Πώς τα βγάζουν πέρα Μητροπόλεις και ενορίες; Το ερώτημα, που κατέστη αμείλικτο στην κρίση του 2009 που έπληξε την Ελλάδα, παραμένει μέχρι σήμερα επίκαιρο. Πολλά έξοδα, πολλές υποχρεώσεις και τα έσοδα καθόλου δεδομένα.
Όσες Μητροπόλεις είχαν καλό «νοικοκυριό» ή… ταμείο από τα παλιά χρόνια, κάπως αντέχουν. Υπάρχουν όμως και ενορίες και Μητροπόλεις που έχουν γονατίσει οικονομικά. Γιατί όσο και να το… τραβάνε ο λογαριασμός δεν βγαίνει.
Καμία αντίρρηση, το δημόσιο εισφέρει με τους μισθούς των κληρικών. Υποχρέωση της Πολιτείας είναι, όμως, για όση περιουσία έχει παραχωρήσει στο παρελθόν η Εκκλησία στο κράτος.
Όποιος ενδιαφέρεται να μελετήσει τον λογαριασμό, ποιος χρωστάει σε ποιον, μπορεί να διαβάσει τα σχετικά πονήματα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β’. Μέχρι τελευταίας δεκάρας ο Αρχιεπίσκοπος έχει καταγράψει τι έχει δώσει η Εκκλησία και τι υποχρεούται η Πολιτεία να προσφέρει σε αντάλλαγμα.
Υποχρεώσεις
Όμως, δεν αρκούν μόνο οι μισθοί των κληρικών. Για να λειτουργήσει η Εκκλησία, έτσι όπως θα έπρεπε, υπάρχουν τεράστιες υποχρεώσεις.
Μισθοί προσωπικού στις Μητροπόλεις και τα ιδρύματα, γηροκομεία και παιδικοί σταθμοί, νεωκόροι στις ενορίες, φροντιστές και ένα σωρό χαράτσια (θέρμανση ψύξη ναών και ιδρυμάτων, λειτουργικές δαπάνες κ.ά.). Υποχρεώσεις που κάθε μήνα τρέχουν.
Γι’ αυτό όσοι θεωρούν ταμπού τις κουβέντες που γίνονται για τα οικονομικά των Εκκλησιών ας το ξανασκεφτούν. Τι ακριβώς θέλουμε από την Εκκλησία; Να λειτουργεί μόνο πνευματικά ή να παρέχει και κοινωνικό έργο; Αποστολή της είναι το πρώτο, όμως και το δεύτερο είναι αλληλένδετο.
Η Εκκλησία βοηθά αλλά χρειάζεται να την βοηθούν κιόλας. Όχι από τα παγκάρια πια. Γιατί αυτά είναι ψίχουλα. Ρωτήστε έναν ιερέα αν τα βγάζει πέρα. Η Εκκλησία πρέπει να μεριμνήσει να αποκτήσει έσοδα. Παθητικό εισόδημα.
Και να ξεπεράσουν τα ταμπού, να τη στηρίζει η Πολιτεία με το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο και να μην κρίνεται ο κληρικός που έχει όραμα και δεν περιμένει τα φραγκοδίφραγκα για να ζήσει. Ο παπάς δεν είναι μάνατζερ. Από το φιλότιμό του κάνει ό,τι κάνει και μοχθεί.
Το όφελος
Μα είναι δουλειά της Εκκλησίας να μπλέκει με τις μπίζνες; Aυτά λένε όσοι συνήθως δεν έχουν καμία επαφή με τις ανάγκες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Μητροπολίτες και οι κληρικοί στις ενορίες. Είναι δουλειά της Εκκλησίας να υποκαθιστά το κοινωνικό κράτος; Κι όμως το κάνει.
Η Εκκλησία, λοιπόν, με όρους απόλυτα διάφανους θα πρέπει να μεριμνά για τα έσοδά της. Με πρότζεκτ που είναι εντός του πλαισίου της. Διαχείριση ακινήτων, επένδυση στον εκκλησιαστικό τουρισμό, στον πολιτισμό και σε άλλες δράσεις που δεν είναι κόντρα.
Με συμμετοχή -γιατί όχι- σε συνεκμετάλλευση ακινήτων (ξενοδοχεία, μουσεία) και ανάπτυξη έργων ενέργειας (φωτοβολταικά, αιολικά) σε συνεργασία με ιδιώτες. Τόσες εκτάσεις υπάρχουν άγονες, γιατί να μην τις συνεκμεταλλευτούν με ιδιώτες ή με Δήμους να φτιάξουν παιδικούς σταθμούς και πρότυπα κέντρα απασχολήσης;
Με ξεκάθαρους διαγωνισμούς και διάφανους όρους πάντα, ως ΝΠΔΔ. Οχι με υποτυπώδεις συμφωνίες για τα μάτια του κόσμου.
Αν ξεπεράσουμε τα ταμπού και σταματήσουμε να κρίνουμε, τότε η Εκκλησία και θα βοηθηθεί και θα μεγαλουργήσει.
Προς όφελος του κόσμου.
«Μελχισεδέκ»
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια»
