Το Σάββατο, 5 Οκτωβρίου 2024, ημέρα μνήμης της Οσίας Μεθοδίας της εν Κιμώλω, στο Ι. Ησυχαστήριο «Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ» Μαψού Κορινθίας ετελέσθησαν το ετήσιο μνημόσυνο του αειμνήστου Αρχιμ. π. Νήφωνος Θωμαδάκη (1927-2023), αδελφού της Ι. Μονής Αναστάσεως Χριστού Λουτρακίου και το τριετές Μνημόσυνο της Β’ Ηγουμένης του ως άνω Ησυχαστηρίου αοιδίμου Μοναχής Μεθοδίας Φλέσσα (1951-2021), κτιτόρων αυτού.
Την Θ. Λειτουργία και το Κτιτορικό μνημόσυνο, με την εντολή του Μητροπολίτου, ετέλεσε ο αναπληρωτής του Μητροπολίτη κ. Διονυσίου, ο οποίος ως γνωστόν ασθενεί, Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος, Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως, μετά του οποίου συλλειτούργησε πλειάδα Ηγουμένων, Ιερομονάχων και Πρεσβυτέρων εκ της Ι. Μητροπόλεως και εξ άλλων Ι. Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος ως και οι Διάκονοι π. Χρήστος Χίλιας και π. Άγγελος Σαλάτας. Συμπροσευχόμενοι παρέστησαν Ηγούμενοι, Ηγουμένισσες, Μοναχοί και Μοναχές εξ άλλων Ι. Μονών και Ι. Ησυχαστηρίων της Χώρας αλλά και εξ Αγίου Όρους και εκ των Εκκλησιών Σερβίας και Πολωνίας ως και πλήθος Πιστών.
Τα Ιεροψαλτικά αναλόγια διακόνησαν οι πολυμελείς χοροί των μοναζουσών της Ι. Αδελφότητος, οι οποίοι εμμελώς έμελψαν του Εκκλησιαστικούς ύμνους ευγνωμοσύνης ένεκα προς τους Γέροντάς τους και ιδιαιτέρως εις μνήμη της ηδυμόλπου μακαριστής Ηγουμένης Μεθοδίας.
Ο Βοηθός Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος ομίλησε περί των Ιερών Μνημοσύνων, που έχει ορίσει η Αγία Εκκλησίας να τελούνται από την στιγμή του χωρισμού της ψυχής κάθε Χριστιανού εκ του σώματος έως και αυτής της συμπληρώσεως έτους, όπως δια των προσευχών ανακουφίσει την ψυχή κατά την φρικτή μετάβαση αυτής και την σώσει από των εναερίων τελωνείων η δοκιμασιών, στις οποίες υπόκειται τις πρώτες ημέρες της ματαστάσεως της κατά τις εκκλησιαστικές παραδόσεις.
Σκιαγράφησε τις προσωπικότητες των κεκοιμημένων αδελφών μας, του φιλελεήμονος Γέροντος Νήφωνος, Ιδρυτού του φιλανθρωπικού έργου, του οποίου η καρδιά της μεγάλης αγάπης του για τον Θεό και τον άνθρωπο είχε κινηθεί πλέον των πεντήκοντα χρόνων εμπρός από την εποχή του με πρωτοποριακές αξιοθαύμαστες δραστηριότητες, Κτίτορος του Ι. Ησυχαστηρίου και ποδηγέτου των Μοναζουσών εις αυτό και αυτής της Γερόντισσας Μεθοδίας από τα χρόνια ακόμα της ορφάνιας της, ως και της ευτόλμου, θαρραλέας και αφόβου Β΄ Ηγουμένης του Ι. Ησυχαστηρίου Μεθοδίας Μοναχής.
Όντας αυτή στο «σπίτι», που ο «παππούλης» έστησε, η μητέρα Εκκλησία την επότισε με το γάλα της καρδιάς Της και κατόπιν εστερέωσε αυτήν με την γερή τροφή του πνεύματός Της, την εκαμάρωσε γυναίκα ώριμη στον κόσμο της Χάριτος με την ελεύθερη επιλογή αυτής ν̉ αφιερωθεί στο έργο της προσφοράς στον αδύναμο, τον πάσχοντα αδελφό, δίδουσα μαρτυρία Χριστού.
Τέλος δε απεφάσισε αυτή ν̉ ακολουθήσει τα ίχνη της πορείας του Εσφαγμένου Αρνίου, να πορευθή, με την ολοκληρωτική αφιέρωση της στο Μοναστήρι, τον ανήφορο του Γολγοθά, από όπου επορεύθη πρώτη η ματωμένη Αγάπη, ο Νυμφίος της ψυχής της, ο γλυκύτατος Ιησούς.
Οι χείρες του Γερο – Νήφωνος έστησαν εξ υπαρχής το σέμνειον του επ̉ ονόματος του Τιμίου Σταυρού τιμωμένου στα ερείπια της παλαιάς Ι. Μονής του Αγίου Νικολάου του εν Βουνένοις και στην κτηματική έκταση αυτού που ο μακαριστός Μητροπολίτης Κορίνθου κυρός Παντελεήμων δωρεάν παρεχώρισε. Οι χείρες της αειμνήστου Γερόντισσας Μεθοδίας αύξησαν και επέκτειναν αυτό με τις εργώδεις και πολύπονες προσπάθειες ολοκλήρου της Αδελφότητος.
Η Γερόντισσα έφυγε ενωρίς –κατ̉ άνθρωπον- από τον κόσμο αυτό, ο Γέροντας σε βαθειά γεράματα. Και των δύο οι τάφοι θα είναι η διαρκής υπόμνηση της αοράτου παρουσίας τους στο Μοναστήρι για όσους τους γνώρισαν και ευεργετήθηκαν απ̉ αυτούς, στις δε επερχόμενες γενεές μαρτυρία διαβάσεως ανθρώπων που αγάπησαν Θεό και άνθρωπο. Γι̉ αυτό και δεν μετράει τόσο το τι αφήνει κάποιος πίσω του όσο το τι παίρνει μαζί του. Και αυτοί γέμισαν τα χέρια τους με έργα αγάπης και προσφοράς!
Τελειώνοντας την ομιλία του ο Επίσκοπος απευθύνθηκε στην επάξια διάδοχο της Γερόντισσας Μεθοδίας, Ηγουμένη Ιλαρία και στην αρίφνητο συνοδείας της για να μεταφέρει τις συλλυπητήριες ευχές του Ποιμενάρχου κ. Διονυσίου, εκ προσώπου του οποίου παρέστη αναμέσον τους λειτουργών, αγιάζων, ευχόμενος και κηρύττων.
«Εύχεται», είπε ο άγιος Κεγχρεών, «ο διά της ασθενείας δοκιμαζόμενος Μητροπολίτης υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Ιδρυτού, Κτίτορος και Πνευματικού πατρός υμών Νήφωνος του Αρχιμανδρίτου, του εκ Κρήτης καταγομένου αλλά που η Κορινθιακή γη τον εκέρδισε προσφέρων εις τον πιστόν λαόν της έργον θεάρεστον και αξιόλογον, απ᾽ όπου αυτός δύναται να αντλή δυνάμεις ψυχής διά την συνέχισιν της θεαρέστου πορείας του.
Προσεύχεται ο σεπτός Ποιμενάρχης όπως ο Κύριος της ζωής και του θανάτου Ιησούς Χριστός αναπαύη την ψυχή της μακαριστής Γεροντίσσης Μεθοδίας όπου επισκοπεί το φως του Προσώπου Του. Παροτρύνει υμάς, Οσιολογιωτάτη, ο Πνευματικός ημών Πατήρ άγιος Κορίνθου, ο οποίος μέσα εις την σκληρότητα της ασθενείας του συνειδητοποιεί ότι αυτή είναι ο δρόμος διά του οποίου ο Θεός τον οδηγεί και δεν μπορεί παρά να ασπάζηται την παντοδύναμον χείρα Του που πατρικώς τον κρατάει, ενώ συγχρόνως τον κτυπάει, να συνεχίσητε την πορείαν υμών εις τον ανάντην Μοναχικόν δρόμον φυλάττουσαι τας υποδείξεις των Γερόντων υμών.
Μένουσαι πισταί εις τα υπό της Εκκλησίας τεθεσπισμένα εις τας δυσκολίας του Μονήρους βίου θα αντιλαμβάνηται η κάθε αδελφή ότι και εις την ιδικήν της ζωή προηγείται η Μ. Παρασκευή κατά την οποίαν «ο δε Ιησούς εσιώπα» (Ματθ. κστ’, 3), και η οποία της ετοιμάζει την Πασχάλιον δόξαν.
Ότι πρέπει να ενταφιασθή μετά του Χριστού κάθε αδελφή, αφού μοιρασθή μαζί Του πρώτα τους σταυρικούς Του πόνους, διά να έχη μέρος εις την νίκην κατά του θανάτου. «Γρηγορείτε», αδελφαί, «στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε», κατά το παράδειγμα της πνευματικής υμών μητρός Μεθοδίας Μοναχής, «κραταιούσθε» παραδειγματιζόμεναι από την ιδικήν μου δοκιμασίαν, εύχεσθε και υπέρ εμού, η δε μνήμη Νήφωνος Ιερομονάχου, αδελφού και συλλειτουργού ημών γενομένου και Μεθοδίας Μοναχής, μητρός και Καθηγουμένης του Ιερού υμών Ησυχαστηρίου γενομένης, είη αιωνία! Αμήν».
Στην συνέχεια εψάλησαν τα Ιερά Μνημόσυνα των αοιδίμων Κτιτόρων. Ακολούθησε η προσφορά κολλύβων και κεράσματος και η «μακαριά» (τράπεζα μνημοσύνου). Λίγο πριν την τράπεζα προσήλθαν εκ της Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους δύο μοναχοί οι οποίοι μετέφεραν την Κάρα του Αγ. Ιερομάρτυρος Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, που φυλάσσεται στο Μοναστήρι τους, προς αγιασμό των Πιστών της πόλεως των Αθηνών και πόλεων της Πελοποννήσου.
Ο Επίσκοπος ανακοίνωσε στην τράπεζα την ιδιαίτερη αυτή «ευλογία» και κάλεσε τους συνδαιτυμόνες βγαίνοντας από την τράπεζα να ασπασθούν προς ευλογία τους την Αγία Κάρα. Πρώτος αυτός εξήλθε της τραπέζης και αφού ασπάσθηκε την τιμία κεφαλή του Ιερομάρτυρος, του οποίου το όνομα φέρει ο Μητροπολίτης κ. Διονύσιος, είπε στους Πατέρες, στις Αδελφές και στους λαικούς που ήσαν εκεί να δεηθούν υπέρ της υγείας του σεπτού Ποιμενάρχου, αυτός δε στραφείς προς την Δύση ύψωσε ευλαβώς την Αγία Κάρα και «εσταύρωσε» από μακριά τον Μητροπολίτη δεόμενος υπέρ τελείας αποκαταστάσεως της υγείας του.
Η αδελφότης εις μνήμην των Αρχιμ. Νήφωνος του Θωμαδάκη και Ηγουμένης Μεθοδίας της Φλέσσα, Κτιτόρων του Ι. Ησυχαστηρίου τους, προσέφεραν αναμνηστικά σε όσους προσήλθαν να προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως των ψυχών τους. Παρακάλεσε δε η Γερόντισσα Ιλαρία εκ μέρους της Αδελφότητος τον Πρωτοσύγκελλο της Ι. Μητροπόλεώς κ. Αγάπιο να μεταφέρει στον Μητροπολίτη κ. Διονύσιο τον σεβασμό, την αγάπη, τις ευχαριστίες τους για την εκπροσώπηση, τις συλλυπητήριες ευχές και τις πολύτιμες νουθεσίες του ως και τις (προσ)ευχές τους για ταχεία ανάρρωση και γρήγορη άνοσο επιστροφή στην Ι. Μητρόπολη, ώστε με υγεία να συνεχίσει για πολλά-πολλά ακόμη έτη το πολυσχιδές έργο του προς δόξαν Θεού και πνευματική ωφέλεια του Ποιμνίου που ο Κύριος του εμπιστεύθηκε.
