Η καθαρότητα της σαρκός και του πνεύματος
«Αδελφοί, σείς είσθε ναός του Θεού του ζωντανού, καθώς είπεν ο Θεός, Θα κατοικήσω μέσα τους και θα περπατήσω μεταξύ τους και θα είμαι Θεός τους και αυτοί θα είναι λαός μου. Διά τούτο φύγετε από μέσα απ’ αυτούς και χωρισθήτε, λέγει ο Κύριος, μη εγγίζετε ακάθαρτον και εγώ θα σας δεχθώ, και θα είμαι Πατέρας σας και σείς θα είσθε υιοί μου και θυγατέρες, λέγει ο Κύριος ο Παντοκράτωρ. Επειδή λοιπόν έχομεν αυτάς τας υποσχέσεις, αγαπητοί, ας καθαρίσωμεν τους εαυτούς μας από κάθε μολυσμόν σαρκός και πνεύματος, τελειοποιούμενοι εις την αγιωσύνην με φόβον Θεού.»
️Οι υποσχέσεις του Θεού
Οι άνθρωποι ζητούμε στη ζωή μας χειροπιαστά μηνύματα. Θέλουμε από τους πολιτικούς μας να μας υποσχεθούν ότι θα αγωνιστούν για τον λαό και ότι δεν θα παρεκτραπούν κατά την άσκηση της εξουσίας. Θέλουμε από τους διάφορους λειτουργούς να επιδείξουν αυτοθυσία, να αγωνιστούν ώστε το λειτούργημά τους να αποβεί προς ωφέλεια των πολλών και να γίνουν παράδειγμα για όλους. Θέλουμε από τον κάθε συνάνθρωπο να φανεί τίμιος στη ζωή και τη διακονία του, να μην κάνει κατάχρηση της εμπιστοσύνης των άλλων και να σεβαστεί την ελευθερία τους. Γι’ αυτό και έχει μεγάλη σημασία να αποδειχθεί αξιόπιστος όποιος δίνει υποσχέσεις.
Η εποχή μας είναι αυτή των μεγάλων απογοητεύσεων, γιατί διαπιστώνουμε ότι δεν είναι εύκολη η ευτυχία που υπόσχεται ο πολιτισμός μας, διαγράφοντας τον Θεό από την καθημερινότητά μας και αντικαθιστώντας την αγάπη με το συμφέρον, τα υλικά αγαθά με τις απολαύσεις. Ότι όσοι εκφράζουν τους θεσμούς της κοινωνίας περισσότερο κοιτούν τη δόξα και το συμφέρον τους και λιγότερο να βοηθήσουν το σύνολο των ανθρώπων. Και, το κυριότερο, ότι όσες υποσχέσεις κι αν δίνονται, ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου, που είναι ο θάνατος, δεν νικιέται.
«Έσονταί μοι λαός»
Απέναντι σ’ αυτές τις υποσχέσεις η Εκκλησία, διά του αποστολικού λόγου της, αντιτάσσει τις υποσχέσεις του Θεού, οι οποίες δεν έχουν ως σκοπό το κέρδος και το συμφέρον, ούτε το ξεγέλασμα του ανθρώπου, αλλά μίαν άλλη πορεία: αυτή της σχέσης με τον Θεό και της μεταβολής των ανθρώπων σε λαό και ναό του Θεού. «Υμείς εστέ ναός Θεού ζώντος», «έσομαι αυτών Θεός», «έσονταί μοι λαός» (Β΄ Κορ. 6,16-17) είναι οι υποσχέσεις του Θεού.
Ο Θεός μας έχει καταστήσει ναό του, όταν πιστεύουμε σ’ αυτόν, όταν ζούμε τη ζωή που μας έχει προτείνει και μας έχει δείξει με το παράδειγμά του, δηλαδή τη ζωή της ελευθερίας από τα πάθη, τις κακίες και τη δουλεία του συμφέροντος, όταν ανταποδίδουμε την αγάπη που μας πρόσφερε και μας προσφέρει, με την πίστη στην ανάσταση και την αιωνιότητα, όταν καθαρίζουμε την καρδιά μας από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος και κάνουμε τόπο για να κατοικήσει Εκείνος.
Αυτή η επαγγελία, η υπόσχεση του Θεού δεν είναι μόνο για έναν άνθρωπο, αλλά για όλους. Έτσι, όλοι γινόμαστε λαός του. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός είναι ο πατέρας μας. Είναι Εκείνος που μας δημιούργησε και μας αναγεννά από τα λάθη και τα πάθη μας. Είναι Εκείνος που δίνει τη σωτηρία και την ανάσταση από τον θάνατο, κάνει την ελπίδα της αιωνιότητας πραγματικότητα, όπως το βλέπουμε στη ζωή των Αγίων.
Η πνευματική πρόοδός μας
Είμαστε λαός του σημαίνει ότι ο Θεός γίνεται ο επικεφαλής μας, ο άρχοντάς μας. Και άρχοντας σημαίνει εκείνος που θυσιάζεται για εμάς, που μας αγαπά και μας φροντίζει, έχοντας αυτό ως σκοπό της υπάρξεώς του, δηλαδή την αγάπη. Σημαίνει εκείνος που νομοθετεί για να μας δείξει ποια είναι τα όρια στα οποία μπορούμε να πορευθούμε, για να γνωρίζουμε τι μας ωφελεί και τι όχι, όχι· για να διατηρήσει ο ίδιος την εξουσία του επάνω μας, αλλά για να προοδεύσουμε εμείς και να γευθούμε ανεμπόδιστα τα αγαθά της κοινωνίας μαζί του, χωρίς να νικιόμαστε από τον διάβολο και το κακό. Σημαίνει εκείνος που δείχνει έλεος απέναντι στις αδυναμίες μας, όχι γιατί θέλει να επιβάλει μια αδέκαστη δικαιοσύνη, αλλά γιατί είναι αληθινά φιλάνθρωπος.
️Φιλία και αγιότητα
Είμαστε λαός του σημαίνει ότι ο Θεός είναι ο οικείος μας, ο φίλος μας. Και φίλος σημαίνει εκείνος που είναι δίπλα μας σε κάθε δοκιμασία. Αυτός που ευλογεί τη χαρά μας. Αυτός που μοιράζεται τη λύπη μας και μας ενισχύει να αντέξουμε. Αυτός που δεν ξεχνά ούτε τις υλικές μας ανάγκες, αλλά δίνει κατά το μέτρο του τι αληθινά μας χρειάζεται, αρκεί να τον εμπιστευθούμε. Αυτός που μας υποδεικνύει την αλήθεια. Αυτός που αγιάζει τα έργα μας και μέσα από την πίστη μας ωθεί να γίνουμε όχι απλώς καλύτεροι, αλλά άγιοι, δηλαδή να μεταμορφωθούμε εντός μας και να αγαπήσουμε τόσο Εκείνον όσο και τους συνανθρώπους μας.
Όλα αυτά επιτυγχάνονται μέσα από την ασκητική, κοινωνική και λειτουργική ζωή της Εκκλησίας.
Στην Εκκλησία βλέπουμε τις υποσχέσεις του Θεού να εκπληρώνονται. Στον αγώνα μας, όπως και στο πρόσωπο του διπλανού μας. Καλούμαστε μάλιστα ο καθένας μας να ζει αυτή την εκπλήρωση και να τη μοιράζεται με τους άλλους. Αυτός είναι ο δρόμος της πίστης, το να «επιτελούμε την αγιωσύνη». Στο πρόσωπο του Χριστού είναι ο Θεός μας και εμείς, μαζί με τους αγίους, ο λαός του. Και αυτή η ένταξη στο σώμα του Χριστού δεν θα πάψει να αποτελεί τον ύψιστο τίτλο τιμής και αξίας για τον καθέναν μας. Και η δική μας υπόσχεση είναι η μετάνοια, η αγάπη, η άσκηση για να παραμείνουμε ελεύθεροι κοντά Του.
π. Θ. Μ.
«ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ», της «Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος»
Πηγή: Μητρόπολη Νέας Ιωνίας
