Την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου εορτή του Οσίου Παταπίου, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο λόγο στο βυζαντινό Παρεκκλήσιο του Οσίου Παταπίου (15ου αιώνος), της ενορίας των Αγίων Αναργύρων, στη Βέροια.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας, κατά την παράδοση της ενορίας, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε αγιασμό.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Και επέθηκεν αυτή τας χείρας και παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζεν τον Θεόν».
Ένα από τα πολλά θαύματα του Κυρίου μας μας παρουσίασε η σημερινή ευαγγελική περικοπή, τη θεραπεία μιάς συγκύπτουσας γυναίκας, η οποία επί δεκαοκτώ χρόνια δεν μπορούσε εξαιτίας μιάς ασθενείας να σταθεί όρθια και να περπατήσει.
Και όμως παρά τη δυσκολία που είχε, παρά τη ντροπή που πιθανόν αισθανόταν, δεν παρέλειπε να πηγαίνει στον ναό του Θεού, να πηγαίνει στη συναγωγή για να ακούει τον λόγο του Θεού. Εκεί συνάντησε ένα Σάββατο τον Χριστό. Είτε επειδή δεν γνώριζε ποιος ήταν είτε επειδή δεν ήθελε να τον απασχολήσει με το προσωπικό της πρόβλημα, η συγκύπτουσα γυναίκα δεν πλησίασε Χριστό ούτε του ζήτησε να την θεραπεύσει.
Ίσως και δεν πρόλαβε να το κάνει, γιατί ο Χριστός, μόλις την είδε, την πλησίασε για να της προσφέρει αυτό που επιθυμούσε, για να της προσφέρει την υγεία της. «Επέθηκεν αυτή τας χείρας και παραχρήμα ανωρθώθη», σημειώνει ο ιερός ευαγγελιστής Λουκάς.
‘Η θεραπεία της γυναίκας είναι εξίσου διακριτική με την παρουσία της. Όπως εκείνη δεν μιλά, δεν εκφράζεται, αλλά μυστικά και ενδόμυχα ικετεύει για τη θεραπεία της, έτσι και ο Χριστός την θεραπεύει ακουμπώντας την με τα χέρια του και με μία φράση την διαβεβαιώνει για την απαλλαγή από την ασθένειά της. Η γυναίκα σηκώνεται και το θαύμα είναι φανερό σε όλους, οι αντιδράσεις όμως των ανθρώπων ποικίλουν.
Η γυναίκα δοξάζει τον Θεό που της χάρισε την υγεία, ενώ ο αρχισυνάγωγος διαμαρτύρεται, γιατί η θεραπεία έγινε κατά την ημέρα του Σαββάτου.
Δεν είναι όμως η μόνη φορά κατά την οποία αρχισυνάγωγος αντιδρά με αυτόν τον τρόπο σε κάποιο θαύμα του Κυρίου μας. Δεν είναι η μόνη φορά που η πίστη συγκρούεται με την υποκρισία. Η συγκύπτουσα πιστεύει στον Θεό και αποδεικνύει την πίστη της με την παρουσία της στη συναγωγή.
Η συγκύπτουσα πιστεύει, και την πίστη της την επισφραγίζει και ο Χριστός με τη θεραπεία που της χαρίζει, γιατί δεν υπάρχει θαύμα χωρίς πίστη, γιατί δεν υπάρχει θεραπεία για όποιον δεν πιστεύει. Και την αλήθεια αυτή επιβεβαιώνει η στάση του αρχισυναγώγου. Αν ο αρχισυνάγωγος πίστευε πραγματικά στον Θεό, δεν θα διαμαρτυρόταν για τη θεραπεία μιάς ταλαίπωρης γυναίκας.
Δεν θα διαμαρτυρόταν, γιατί αν είχε πίστη, ο Χριστός θα θεράπευε την αμφιβολία που είχε γεννηθεί στην ψυχή του. Όμως ο αρχισυνάγωγος πιστεύει μόνο κατ᾽ επίφαση και έτσι χάνει την ευκαιρία να κατανοήσει το θαύμα. Χάνει την ευκαιρία να το ζήσει και ο ίδιος και να δοξάσει τον Θεό.
Η περίπτωση της συγκυπτούσης και του αρχισυναγώγου δεν είναι μοναδική. Ο Χριστός συχνά παρουσιάζει ζεύγη αντιθέτων χαρακτήρων για να μας αποκαλύψει την αλήθεια του για τον άνθρωπο και τη σχέση του με τον Θεό.
Αυτή τη σχέση, την προσωπική μας σχέση με τον Θεό, καλούμεθα και εμείς να εξετάσουμε. Και καλούμεθα να την εξετάσουμε όχι σε σύγκριση με τον αρχισυνάγωγο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, αλλά σε σχέση με τη συγκύπτουσα γυναίκα.
Καλούμεθα να τη συγκρίνουμε με τους αγίους της Εκκλησίας μας και με τον εορταζόμενο σήμερα άγιο Πατάπιο. Γιατί οι άγιοι, γιατί ο εορταζόμενος άγιος κάθε ημέρα είναι το πρόσωπο με το οποίο θα μπορούσε να συγκρίνει ο Χριστός τον καθένα από εμάς, εάν βρισκόταν σήμερα ανάμεσά μας.
Και αυτό γιατί με τους αγίους έχουμε κοινή πίστη, κοινή χάρη, κοινή Εκκλησία, κοινή κοινωνία και μετοχή στο μυστήριο της σωτηρίας. Εκείνοι επέτυχαν τον στόχο τους· επέτυχαν τον προορισμό της ζωής τους και έγιναν κοινωνοί του θαύματος της σωτηρίας.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: εμείς τι κάνουμε σε σύγκριση με τους αγίους μας; Διαθέτουμε μία βαθειά και ειλικρινή πίστη και αγάπη στον Θεό, όπως είχε ο όσιος Πατάπιος, ο οποίος εγκατέλειψε τα πάντα για να αφοσιωθεί στον Θεό, ή έχουμε μια επιφανειακή πίστη και μία εξωτερική ευσέβεια σαν τον αρχισυνάγωγο του σημερινού ευαγγελίου που εύκολα κλονίζεται και εξανεμίζεται;
Έχουμε τη δύναμη να υπομείνουμε τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες του πνευματικού αγώνος, όπως υπέμενε η συγκύπτουσα την ασθένειά της και όπως υπέμεινε ο εορταζόμενος όσιος Πατάπιος τους πειρασμούς;
Προσπαθούμε να κοσμήσουμε τη ζωή μας με την προσευχή, τη νηστεία, την εγκράτεια και τις άλλες αρετές, όπως το έκανε ο τιμώμενος σήμερα όσιος, που έλαβε άφθονη τη χάρη του αγίου Πνεύματος για να θεραπεύει τις ασθένειες των ανθρώπων τόσο εν ζωή όσο και μετά την κοίμησή του;
Ας εξετάσουμε τον εαυτό μας και ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μια ειλικρινή απάντηση στα ερωτήματα αυτά, αλλά και ας συνηθίσουμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους αγίους της Εκκλησίας μας, ώστε έχοντας αυτούς ως σημείο αναφοράς και ως οδοδείκτες της πορείας μας να προαγόμεθα στην πίστη και στην αρετή για να επιτύχουμε και εμείς διά της χάριτος του Θεού και την πρεσβεία των αγίων και του εορταζομένου οσίου Παταπίου το θαύμα της σωτηρίας μας.
