Ο Πατριάρχης Σερβίας κ. Πορφύριος τέλεσε μνημόσυνο στις 24 Μαρτίου 2022, στην Πλατεία Σέρβων Πολεμιστών στο Κράλιεβο, στη μνήμη των θυμάτων της ΝΑΤΟϊκής επίθεσης.
Παρατίθεται το κήρυγμα του Πατριάρχη Σερβίας:
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Όπως πάντα, έτσι και σήμερα ξεκινάμε την ομιλία μας, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, εις το όνομα του Θεού: του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Όταν προφέρουμε τις λέξεις αυτές, όταν αποκαλούμε το όνομα του Θεού, πρωτίστως εννοούμε την αγάπη, την απόλυτη αγάπη, ανέκφραστη και απερίγραπτη στους ανθρώπους, και μετά σκεφτόμαστε οτιδήποτε προέρχεται από μια τέτοια αγάπη: τη δημιουργία των πάντων, ολόκληρου του κόσμου, του σύμπαντος; δημιουργία όλων τούτων που μπορούμε να αισθανθούμε με τις αισθήσεις μας, αλλά και όσων άλλων που δεν βλέπουμε και δεν προσλαμβάνονται με τις αισθήσεις μας. Όλα δημιουργήθηκαν από αυτή την αγάπη και διά της αγάπης, εν αρμονία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και η κορυφή της δημιουργίας, η κορυφή της αγάπης του Θεού είναι ο άνθρωπος.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, ο άνθρωπος που δημιουργήθηκε από την αγάπη του Θεού, δημιουργήθηκε για την αγάπη, για την αρμονία, για να συνεχιστεί η δημιουργία, απόλυτα ελεύθερος, όμως, ήδη στην επόμενη γενιά, την δεύτερη γενιά, διαπράττει το μεγαλύτερο αμάρτημά του, το αμάρτημα της αδελφοκτονίας. Ο υπέροχος Άγιος και ηγεμόνας μας, ο Σέρβος δεσπότης Στέφαν Λαζάρεβιτς στο έργο του «Σλόβο λιούμπβε», περιγράφοντας την τραγωδία της πρώτης δολοφονίας στην ιστορία του κόσμου, αναφέρει με διάκριση, λεπτότητα και με ιδιαίτερη προσοχή ότι Ο Κάιν, μη έχοντας αγάπης είπε στον Άβελ: «Ας πάμε στο χωράφι!». Από τότε μέχρι σήμερα η σκηνή αυτή έχει επαναληφθεί μύριες φορές και επαναλαμβάνεται συνεχώς. Ένας αδερφοκτόνος, ξένος για την αγάπη και οτιδήποτε ιερό, ακυρώνει και αναιρεί τον άλλον, καταργεί την ύπαρξη του πλησίον του, ακυρώνει τον εαυτό του, γιατί επιτίθεται στη ίδια τη φύση του. Επομένως, κάθε φόνος είναι αδελφοκτόνος, διότι όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ως παιδιά του Θεού, συνεπώς είναι αδέρφια. Κάθε φόνος οπουδήποτε στον κόσμο είναι μια τραγωδία, είναι μια ντροπή και ήττα ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους.
Σήμερα συγκεντρωθήκαμε εδώ, στο Κράλιεβο, για να προσφέρουμε επιμνημόσυνη δέηση εις μνήμην όλων εκείνων που έχασαν τη ζωή τους, αλλά και να επουλώσουμε και να γιατρέψουμε τις πληγές που προκάλεσε μια οργανωμένη αντιανθρωπιά, τις πληγές που είναι επίπτωση του magnum crimen που διαπράχθηκε εις βάρος του σερβικού ορθόδοξου λαού μας το 1999. Είναι γεγονός ότι τότε δεκαεννέα χώρες συμμετείχαν στο έγκλημα του Κάιν, στους βομβαρδισμούς, στην καταστροφή του λαού και της πατρίδας μας. Την καταστροφή ακολουθούσε και η φρικτή προπαγάντα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, με σκοπό την παραπληροφόρηση και διασπορά ψευδών ειδήσεων, και συκοφαντία ήμων, της Εκκλησίας μας και του λαόυ μας. Τότε ήμασταν αντιμέτωποι με το αδίστακτο κακό, μια δύναμη που δεν υπολόγιζε το δίκαιο και τη δικαιοσύνη, ούτε τότε αλλά ούτε και τώρα. Το μοναδικό της κριτήριο ήταν και είναι η ισχύς. Τότε βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα κακό, μπροστά στο οποίο σταματάει ο νους και μένουμε άφωνοι, χάνουμε τα λόγια μας, όμως η σιωπή μας και η ηρεμία που επικρατεί είναι διαφορετικές από εκείνην στην οποία αναφέρθηκε ο Αντόρνο, λέγοντας ότι μετά το Άουσβιτς δεν πρέπει πια να τραγουδάει κανείς, δεν πρέπει να γράφεται η ποίηση. Όχι, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, το μαρτύριό μας, ακόμα και από την εποχή του πρώτου μάρτυρα, του Πρωτομάρτυρα του Χριστού, μετατρέπει τη σιωπή σε δύναμη, σε προσευχή, σε δύναμη προσευχής για όλους όσοι υποφέρουν εν ονόματι Κυρίου.
Η προσευχή είναι η έμπνευσή μας ώστε να δημιουργούμε, να κάνουμε τέχνη. Γι’ αυτό προσευχόμαστε για τους αδελφούς και τις αδελφές μας που έγιναν θύματα της επίθεση του ΝΑΤΟ στη Σερβία, αλλά προσευχόμαστε επίσης για όλους εκείνους που υποφέρουν οπουδήποτε στον κόσμο. Προσευχόμαστε για την παγκόσμια ειρήνη. Προσευχόμαστε σήμερα ειδικά για τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία. Προσευχόμαστε επίσης για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, παντού. Προσευχόμαστε να καταλάβουμε και να καταλάβουν όλοι ότι είμαστε όλοι συνδεδεμένοι, ότι χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέρφια, όλους τους συνανθρώπους μας τους θεωρούμε αδέρφια μας. Τα αδέρφια μας είναι και όταν μας διώκουν και μας στοχοποιούν μέχρι και σήμερα. Προσευχόμαστε γι’ αυτούς, προσευχόμαστε και για εκείνους που μας συκοφαντούν. Δεν θα τους διώκουμε και δεν θα τους συκοφαντήσουμε, αλλά θα γνωστοποιήσουμε και θα καταθέσουμε την αλήθεια, και για μας και για εκείνους. Το μαρτύριό μας δεν πρέπει να μετατραπεί σε μνησικακία, αλλά να μεταμορφωθεί σε δύναμη του να μαρτυράμε την αλήθεια, δικαιοσύνη, αγάπη και ειρήνη, σε δύναμη συγχώρεσης και μετάνοιας. Πρέπει να φανερώνεται στη ζωή μας με κάθε καλό και με Χριστοκεντρικό ενάρετο βίο. Γι’ αυτό έχουμε ανάγκη την βοήθεια του Θεού, την οποία σήμερα, ενθυμούμενοι και προσευχόμενοι για τα αθώα θύματα των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ, επικαλούμαστε επίμονα και δηλώνουμε συνεχώς ότι εμείς οι άνθρωποι χρειαζόμαστε τη βοήθεια και την παραμυθία του Θεού. Χωρίς την δύναμη και την βοήθεια του Θεού δεν δύναται μόνοι μας, με όλες τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης, να υπερβούμε το γεγονός ότι ο πλησίον μας είναι ο Κάιν, ότι ο άνθρωπος για τον άλλο άνθρωπο είναι Κάιν. Γι’ αυτό, Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, φώτισε το σκοτάδι μας και κάνε όλους τους ανθρώπους αληθινά τέκνα σου και αληθινά αδέρφια μεταξύ μας.
Καλούμε όλους τους συγκεντρωμένους εδώ σήμερα, τις ημέρες της Σαρακοστής και προετοιμασίας για τη χαρμόσυνη εορτή της Ανάστασης του Κυρίου και του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού να αφιερωθούν στη μεταξύ μας συμφιλίωση και συγχώρεση, αποκτώντας την αγάπη και την ειρήνη του Θεού, που ξεπερνά τον νού. Είθε να είναι η Χάρις του Ιησού Χριστού, η αγάπη του Θεού Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών.
Πηγή: Ορθόδοξη Εκκλησία της Σερβίας
