Την Κυριακή 14 Νοεμβρίου το βράδυ στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας τελέστηκε μεθεόρτια Αρχιερατική Ιερά Αγρυπνία με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και της Αγίας Οικογενείας αυτού.
Στην Ιερά Αγρυπνία προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, o οποίος στο τέλος χειροθέτησε Αναγνώστη τον Ιερόπαιδα κ. Αναστάσιο Στάμο.
Κατά την διάρκεια της Ιεράς Αγρυπνίας τέθηκε σε προσκύνηση η Τιμία Κάρα της Αγίας Υπομονής από την Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας καθώς και Ιερό Λείψανο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά που αποθησαυρίζεται στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων για ακόμη μία φορά εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες του προς τον Μητροπολίτη Κορίνθου κ. Διονύσιο για την άδεια και την ευλογία του αλλά και προς την Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής του Οσίου Παταπίου Γερόντισσα Χρυσοβαλάντη για την πρόθυμη ανταπόκριση της στο αίτημα της Ιεράς Μητροπόλεως, να μεταφερθεί η Τιμία Κάρα της Αγίας Υπομονής στο Προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου Κυμίνων για να συνεορτάσει με τον Θαυματουργό Άγιο.
Στην Ιερά Αγρυπνία έψαλλαν ο Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού των Αγίων Αναργύρων Βεροίας κ. Αυγουστίνος Ανδρικόπουλος και ο Λαμπαδάριος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας κ. Γεώργιος Ανδρικόπουλος μετά χορού Ιεροψαλτών, ενώ μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Νυν θρόνω του Δεσπότου παρεστηκως, και συνών τοις Πατράσι και φίλοις σου, και αστραπής, Πατερ εμφορούμενος θεικής, των υμνωδών σου μέμνησο».
Με αυτούς τους λόγους απευθύνεται ο άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, προς τον φίλο και συναγωνιστή του, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά στον κανόνα τον οποίο συνέθεσε επί τη μνήμη του. Και τους λόγους αυτούς επαναλάβαμε και εμείς αγρυπνώντας απόψε προς τιμήν του αγίου Γρηγορίου και της αγίας αυτού οικογενείας, και τον παρακαλέσαμε να μνημονεύει και εμάς, τους υμνωδούς του, ενώπιον του θρόνου του Θεού, όπου απολαμβανει στην πληρότητά της την αίγλη του ακτίστου φωτός.
Και αποτελεί μεγάλη ευλογία να συγκαταριθμούμεθα και εμείς με τον τρόπο αυτό μεταξύ των υμνωδών του, και ακόμη μεγαλύτερη να απολαμβάνουμε και τη σωματική παρουσία του μεγάλου αυτού Πατρος της Εκκλησίας μας, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, έχοντας ανάμεσά μας το ιερό και χαριτόβρυτο λείψανό του, το οποίο ιδιαιτέρως σήμερα μυρόβλυσε, μαζί με την τιμία κάρα της αγίας Υπομονής, η οποία ευρίσκεται αυτές τις ημέρες στην Ιερά Μητρόπολή μας με την άδεια και την ευλογία του Μητροπολίτου Κορίνθου κ. Διονυσίου και της Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής οσίου Παταπίου Λουτρακίου, Γερόντισσας Χρυσοβαλάντης, τους οποίους εν ευγνωμοσύνη από καρδίας ευχαριστώ.
Και είναι μεγάλη η ευλογία, γιατί τα ιερά λείψανα των αγίων τα οποία προσκυνήσαμε και ασπασθήκαμε μεταφέρουν και εμάς στον ουρανό και μας μεταδίδουν τη χάρη τους και μας παρακινούν να αγωνισθούμε και εμείς, όπως και εκείνοι, για να αξιωθούμε της «θεικης αστραπής», της οποίας αξιώθηκε και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ήδη από αυτή τη ζωή, όταν ασκείτο στην περιοχή μας, στη Σκήτη της Βεροίας.
Και είναι μεγάλη η ευλογία, γιατί και εμείς, έχοντας τη σωματική παρουσία των αγίων μας, αισθανόμεθα ότι δεν ζούμε στη γη αλλά στον ουρανό. Αισθανόμεθα ότι η χάρη τους μεταφέρει και εμάς στην άνω Ιερουσαλήμ και είμεθα μαζί τους, φίλοι τους και εμείς κατά χάριν, γιατί τους ευλαβούμεθα και τους τιμούμε. Φίλοι τους, γιατί οι ίδιοι οι άγιοί μας μας δίδουν το δικαίωμα να αισθανόμεθα φίλοι τους, ως «συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού», κατά τον πρωτοκορυφαίο απόστολο Παύλο. Φίλοι τους, γιατί έχουμε το προνόμιο, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και οι οικογενείς του, οι όσιοι αδελφοί και αδελφές του, να έχουν ασκητεύσει στη Βέροια και στη Σκήτη της Βεροίας που αγίασαν με τον αγώνα και την άσκησή τους.
Αυτή όμως η σχέση και ο σύνδεσμος μας με τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά δεν είναι μόνο προνόμιο και τιμή, αλλά είναι και ευθύνη. Γιατί οι άγιοι μας κάνουν την τιμή να τους αισθανόμεθα ως φίλους, να έχουμε τα ιερά λείψανά τους και να προστρέχουμε προς αυτούς με τα αιτήματα των καρδιών μας, αλλά και εμείς θα πρέπει να προσπαθούμε και να αγωνιζόμεθα να είμεθα άξιοι κατά το δυνατόν αυτης της τιμής, αγωνιζόμενοι να μιμουμεθα τη ζωή και το παράδειγμά τους. Διότι, όπως η κατ᾽ άνθρωπον φιλία στηρίζεται στα κοινά ενδιαφεροντα, στους κοινούς στόχους και στην κοινή προσπάθεια, το ίδιο ισχύει και με τους αγίους μας.
Είμεθα φίλοι τους και παραμένουμε φίλοι τους όχι μόνο τιμώντας τους με ύμνους ή ασπαζόμενοι τα χαριτόβρυτα λείψανά τους ή επικαλούμενοι τις πρεσβείες τους, αλλά όταν βαδίζουμε και εμείς στα ίχνη τους, όταν αγωνιζόμεθα να επιτύχουμε, όσο μπορούμε, αυτά που επέτυχαν και οι άγιοί μας.
Ένα από αυτά για τα οποία αγωνίσθηκε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμας ήταν η κάθαρση του νού και της ψυχής, η οποία σε συνδυασμο με την καθαρότητα του σώματος, βοηθά τον άνθρωπο να προσεγγισει τον Θεό.
Και ως κάθαρση του νού και της ψυχής νοείται, όταν ο άνθρωπος αγωνίζεται να απομακρύνει από την ψυχή του τις σκιές των αδυναμιών και τους ρύπους των παθών, όταν αγωνίζεται να απομακρύνει από τον νού του την αχλύ των λογισμων και των μεριμνών του κοσμου που τον εμποδίζουν να δεί τι πραγματικά χρειάζεται στη ζωή του και να συνειδητοποιήσει ότι «ενός εστί χρεία». Διότι οι σκιές των αδυναμιών και η αχλύς των λογισμών συσκοτίζουν την ψυχή και τον νού του ανθρώπου και τον εμποδίζουν όχι μόνο να διακρίνει τον δρόμο που πρέπει να βαδίσει, με αποτέλεσμα να σκοντάφτει και να πέφτει, αλλά και καλύπτουν και τις αδυναμίες και τα πάθη του με τέτοιον τρόπο, ώστε να νομίζει ότι είναι ενάρετος και δεν έχει ανάγκη να βελτιώσει τίποτε στον εαυτό του.
Γι᾽ αυτό και προϋπόθεση της καθάρσεως είναι η ταπείνωση, όπως μας διδάσκει και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο οποίος παρά τον προσωπικό του αγώνα, ζητούσε διαρκως από τον Χριστό και την Κυρία Θεοτόκο να του φωτίσουν το σκοτος, επαναλαμβάνοντας «φώτισόν μου το σκότος, φώτισόν μου το σκοτος», και μάλιστα μετά δακρύων.
Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα του και ας ζητούμε από τον Θεό, διά πρεσβειών και του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και της αγίας Υπομονής, να φωτίζει και το δικό μας σκότος προκειμένου να ζούμε με τη χάρη του ως φίλοι των αγίων τους οποίους υμνήσαμε και τιμήσαμε και απόψε και να αξιωθούμε να τους συναντήσουμε και στον ουρανό.
Έχουμε, όπως είπα, την ιδιαίτερη ευλογία να έχουμε και την κάρα της αγίας Υπομονής, που δεν ήταν μία απλή γυναίκα, μία ταπεινή γυναίκα, γεμάτη, θα λέγαμε, υπομονή. Ήταν μία αυτοκράτειρα. Ήταν η μητέρα των δύο τελευταίων αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, του Ιωάννου και του Κωνσταντίνου, και παρά το γεγονός ότι ζούσε μέσα στα ανάκτορα, εκείνη παρέμενε ταπεινή και με υπομονή. Και όταν αξιώθηκε να γίνει μοναχή, της έδωσαν το όνομα Υπομονή, για τη μεγάλη υπομονή την οποία έκανε. Και ο Θεός την χαρίτωσε ιδιαιτέρως, ούτως ώστε να μυροβλύζουν και να ευωδιάζουν τα λείψανά της και να δίνει και σε εμάς αυτή τη χάρη και αυτή την ευλογία, να αποκτήσουμε και εμείς αυτό, το πρώτιστο, που είναι η ταπείνωση. Χωρίς ταπείνωση δεν πλησιάζουμε τον Θεό, δεν αγαπούμε τον Θεό, γιατί μόνο οι ταπεινοί άνθρωποι, αυτοί που δεν έχουν εγωισμό, γιατί όποιος έχει εγωισμό, αγαπά πρώτα τον εαυτό του. Όταν είμεθα όμως ταπεινοί, αγαπούμε πρωτίστως τον Θεό, κι έτσι λαμβάνουμε και τη χάρη και την ευλογία, την οποία απέκτησαν οι άγιοι.
Και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και η οικογένειά του, και ο πατέρας του και η μητέρα του αλλά και τα τέσσερα αδέλφια του, χαριτώθηκαν μέσα σ᾽αυτή την αγάπη για τον Θεό, μέσα σ᾽ αυτή την ταπείνωση, την οποία διάθεταν.
Αλλά και ο άγιός μας, που έχουμε εδώ και μας χαρίζει την ευλογία και τα θαύματά του, τι άλλο ήταν, ο άγιος Λουκάς; Ένας διαπρεπέστατος καθηγητής της Ιατρικής, παρά ταύτα όμως παρέμενε ταπεινός άνθρωπος που αγάπησε τον Θεό και αγάπησε τον άνθρωπο και ταλαιπωρήθηκε και υπέστη ταπεινώσεις, εξορίες, αλλά όλα αυτά ήταν ευλογίες, για να τον γεμίσει ο Θεός με χάρη και να απολαμβάνουμε κι εμείς σήμερα αυτή τη χάρη και αυτά τα θαύματα, τα οποία καθημερινά γεμίζουν τη ζωή μας.
Εύχομαι η χάρη όλων των αγίων να είναι μαζί μας. Αμήν.
