του π. Ηλία Μάκου
Συνάντηση Ορθοδόξων γυναικών έγινε στο ιστορικό μοναστήρι Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο νησάκι Σβέρνετς της Αυλώνας, όπου κεντρικό θέμα ήταν “Μοιράζοντας αγάπη”. Και πραγματικά αυτή η συνάντηση ήταν μια αγαπητική επικοινωνία.
Η πρωτοβουλία ανήκε στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, ο οποίος θεωρεί σημαντικό το ρόλο των γυναικών μέσα στην οικογένεια, την κοινωνία και την Εκκλησία, ενώ για τη φιλοξενία φρόντισε ο π. Ιωάννης Τερεζίου. Για τους πυλώνες της πίστης και για τον οικογενειακό ρόλο της γυναίκας μίλησαν η συντονίστρια δημοσίων σχέσεων της Ορθόδοξης Εκκλησίας Βαλμπόνα Νούρι, ο θεολόγος και παιδαγωγός Θωμάς Τσομένι και ο υπεύθυνος του Γραφείου Κατήχησης της Αρχιεπισκοπής Τιράνων Μίρο Τσάκο.
Το να βρει κανείς το Θεό είναι γεγονός μεγάλο και εξαιρετικό. Οι Ορθόδοξες γυναίκες της Αλβανίας συμφώνησαν ότι μέσα από την πίστη και την αγάπη μεγαλώνει ο ειλικρινής πόθος για την Αλήθεια, που βοηθάει την ψυχή του ανθρώπου, της ανοίγει τους δρόμους ανάμεσα από τα ψεύδη και τις πλάνες, για να φθάσει ως την πηγή της αλήθειας, που είναι ο Θεός.
Εκεί στο Μοναστήρι του Σβέρνετς (χρονολογείται ως κτίσμα του 13ου αιώνα, ωστόσο νεότερα στοιχεία δείχνουν να έχει δομηθεί τον 10ο αιώνα), όπου μια γέφυρα ενώνει τη στεριά με το μοναστήρι, που περιβάλλεται από θάλασσα και μοιάζει με πορθμείο, που οδηγεί από τη γη στον ουρανό, που διευκολύνει το πέρασμα, συλλογίστηκαν οι Ορθόδοξες γυναίκες ότι:
Όσο η ζωή είναι καθαρότερη. Όσο τα πάθη βρίσκουν λιγότερο τόπο σ’ αυτή. Όσο και ο άνθρωπος αγωνίζεται να τα ξεπερνά και να μένει ανέγγιχτος από το μολυσμό τους, τόσο πιο εύκολα βρίσκει κανείς το Θεό. Και μη φανεί παράξενο.
Τότε ο ίδιος ο Θεός έρχεται στον άνθρωπο. Αποκαλύπτει την ύπαρξή Του, τις αλήθειές Του και τα μυστήριά Του και τον στηρίζει και τον παρηγορεί και τον ηρεμεί.
Κάνει να λάμπει το φως Του στις ψυχές και τις πλημμυρίζει με την πίστη. Τότε ο ίδιος ο Θεός εμφανίζει τον «Εαυτό Του». Και κατά συνέπεια εμείς τον βρίσκουμε.
Και ανακαλύπτουμε ότι όσο και αν ο ηθικός αγώνας είναι δύσκολος, δεν υπάρχει άλλος δρόμος, άλλη λύση.
Η «φυγή», δεν μπορεί να μας γιατρέψει από τις συμφορές που θα μας βρουν, από τις πληγές του ξεστρατίσματος.
Και ούτε να παρατήσουμε την αναζήτηση του Θεού μπορούμε, γιατί αυτό σημαίνει ότι πεθαίνουμε ψυχικά.
Άρα ευτυχισμένοι όλοι, που πιστεύουν και αγαπούν…
Ενώ εμείς βρισκόμαστε μέσα στην αγωνία και στην ταραχή και στην καταπίεση του πλάνου αιώνα μας, Ο Θεός αγκαλιάζει την αιωνιότητα και μας δίνει τα σήματα της σωτηρίας και τα δείγματα της ακατάπαυστης παρουσίας Του μέσα στη δίνη των γεγονότων, προσωπικών, οικογενειακών κ.λπ.
Έχουμε ανάγκη να Τον πλησιάσουμε, να Τον ακούσουμε, να Του εμπιστευτούμε το άγχος της ψυχής μας, να Τον παρακαλέσουμε να σταλάξει μέσα μας την ελπίδα.
