εισήγαγε η ρωσική θεολογία. Φυσικά υπάρχει η αξία μεταξύ της σχέσεως αγάπης και ελευθερίας, αλλά δεν πρέπει να γίνεται αντικατάσταση της θεολογίας του κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση.
Αντί της διδασκαλίας ότι η ψυχή του ανθρώπου έχει λογική και νοερά ενέργεια που αναπτύσσονται φυσιολογικά ως νούς και λόγος, γίνεται λόγος μόνο για την λογική, την λογικοκρατία και την ελευθερία της βούλησης.
Αντί της διδασκαλίας της Αγίας Γραφής και των Πατέρων ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο ως άρσεν και θήλυ, γίνεται λόγος για το ανθρώπινο πρόσωπο, για την ελευθερία του προσώπου, απηλλαγμένο από την αναγκαιότητα της φύσης προκειμένου να δικαιολογηθούν όλες οι εμπαθείς καταστάσεις.
Αντί της διδασκαλίας της Εκκλησίας ότι η πορεία του ανθρώπου προς την θέωση γίνεται με την μετοχή της καθαρτικής, φωτιστικής και θεοποιού ενεργείας του Θεού, γίνεται λόγος γενικά και αφηρημένα για την αγάπη του Θεού και την αγάπη του ανθρώπου προς τον Θεό και τους ανθρώπους.
Βεβαίως, ο Θεός αγαπά τον κόσμο, αλλά αν δεν υπάρχουν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, αυτή η αγάπη λειτουργεί κολαστικά, όπως, επίσης, υπάρχει και φίλαυτη και ιδιοτελής αγάπη, η οποία πρέπει να θεραπευθεί και να γίνει ανιδιοτελής αγάπη.
Ο Σεβασμιώτατος κατέληξε ότι ο Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος δείχνουν τι είναι ο άνθρωπος, και ποιος είναι ο σκοπός του. Δεν χρειάζονται εκπτώσεις στην ορθόδοξη θεολογία με την αντικατάστασή της από ξένες θεολογίες.
Στην θεία Λειτουργία παρευρέθηκε πλήθος ανθρώπων, και με τον τρόπο αυτόν ετοιμάσθηκαν για την μεγάλη εορτή.
