“Ενθυμούμεθα τα θύματα της Κυπριακής τραγωδίας και 50 χρόνια μετά, δηλώνουμε ότι δεν ξεχνούμε, αλλά παραδειγματιζόμεθα από τους αγώνες και τις θυσίες των ηρώων και των μαρτύρων, που έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, και συνεχίζουμε τον πνευματικό μας αγώνα, προσηλωμένοι στον της πίστεως Αρχηγό και Τελειωτή Ιησού Χριστό,” ανέφερε ο Μητροπολίτης Σουηδίας κ. Κλεόπας, κατά την ομιλία του την Κυριακή Δ΄ Ματθαίου, 21 Ιουλίου 2024, από τον Καθεδρικό Ναό Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την Τουρκική εισβολής στην Κύπρο.
Διαβάστε παρακάτω την ομιλία του:
Στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή του Ευαγγελιστού Ματθαίου, ο αξιωματούχος των Ρωμαϊκών στρατευμάτων στην περιοχή της Καπερναούμ, απευθυνόμενος στον Κύριό μας, Του λέγει: «Κύριε, οὐκ εἰμί ἰκανός ἵνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθῃς».
Αν και λόγω αγωγής, αλλά και επαγγέλματος, θα περίμενε κανείς να παρουσιασθεί με ένα αίσθημα υπεροχής και ύφος αγέρωχο, εντούτοις πλησιάζει τον Ιησού, με τρόπο ικετευτικό και Τον παρακαλεί για την θεραπεία του δούλου του.
Στον διάλογο αυτό, ο εκατόνταρχος αποκαλύπτεται ως εκλεκτός άνθρωπος, τον οποίο ο Κύριος, «ἐθαύμασε» και βεβαίωσε ότι «οὐδέ ἐν τῷ Ἰσραήλ τοσαύτην πίστιν εὖρεν», διότι είχε ταπεινό φρόνημα. Αυτό τον οδήγησε στην ομολογία της αναξιότητάς του, να φιλοξενήσει στο σπίτι του τον Χριστό. Η διαπίστωση αυτή δεν γίνεται λόγω της ακαταλληλότητος του σπιτιού του, αλλά διότι αισθάνεται την προσωπική του αναξιότητα, την οποία δεν διστάζει να αναγνωρίσει δημοσίως!
Τα αξιώματα, η οικονομική άνεση, τα προσόντα και η υγεία, μάς παρέχουν ένα αίσθημα υπεροχής έναντι των συνανθρώπων μας. Φαινομενικά, το αίσθημα αυτό μάς ικανοποιεί. Στην πραγματικότητα όμως μάς αυταπατά και χάνουμε το «μέτρο» της καλής εκτιμήσεως, υπερεκτιμούμε τα προσωπικά μας θέματα και υποτιμούμε τους άλλους.
Εκείνο που ανήκει στην δικαιοδοσία του Θεού το οικειοποιούμεθα, διότι μάς διαφεύγει ο λόγος της Γραφής: «τί ἔχομεν ὅ οὐκ ἐλάβομεν; Εἰ δέ καί ἐλάβομεν τί καυχώμεθα ὡς μή λαβόντες;» (Α΄ Κορ. 4,7).
Το ταπεινό φρόνημα αποτελεί το θεμέλιο της πνευματικής ζωής. Καμιά αρετή δεν έχει βάθος και ουσία χωρίς την ταπεινοφροσύνη. Η αγάπη, η αλήθεια, η πίστη, η γενναιότητα, η προσευχή, η νηστεία και όλοι οι άλλοι καρποί της πνευματικότητος χάνουν το νόημά τους, όταν δεν εκφράζονται και δεν εδράζονται στο ταπεινό φρόνημα. Από την στιγμή που μια αρετή γίνεται προς «τό θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις» και υπηρετεί την υποκρισία και την ατομική προβολή, παύει να έχει περιεχόμενο.Με το ταπεινό φρόνημα, ο άνθρωπος υπερνικά τον εγωκεντρισμό του. Αυτό τον βοηθά να ρίξει και τα «τείχη» που τον απομονώνουν από τους άλλους ανθρώπους και ιδιαίτερα με τον Θεό. Παύει, έτσι, να θεωρεί τον εαυτό του ως το κέντρο των ενεργειών του και αποδέχεται ότι οι άλλοι έχουν σημαντική θέση στην ζωή του.
Πρέπει να αντιληφθούμε τον λόγο που μάς επισημαίνει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, γράφοντας ότι «ἡ ταπείνωσις ἐστί δύναμις» και μάλιστα «μυστική». Μόνο αυτή μάς δίνει την ψυχική δύναμη να υποτάσσουμε τις εγωκεντρικές μας αδυναμίες και να αντικρύζουμε τα πράγματα όπως έχουν, χωρίς παραποιήσεις και αυταπάτες.
Ας μην ξεχνούμε, ότι η ταπείνωση είναι ο μόνος τρόπος που προσελκύει την Χάρη και την ευλογία του Θεού. Εξάλλου, όπως σημειώνει και πάλι ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, «ἄνευ ταπεινώσεως οὐ δύναται τελειωθῆναι τό ἔργο τοῦ ἀνθρώπου».
Στην σημερινή λατρευτική μας σύναξη, με την τιμητική και προσευχητική παρουσία του Πρέσβεως της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Σουηδία Εξοχωτάτου κ. Σόλωνος Σάββα, ενθυμούμεθα τα θύματα της Κυπριακής τραγωδίας και 50 χρόνια μετά, δηλώνουμε ότι δεν ξεχνούμε, αλλά παραδειγματιζόμεθα από τους αγώνες και τις θυσίες των ηρώων και των μαρτύρων, που έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, και συνεχίζουμε τον πνευματικό μας αγώνα, προσηλωμένοι στον της πίστεως Αρχηγό και Τελειωτή Ιησού Χριστό.
Ευχόμεθα, όπως, με την εφαρμογή των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, δοθεί λίαν συντόμως η πολυπόθητη λύση που ταλανίζει την μεγαλόνησο και εξασφαλισθεί η επανένωση της διχοτομημένης Κύπρου, για να επικρατήσει ειρήνη, συμφιλίωση και ευημερία, προς όφελος συνόλου του Κυπριακού λαού. Αμήν!
