Του Μητροπολίτη Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’
Μετέστη (Πέμπτη, 28 Ιουλίου 2022) «εις τας αιωνίους μονάς», ο εξαίρετος ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιος Αντ. Γαλίτης, πλήρης ημερών, κορυφαία και αξιοσέβαστη προσωπικότητα της θεολογικής επιστήμης, της παλαιάς εκείνης αρίστης γενιάς.
Ο καθηγητής Γαλίτης γεννήθηκε στο Βόλο το 1926 από ευσεβείς γονείς και μάλιστα ο πατέρας του υπήρξε Δικαστής και λόγιος ανήρ, ο οποίος πρώτος αυτός έδωκε την «Φιλοκαλία» (5 τόμοι) σε νεοελληνική απόδοση. Το έτος 1950 ο αείμνηστος καθηγητής κατέστη πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και τα κατοπεινά χρόνια σπούδασε στα Πανεπιστήμια Marburg, Bonn, Mainz και Innsbruck. Οι επιστημονικές διατριβές του έχουν τα κάτωθι θέματα: «Η χρήσις του όρου αρχηγός εν τη Κ. Διαθήκη, Αθήναι 1960 (διατριβή επί διδακτορία) και «Χριστολογία των λόγων του Πέτρου εν ταίς Πράξεσι των Αποστόλων» Αθήναι 1963 (διατριβή επί υφηγεσία). Έγραψε σημαντικά έργα πανεπιστημιακού επιπέδου ως και πλείστα δοκίμια και άρθρα. Τα πλέον σπουδαία συγγράμματά του είναι: «Η προς Τίτον Επιστολή – Εισαγωγή – Υπόμνημα», Αθήναι 1978 και «Ερμηνευτικά της Καινής Διαθήκης» Πανεπιστημιακές Παραδόσεις, Θεσ/κη 1984. Μετέσχε σε πολλά συνέδρια Βιβλικής Θεολογίας και ειδικότερα της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης και υπήρξε μέλος πολλών επιτροπών διαλόγου της Εκκλησίας (Οικουμ. Πατρ., Πατρ. Ιεροσολύμων, Εκκλησίας της Ελλάδος) μετά των άλλων δογμάτων. Εκτός από τις Θεολογικές Σχολές Αθηνών και Θεσσαλονίκης δίδαξε και στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και την Ανωτ. Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών. Αφυπηρέτησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το έτος 1994. Νυμφεύθηκε την Ζαφειρία Σταυρακάκη και απέκτησε τρεις θυγατέρες, την Γιούλη, την Πέλη και την Λυδία.
Ο αείμνηστος και αγαπητός καθηγητής ήταν υπόδειγμα ακλονήτου ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως, αφοσιωμένος στην ερμηνεία της Καινής Διαθήκης, ακριβής επιστήμων, άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας και φυσικά και ξένων γλωσσών, πάντοτε πράος, ήρεμος, ευγενής, με ήθος αληθούς ευσεβείας, χριστιανός στην πράξη με έργα φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης, άγνωστα σε πολλούς. Όπου υπηρετούσε, κυριολεκτικά, άφηνε την αίσθηση του σοβαρού επιστήμονος, του αυθεντικού χριστιανού, του οσίου ανδρός. Αγαπούσε τα μέγιστα την Εκκλησία και τις Ιερές Μονές και αγωνιζόταν για την στήριξη της δογματικής αληθείας και της Ιεράς Παραδόσεως. Στους επισήμους μάλιστα διορθοδόξους και διαχριστιανικούς διαλόγους, όλοι ζητούσαν τις οδηγίες και τις θεολογικές συμβουλές του. Υπήρξε έξοχος και βαθύς ερμηνευτής χωρίων της Κ. Διαθήκης, με ιδιαίτερη έμφαση στη Χριστολογία, καθ’ ότι αγαπημένα του θέματα ήταν ο Χριστός και η Εκκλησία Του και κατ’ επέκτασιν η ορθόδοξη πνευματική ζωή. Ειδικότερα, με την διδασκαλία του, μας εμύησε στην κατανόηση των λεπτοτάτων αλλ’ ουσιαστικών διαφορών, λέξεων, όρων και φράσεων της θεολογίας ως π.χ. άλλο ενσάρκωσις και άλλο σάρκωσις του Υιού και Λόγου του Θεού ή άλλο μετουσίωσις και άλλο μεταβολή του Άρτου και του Οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού, ή την επισήμανση της φράσεως «αρνίον εστηκός ως εσφαγμένον» και όχι απλώς εσφαγμένον, στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Είναι δε πολύ χαρακτηριστικό, ότι την διδασκαλία της Θεολογίας, την θεωρούσε ως λειτουργία και διακονία εν Χριστώ στον χώρο της Εκκλησίας και της Επιστήμης και χωρίς καμμία αλαζονεία, μιλούσε πάντοτε για «ψελλίσματα νηπίου» εκ μέρους των ανθρώπων, αναφορικά με το ύψος και βάθος που κρύπτεται στην ουσία της θεολογίας, έχοντας την επίγνωση του χωρίου του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ότι θεολογία είναι το, «αεί Θεόν κτάσθαι και γενέσθαι κτήμα Θεού».
Οι προσωπικές μου, μάλιστα, εντυπώσεις και αναμνήσεις από την συνεργασία μας στην Επιτροπή Θεολογίας της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, η οποία είχε συσταθεί επί αειμνήστου Αρχιεπισκόπου κυρού Χριστοδούλου, τυγχάνουν άριστες, για την εμβρίθεια, πολυμάθεια, σύνεση και εμμονή εις τα της ορθοδόξου πίστεως θέσμια. Αλλά και η άλλη συνεργασία μας, επί σειράν ετών, στο παλαίφατο και ιστορικό περιοδικό «Ανάπλασις», όπου διετέλεσε Διευθυντής από το έτος 1987 μέχρι το 2014, υπήρξε εξόχως καθοδηγητική και αρίστη.
Μάλιστα, στα γραφεία του εν λόγω περιοδικού λειτουργούσε και συντόνιζε για αρκετά χρόνια και Θεολογικό Σεμινάριο με τα μέλη του οποίου πραγματοποιούσε και προσκυνηματικές αποστολές, όπως Ιεροσόλυμα, Ρουμανία, Ρώμη, Πάτμο, Κρήτη και αλλαχού. Το ίδιο, θεολογικές και πνευματικές συζητήσεις είχε και στην οικία του με εκλεκτούς συνομιλητές και επισκέπτες. Επί πλέον, η επικοινωνία του και συνεργασία με τον πνευματικό του πατέρα, τον π. Συμεών Κραγιόπουλο, ήταν λίαν εποικοδομητική. Αξίζει να υπογραμμισθεί ότι το έτος 2006, το Πανεπιστήμιο Αθηνών, του επέδωσε τιμητικό Τόμο προς αναγνώριση του έργου, όπου υπάρχουν σ’ αυτόν, αξιόλογες μελέτες, ως επίσης και το Πανεπιστήμιο Βουκουρεστίου τον ανεκήρυξε διδάκτορα.
Τα τέλη του ήταν πάνυ χριστιανικά και ειρηνικά. Ήδη, η εκλεκτή ψυχή του ευρίσκεται στα σκηνώματα του Θεού «εν ουρανώ μετά των αγίων και δικαίων». Ισχύει, εν προκειμένω, σ’ απόλυτο βαθμό για τον αείμνηστο πανεπιστημιακό δάσκαλό μας Γεώργιο Γαλίτη, ο παύλειος λόγος: «Εάν τε ούν ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν του Κυρίου εσμέν» (Ρωμ. ιδ’, 8).
Αιωνία του η μνήμη.
