Τη Δευτέρα, 7 Οκτωβρίου, με την ευκαιρία της επισκέψεως του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Παντανάσσης, στο Mangrove της Νέας Νοτίου Ουαλίας, πραγματοποιήθηκε Σύναξη των μοναστικών Αδελφοτήτων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, εκ των Ιερών Μονών Παναγίας Παντανάσσης, Αγίου Γεωργίου, Τιμίου Προδρόμου, Τιμίου Σταυρού και Παναγίας Γοργοϋπηκόου.
Στη Μοναστική Σύναξη, της οποίας προέστη ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, συμμετείχαν ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος, τα μέλη της Πατριαρχικής Συνοδείας, συμπεριλαμβανομένων των Μητροπολιτών Ίμβρου και Τενέδου κ. Κυρίλλου και Θεσσαλονίκης κ. Φιλοθέου, και των Μεγάλου Πρωτοσυγκέλλου κ. Γρηγορίου και Μεγάλου Εκκλησιάρχου κ. Αετίου, καθώς επίσης οι Μητροπολίτες Δέρβης κ. Ιεζεκιήλ και Σεβαστείας κ. Σεραφείμ, και οι Επίσκοποι Πέρθης κ. Ελπίδιος, Αδελαΐδος κ. Σιλουανός, Μελβούρνης κ. Κυριακός, Χώρας κ. Ευμένιος, Βρισβάνης κ. Βαρθολομαίος, Μιλητουπόλεως κ. Ιάκωβος και Μαγνησίας κ. Χριστόδουλος.
Κατά την προσφώνησή του, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Μακάριος τόνισε πως η τοπική Εκκλησία σεμνύνεται για τις Ιερές Μονές της και εγκαυχάται μεγάλως εν Κυρίω για την πρόοδο των μοναχών και των μοναζουσών, «πρόοδον και ευημερίαν πρωτίστως πνευματικήν και δευτερευόντως αριθμητικήν και ποσοτικήν». «Τυγχάνει πανθομολογούμενον», σημείωσε, «ότι η άνθησις και η καλλίδρομος πορεία του εν Αυστραλία Ορθοδόξου Μοναχισμού οφείλεται εις την παραμονήν του εντός των ιεροκανονικών πλαισίων και την προσήλωσίν του εις τα υπό των αγίων Πατέρων παραδεδομένα». «Εν απολύτω υπακοή εις την Εκκλησίαν και τα ιερά θέσμια αυτής», συνέχισε, «ο τε Αρχιεπίσκοπος και τα αγγελοειδή των μοναζόντων τάγματα πορευόμεθα, έχοντες άπαντες βαθείαν συναίσθησιν της αποστολής ημών, της εντολής του Κυρίου ην ελάβομεν και των διακριτών ευθυνών και διακονιών ημών εν τη Εκκλησία. Χάριτι Θεού δε, άπασαι αι μοναστικαί αδελφότητες δίδουν την καλήν μαρτυρίαν της εις Χριστόν πίστεως, έχουσαι την πεποίθησιν ότι η μαρτυρία του μοναχισμού είναι λίαν επιτακτική σήμερον εν τη Εκκλησία και γενικώτερον εν τω κόσμω, όστις πορεύεται μακράν του Θεού και της Εκκλησίας».
«Η θεία αγάπη διά τον μοναχόν συνιστά την πεμπτουσίαν της βιοτής του και το όλον της υπάρξεώς του και αναπληροί πάσαν έλλειψιν και στέρησιν», υπογράμμισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, κατά την αντιφώνησή του, όπου σκιαγράφησε εν συντομία το περιεχόμενο και την αποστολή του Ορθόδοξου Μοναχισμού. «Βεβαίως, συνιστά μεγίστην πλάνην διά τον μοναχόν η αντίληψις ότι οφείλει να αγαπά μόνον τον Θεόν και ουχί τον άνθρωπον, διότι τοιαύτη αγάπη δεν δύναται να υπάρξη», διευκρίνισε.
Επιπλέον, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος υπενθύμισε πως η Ορθόδοξος Εκκλησία περιέβαλε με θεσμική κατοχύρωση και προέκρινε ως ασφαλέστερη οδό μοναχικής τελειώσεως την Κοινοβιακή και όχι τον αναχωρητισμό ή την ιδιορρυθμία. «Εις ενίας, βεβαίως, περιπτώσεις», επεσήμανε, «η Εκκλησία, οικονομικώς και όχι κατ᾽ ακρίβειαν, αποδέχεται και άλλας μορφάς μοναχικής αφιερώσεως πλην της Κοινοβιακής, με την βεβαίαν όμως γνώσιν ότι αποτελεί παρέκκλισιν εκ της ευθείας και πεπατημένης. Εν τω Κοινοβίω η άθλησις της εν Χριστώ ουχί απλώς συνυπάρξεως και συμβιώσεως μετά του αδελφού αλλά της υπαρκτικής κοινωνίας είναι το χαλκείον διά του οποίου σφυρηλατείται η εκκοπή του ιδίου θελήματος, ήτις οδηγεί εις την πληρότητα της θείας αγάπης».
Ολοκληρώνοντας τον εμπνευσμένο και διδακτικό λόγο του, ο Ηγούμενος του Μεγάλου Μοναστηρίου του Φαναρίου εξέφρασε την πατρική ευαρέσκειά του, διότι «εν τη Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας ο μοναχισμός πορεύεται οσίως και θεοφιλώς εν τοις παραδεδομένοις εκκλησιαστικοίς πλαισίοις και γνωρίζει ιδιαιτέραν άνθησιν υπό την πεφωτισμένην ποδηγεσίαν των εκλεκτών Γερόντων και Γεροντισσών και υπό την σκέπην και ευλογίαν του φιλομονάχου και εκ των μοναχών, Ιερωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας και αγαπητού αδελφού κ. Μακαρίου». «Επαινούμεν μεγάλως την αγαστήν ταύτην σχέσιν Επισκόπου και Μονών, εκφράζομεν την βαθείαν ευαρέσκειαν της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας και της ημών Μετριότητος προσωπικώς και απονέμομεν πάσιν υμίν την πατρικήν και Πατριαρχικήν ημών ευχήν και ευλογίαν, ευχόμενοι την χάριν και την ενίσχυσιν του Κυρίου ημών εν τω μοναχικώ υμών δολίχω», κατέληξε.
