Η νέα τάση των «πολιτικών βαπτίσεων» ή «ονοματοδοσιών» απασχολεί το τελευταίο διάστημα, με πολλούς γονείς να επιλέγουν να μην βαπτίζουν τα παιδιά τους, αφήνοντας την απόφαση για το θρήσκευμα στην ενηλικίωσή τους. Αυτή η εξέλιξη, μαζί με άλλες κοινωνικές αλλαγές, όπως ο πολιτικός γάμος και το σύμφωνο συμβίωσης, έχει προκαλέσει ανησυχίες εντός της Εκκλησίας, που τη βλέπουν ως μία ακόμη «ήττα» της Ορθόδοξης παράδοσης.
Ο Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου, κ. Παντελεήμων, σχολίασε σχετικά σε συνέντευξή του, εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά του για την απόσταση που φαίνεται να παίρνουν ορισμένοι από τη θρησκευτική παράδοση. «Βγάλαμε τον Χριστό από τη ζωή μας – Όταν δεν βαπτίζουμε τα παιδιά μας, δεν τα αγαπάμε», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο Μητροπολίτης επεσήμανε τη σημασία της βάπτισης ως προστασία για τα παιδιά, σημειώνοντας ότι «είναι έγκλημα να αφήσουμε τα παιδιά μας αβάπτιστα». Υπογράμμισε τη σοβαρότητα του δημογραφικού προβλήματος στην Ελλάδα, αναφέροντας ότι οι γεννήσεις μειώνονται ενώ οι θάνατοι αυξάνονται, με αρνητικές συνέπειες για την κοινωνία. «Βγάλαμε τον Θεό από το σχολείο μας και τη ζωή μας. Όταν βγάζουμε τον Χριστό, τον κενό χώρο καταλαμβάνει ο αντίχριστος», δήλωσε.
Ο Μητροπολίτης σημείωσε επίσης την ευθύνη των γονέων να βαπτίζουν τα παιδιά τους, συγκρίνοντας την βάπτιση με τα απαραίτητα εμβόλια που οι γονείς αποφασίζουν για τα παιδιά τους χωρίς να τα ρωτήσουν. «Δεν τα αγαπάμε πραγματικά όταν τα αφήνουμε αθωράκιστα από τη Χάρη του Θεού», πρόσθεσε.
Παράλληλα, ο κ. Παντελεήμων επεσήμανε την ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας για την απομάκρυνση της θρησκείας από την εκπαίδευση, αναφέροντας ότι παλαιότερα οι δάσκαλοι έπαιρναν τους μαθητές στην εκκλησία. «Σήμερα, επαφίεται στη διάθεση των διδασκόντων αν θα γίνει προσευχή στα σχολεία», σημείωσε, καταλήγοντας ότι η απομάκρυνση από τη θρησκευτική παράδοση έχει ορατά αρνητικά αποτελέσματα στην κοινωνία.
Αναλυτικότερα. όπως αναφέρει το thraki.com.gr, ο ίδιος εξηγεί ότι “το μεγαλύτερο μας πρόβλημα στην Ελλάδα είναι το δημογραφικό. Προχθές στην Ιεραρχία είχαμε μία εισήγηση για την στήριξη της οικογένειας, πού έκανε ο Άγιος Θεσσαλονίκης. Και μας είπε κάτι και ανατριχιάσαμε. Το 2023 είχαμε 71.000 γεννήσεις και 120.000 θανάτους. Αντιλαμβάνεστε που πηγαίνουμε. Καθημερινά κλείνουν σχολεία και αφού κλείνουν σχολεία, κλείνουν και στρατόπεδα και βέβαια ερημώνουν και τα χωριά.
Επίσης βλέπουμε την βία. Όχι μόνο την ενδοοικογενειακή βία, αλλά και τη βία στα σχολεία ακόμη και από παιδάκια 5 και 6 ετών πού επιτίθενται κατά των συμμαθητών τους. Βγάλαμε το Θεό, βγάλαμε τον Χριστό, από το σχολείο μας. Από την ζωή μας. Και όταν βγάλουμε το Χριστό από τη ζωή μας, δεν μένει κενός ο χορός. Τον καταλαμβάνει ο αντίχριστος.
Εγώ θεωρώ ότι είναι έγκλημα να αφήσουμε τα παιδιά μας αβάπτιστα (γιατί πολύ λένε σήμερα ότι “πάμε μπροστά”) και να αποφασίζουν στην ηλικία των 18 ετών (αν και τώρα αποφασίζουν για πολλά πράγματα σε πολύ μικρότερη ηλικία, όπως για το αυτοπροσδιορισμό τους). Προσωπικά θεωρώ ότι με αυτόν τον τρόπο δεν τα αγαπούμε γιατί δεν τα “θωρακίζουμε” με την Χάρη του Θεού. Για αυτό δική μου άποψη αλλά και δική μου παράκληση – θα έλεγα- προς τους νέους γονείς, είναι ένα βαπτίζουν τα παιδιά τους. Θα μου πει κανείς “μα καλά, δεν θα πρέπει να ρωτάμε το παιδί μας;”. Για να του κάνουμε τα εμβόλια για παιδικές ασθένειες, τα ρωτάμε; Εμείς σαν γονείς θα το βαπτίσουμε. Θα του δώσουμε την χριστιανική παιδεία και από κει και πέρα, όταν μεγαλώσει, έχει και τη δική του την ευθύνη.
Η δική μας όμως ευθύνη είναι να το κάνουμε Χριστιανό και μέλος της Εκκλησίας. Προσωπικά νομίζω ότι είναι μεγάλη η ευθύνη του γονιού. Δεν τα αγαπάμε πραγματικά όταν τα αφήνουμε “αθωράκιστα” από την Χάρη του Θεού. Η Εκκλησία δεν έχει κανέναν ηλικιακό περιορισμό στο θέμα της βάπτισης. Σε οποιαδήποτε ηλικία βαπτίζουμε. Αλλά εγώ – βέβαια μιλώ για μία άλλη εποχή- θυμάμαι ότι στο χωριό μου τα παιδιά τα βάπτιζαν πριν ακόμη σαραντήσουν. Είναι καλό να μη χρονίζουν τα παιδιά”.
Επίσης ο ίδιος σημείωσε ότι ” Η Εκκλησία διαχρονικά θα κηρύττει τον Σωτήρα Χριστό. Δυστυχώς όμως σήμερα οι άνθρωποι βγάλαμε τον Χριστό από την ζωή μας. Μπορεί ακόμη και εμείς που πηγαίνουμε στην εκκλησία. Όταν τελειώνει η Θεία Λειτουργία, ποια είναι από εκεί και πέρα η ζωή μας; Ακόμη και το υπουργείο παιδείας έχει μία πολύ μεγάλη ευθύνη.
Εγώ θυμάμαι, όταν ήμουνα μαθητής ο δάσκαλος μας πήγαινε την Κυριακή στην Εκκλησία. Μας μιλούσε για τον Χριστό. Και όταν πήγαμε στο γυμνάσιο – πού ήταν μακριά από το χωριό μας – αν το σαββατοκύριακο πηγαίναμε στο χωριό μας, την Δευτέρα θα έπρεπε να πάμε μία βεβαίωση στον γυμνασιάρχη ότι εκκλησιαστήκαμε. Βέβαια αν τα πούμε σήμερα αυτά, θα γελούν και θα μας ειρωνεύονται. Γίνεται προσευχή σήμερα στο σχολείο; Εγώ νομίζω ότι επαφίεται στην διάθεση του κάθε διευθυντού και των διδασκόντων. Γίνονται εκκλησιασμοί; Όταν λοιπόν βγάζουμε τον Χριστό από την ζωή μας, βλέπετε τα αποτελέσματα τα οποία ζούμε καθημερινά.
Να σημειώσουμε ότι εμείς με το επίδομα τρίτου παιδιού που δίνουμε εδώ και 25 χρόνια, ζητούμε στα δικαιολογητικά που μας προσκομίζουν πότε το ζευγάρι έχει κάνει πολιτικό γάμο και ότι έχει βαφτίσει τα παιδιά του. Και με κάποιο τρόπο μπορεί να τους συμβουλέψουμε- όταν έρχονται οι γονείς να πάρουν τις επιταγές, άρα έχουμε μία επικοινωνία ως μητρόπολη με τα νέα ζευγάρια -να τελέσουν θρησκευτικό γάμο και τη βάπτιση των παιδιών τους”.
