Το απόγευμα της Τρίτης, 6 Αυγούστου, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στη Μεγάλη Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Όπως κάθε Τρίτη απόγευμα στην Ιερά Ακολουθία τέθηκαν σε προσκύνηση τα χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα του Θαυματουργού Αγίου Λουκά, ενώ πλήθος κόσμου προσήλθε από την ευρύτερη περιοχή για να ζητήσει τη χάρη και την ευλογία του Αγίου Λουκά και να τον ευχαριστήσει για τα πολυάριθμα θαύματα που επιτελεί καθημερινά.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Φως η τεκούσα, Θεοτόκε, … φωταγώγησον συ, φωτός ούσα δοχείον».
Εορτάσαμε σήμερα τη μεγάλη δεσποτική εορτή της Μεταμορφωσεως του Κυρίου μας. Εορτάσαμε αυτό το μέγα θαύμα του Κυρίου χάριν των μαθητών του, να τους επιτρέψει να δούν για λίγο την αίγλη του θείου προσώπου του.
Ο Χριστός, γράφει ο άγιος Λουκας, έκανε κατά τη διάρκεια της δημόσιας ζωής του αμέτρητα θαύματα. Θεράπευσε ασθενείς, ανέστησε νεκρούς, χόρτασε τους ανθρωπους, εξέβαλε δαιμόνια με ένα και μόνο λόγο του, με ένα και μόνο αγγιγμά του. Όλα αυτά δεν ήταν όμως αρκετά για τους ανθρώπους, οι οποίοι τον ζήλευαν και δεν ήθελαν να παραδεχθούν ότι ήταν ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κοσμου, τον οποίο αιώνες ανέμεναν οι άνθρωποι.
Γι᾽ αυτό και σε όλα αυτά τα θαύματα που έκανε ο Χριστός, συνεχιζει ο άγιος Λουκάς, προσέθεσε και το μέγα θαύμα της Μεταμορφωσεως του στο όρος Θαβώρ.
Σ᾽ αυτον, που έλαμψε με ένα εκθαμβωτικό θείο φως εμφανίστηκαν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής και ο Ηλίας, και προσκύνησαν τον δημιουργό του νόμου. Με φόβο και τρόμο έβλεπαν το θαυμαστό αυτό θέαμα οι εκλεκτοί απόστολοι, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, ενώ από τη νεφέλη που τους σκέπαζε ακούστηκε η φωνή του Θεού «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα, αυτού ακούεται».
Στο θαύμα αυτό της θείας Μεταμορφώσεως η Υπεραγία Θεοτόκος δεν είναι παρούσα. Το έχει ζήσει όμως, θα μπορούσαμε να πούμε, κατ᾽ ιδίαν.
Έζησε για αρκετά χρόνια μέσα στα Άγια των Αγίων, εκεί όπου φυλασσόταν οι θεοχάρακτες πλακες των εντολών του Θεού και το θεόσδοτο μάννα, και ανέβηκε στο δικό της Θαβώρ, όταν την επισκέφθηκε ο αρχάγγελος Γαβριήλ, για να της αναγγείλει την επιλογή του Θεού στο πρόσωπό της.
Ο λόγος του αρχαγγέλου προς την Κόρη της Ναζαρέτ εξέφραζε τη φωνή του Θεού, όπως την άκουσαν μέσα από την νεφέλη οι μαθητές του στο όρος της Μεταμορφώσεως, και τη διαβεβαίωνε για την ταυτότητα του Υιού του Θεού που θα κυοφορούσε στα σπλάγχνα της εκ Πνεύματος Αγίου.
Οι δικοί της λόγοι, «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», ήταν η απάντησή της στην εντολή του Θεού στο όρος Θαβώρ «Αυτού ακούετε».
Η Υπεραγία Θεοτόκος είδε τη λάμψη του θείου προσώπου του Υιού και Λόγου του Θεού, που είδαν οι μαθητές του στο Θαβώρ, από τη στιγμή που κράτησε στη μητρική της αγκάλη τον Κύριό μας, το Φως του κόσμου.
Αυτή την ιδιότητά της, άλλωστε, επικαλείται ο ιερός ποιητής του Μεγάλου Παρακλητικού κανόνος για να ζητήσει και για τον εαυτό του, αλλά και για όλους εμάς που τον ψάλαμε απόψε με κατάνυξη και συγκίνηση εδώ στον ναό του αγίου Λουκά, του ιατρού και θαυματουργού, και ενώπιον των ιερών εικόνων της Παναγίας της Τριχερούσας και της Παναγίας της Γοργοεπηκόου, να φωταγωγήσει και τις δικές μας ψυχές.
«Φως η τεκούσα, Θεοτόκε, … φωταγώγησον συ φωτός ούσα δοχείον».
Δοχείο θείου φωτός η Κυρία Θεοτόκος και εμείς της ζητούμε και την παρακαλούμε από την πλησμονη του φωτός που διέθετε όσο ζούσε στη γη αλλά και από την πλησμονή του φωτός που απολαμβάνει πλησίον του Υιού της στον ουρανό, να φωτίσει και τις δικές μας ψυχές που έχουν σκοτισθεί από την αμαρτία. Γιατί κάθε αμαρτία, μικρότερη ή μεγαλύτερη, δημιουργεί μία σκιά στην ψυχή μας και αποδιώκει το φως του Χριστού, καθώς μας απομακρύνει από Αυτον.
Και έχουμε ανάγκη το φως, γιατί διαφορετικά, περπατώντας στο σκοτάδι, κινδυνεύουμε να πέσουμε στις παγίδες του πονηρού και να απομακρυνθούμε περισσότερο από τον Θεό. Χωρίς το φως του Χριστού, δεν είναι δυνατον να βρούμε την έξοδο από το σκοτάδι μας και τον δρόμο προς τον Χριστό, γιατί χωρίς τη δική του βοήθεια δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν», μας λέγει ο ίδιος ο Κύριός μας.
Γι᾽ αυτό και παρακαλέσαμε απόψε την Υπεραγία Θεοτόκο να μας φωτισει με το φως του Υιού της, για να μπορούμε να βαδίζουμε και εμείς τον δρόμο των εντολών του, για να μπορούμε να είμεθα και εμείς «τεκνα φωτός», ακολουθώντας τις εντολές του, όπως και ο Θεός μας ζητά, αλλά και όπως η Παναγία μητέρα μας μας συστήνει.
Ας μην παραλείπουμε, λοιπόν, όχι μόνο αυτές τις ημέρες του Δεκαπενταυγούστου, αλλά πάντοτε, σε όλη μας τη ζωή, να ζητούμε από την Κυρία Θεοτόκο να μας χαρίζει το φως που θα φωτίζει την ψυχή μας αλλά και ας αγωνιζόμεθα να το διατηρούμε και να μεταδίδουμε στους ανθρώπους γύρω μας.
