Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος τέλεσε τον καθιερωμένο αγιασμό επί τη ενάρξει του νέου σχολικού έτους. Οι σχολικές μονάδες που επισκέφθηκε το πρωί ήταν το E΄ Δημοτικό, το Δ΄ Γυμνάσιο, το Α΄ Λύκειο και το Δημοτικό περιοχής Παντοκράτορα Πρεβέζης, το δε απόγευμα το εσπερινό ΕΠΑ.Λ. της πόλεώς μας.
Μετά το τέλος του αγιασμού ο Μητροπολίτης ανέγνωσε επίκαιρα μηνύματα προς τους μαθητές και τις μαθήτριες.
Στον αγιασμό παρέστησαν ο Δήμαρχος Πρέβεζας κ. Νικόλαος Γεωργάκος, ο Αντιδήμαρχος σε θέματα καθαριότητος κ. Φώτιος Ζέρβας και ο Διευθυντής της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Πρέβεζας κ. Ηλίας Μιχάλης.
Διαβάστε το μήνυμα του Μητροπολίτη:
Ἀγαπητά μου παιδιά!
Μιά νέα χρονιά ἁπλώνεται μπροστά σας, μιά νέα εὐκαιρία σᾶς ξαναδίνεται γιά μιά καινούργια προσπάθεια. Προσπάθεια ὅμως γιά τί; Ποιός εἶναι ὁ σκοπός σας; Γιά ποιό πράγμα μοχθεῖτε; Γιά νά ἀποκτήσετε μήπως τά φῶτα τῆς γνώσης; Ναί! Ὁπωσδήποτε! Ἡ γνώση εἶναι σήμερα ἀπολύτως ἀπαραίτητη, περισσότερο ἀναγκαῖα ἀπό ποτέ, γιά τή ζωή μας.
Μά δέν φτάνει νά ἐπιδιώκετε μόνο τή γνώση. Γιά νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται καί ἄλλα πολλά. Καί πάνω ἀπό ὅλα μιά κοινωνία ἀλληλοβοήθειας καί ἀγάπης. Ὅπου οἱ πάντες θά εἶναι ἀποδεκτοί, θά ἔχουν ὅλοι μιά θέση στόν ἥλιο, χωρίς νά γίνεται κανένας ἀπόβλητος.
Λέει μιά ἱστορία γιά μιά παρέα ἀπό σεβαστούς ἐνήλικες πού βγῆκαν γιά διασκέδαση. Εἶχαν μαζί τους γιά πρώτη φορά καί ἕναν καινούργιο. Μέ τά πολλά μπῆκαν καί σ’ ἕνα ἀνοιχτό θερινό ἀμφιθέατρο νά παρακολουθήσουν μιά συναυλία. Μά πάνω πού ὅλοι εἶχαν προσηλωθεῖ μέ εὐλαβική προσοχή καί ἄκουγαν μέ εὐχαρίστηση τή θαυμάσια ὀρχήστρα καί χορωδία, ἕνα κινητό χτύπησε ξαφνικά, δημιουργώντας μιά μεγάλη δυσαρμονία στήν τόσο ὄμορφη μέχρι τότε ἀτμόσφαιρα. Ὁ καινούργιος τῆς παρέας εἶχε ξεχάσει νά κλείσει τό κινητό του.
Μέ τό τρίτο χτύπημα, ὁ χοράρχης καί ὁ μαέστρος ἀντάλλαξαν μεταξύ τους ἕνα ἀγωνιῶδες βλέμμα καί στράφηκαν πρός τό κοινό μέ μιά ἔκφραση ἔντονης διαμαρτυρίας. Ὁ καινούργιος κατάλαβε ἐπιτέλους πώς ἦταν τό δικό του κινητό πού χτυποῦσε. Τινάχτηκε σάν νά τόν χτύπησε ρεῦμα. Ἔψαξε στίς τσέπες του νά τό βγάλει, μά πάνω στή σύγχυσή του δέν μπόρεσε νά τό κλείσει ἀμέσως. Ἦταν καινούργιο τηλέφωνο, δέν εἶχε μάθει καλά τά κόλπα του ἀκόμα. Ἀπό γύρω ὑψώθηκαν σιγανά μά ὀργισμένα ἐπιφωνήματα, μερικοί χειρονομοῦσαν μέ ἀγανάκτηση, ἀλλά καί ἡ παρέα του, φανερά ἐνοχλημένη, τοῦ ἔβαλε ψιθυριστά τίς φωνές. Τρομερά σοκαρισμένος ὁ δυστυχής, χωρίς ὑποστήριξη καί ἀνοχή ἀπό πουθενά, ἔτρεξε μέ τό κεφάλι σκυφτό καί μέ ὅσο κουράγιο τοῦ ἀπέμενε νά βγεῖ τό γρηγορότερο ἔξω.
Τήν ἄλλη μέρα βρέθηκε νά πίνει τόν καφέ του στήν παραλία μόνος. Ἀναπολώντας τήν περιπέτειά του, τόν ἔπιασε ξανά στενοχώρια καί ταραχή. Τό χέρι του ἔτρεμε καθώς ἅπλωνε νά πάρει τόν καφέ του. Τό φλιτζάνι τοῦ ἔφυγε ἀπό τά δάχτυλα, ἔπεσε κάτω καί ἔσπασε. Ὁ σερβιτόρος βρέθηκε ἀμέσως δίπλα του. «Δέν πειράζει, καλέ μου ἄνθρωπε, δέν ἔγινε τίποτε», τοῦ λέει σκύβοντας καί μαζεύοντας τά σπασμένα γυαλιά. Ὁ καφετζῆς ἦρθε κοντά του καί τόν χτύπησε στήν πλάτη φιλικά. «Συμβαίνουν αὐτά, φίλε μου», τοῦ λέει ἤρεμα, «μή στενοχωριέσαι». Δυό – τρεῖς ἄλλοι ἀπ’ τό διπλανό τραπέζι τοῦ χαμογέλασαν φιλικά καί τόν κάλεσαν νά κάτσει μαζί τους νά τόν κεράσουν. Ὁ ἄνθρωπός μας δέν πίστευε στά μάτια του, βλέποντας τέτοια καλοσύνη καί ἀνεκτικότητα γύρω του.
Ἔτσι διάλεξε χωρίς δεύτερη κουβέντα τήν καινούργια παρέα, ὅπου ἦταν ἀπόλυτα ἀποδεκτός. Στήν παλιά του παρέα δέν ξαναπλησίασε ποτέ.
Ἂς γίνει λοιπόν καί τό σχολεῖο σας μιά μικρή κοινωνία ἀγάπης. Ὅπου θά ὑπάρχει θέση γιά ὅλους καί κανένας δέν θά πετιέται στό περιθώριο. Ὅπου ὁ ἕνας θά ἀποδέχεται τόν ἄλλον μέσα σέ πνεῦμα ἀληθινῆς καλοσύνης καί ἀγάπης, κατά τό πρότυπο τοῦ οὐράνιου πατέρα μας, πού ἀνατέλλει τόν ἥλιο του καί στέλνει τή βροχή γιά νά ὠφεληθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀδιακρίτως. Πού μᾶς συμβουλεύει νά ἀνεχόμαστε ὁ ἕνας τόν ἄλλο μέ ἀγάπη. Πού μᾶς παρακινεῖ νά συγχωροῦμε καί νά ἀγαπᾶμε ἀκόμα καί τόν ἐχθρό μας.
Σ’ αὐτή σας τήν εὐγενική προσπάθεια, νά κάνετε τό σχολεῖο σας φυτώριο γνώσης, ἀλλά καί μιά μικρή κοινωνία ἀγάπης, ἀνοχῆς καί καλοσύνης.
Εὔχομαι νά προοδεύετε κάθε μέρα, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅλο καί περισσότερο. Καλή χρονιά!
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ξεκινᾶτε μιά νέα σχολική χρονιά, γεμᾶτοι προσδοκίες, νέες εὐκαιρίες, καί ἴσως καί λίγο ἄγχος γιά τό τί θά ἀκολουθήσει. Τό σχολεῖο δέν εἶναι μόνο ἕνας χῶρος γιά νά μάθετε μαθηματικά, γλῶσσα ἤ ἱστορία· εἶναι ἕνας χῶρος πού σᾶς βοηθᾶ νά ἀνακαλύψετε τόν κόσμο γύρω σας ἀλλά καί τόν ἴδιο σας τόν ἑαυτό. Σέ μιά ἐποχή ὅπου τά social media, οἱ followers καί τά likes καθορίζουν πολλές φορές πῶς νιώθουμε γιά τόν ἑαυτό μας, εἶναι σημαντικό νά καταλάβουμε τήν πραγματική ἀξία τῆς γνώσης καί τῆς προσωπικῆς μας ἐλευθερίας.
Τά social media εἶναι παντοῦ. Κάθε μέρα, ἀνεβάζουμε stories, κάνουμε posts καί περιμένουμε νά δοῦμε πόσα likes θά πάρουμε. Πόσοι ἀπό ἐμᾶς δέν ἔχουμε νιώσει τήν πίεση νά φανοῦμε τέλειοι στά μάτια τῶν ἄλλων; Ὅμως, αὐτή ἡ «εἰκονική ἀποδοχή» εἶναι συχνά ψεύτικη καί ἐπιφανειακή. Μπορεῖ νά ἔχουμε χιλιάδες followers καί νά νιώθουμε ἀκόμα μόνοι. Κανένα φίλτρο δέν μπορεῖ νά καλύψει τήν ἀνάγκη μας γιά πραγματική ἀγάπη καί ἀποδοχή.
Ὁ Χριστός ὅμως μᾶς διδάσκει κάτι διαφορετικό. Μᾶς ἀγαπᾶ ὅπως ἀκριβῶς εἴμαστε, χωρίς μάσκες καί χωρίς προϋποθέσεις. Δέν χρειάζεται νά δείξουμε τήν καλύτερη ἐκδοχή τοῦ ἑαυτοῦ μας γιά νά μᾶς ἀποδεχτεῖ ὁ Θεός. Ὁ Χριστός δέν κοιτάει τό «προφίλ» σου ἀλλά τήν καρδιά σου. Ὅταν νιώθεις ὅτι δέν εἶσαι ἀρκετός, θυμήσου ὅτι γιά τόν Χριστό εἶσαι μοναδικός καί ἀνεκτίμητος. Εἶναι σάν τόν πιό πιστό “follower” σου, πάντα ἐκεῖ, νά σέ στηρίζει, νά σέ ἀγαπάει καί νά σέ ἀποδέχεται, ἀκριβῶς ὅπως εἶσαι.
Καί ἐδῶ εἶναι πού τό σχολεῖο καί ἡ γνώση μπαίνουν στό παιχνίδι. Ἡ γνώση δέν εἶναι μόνο γιά τούς βαθμούς καί τίς ἐξετάσεις. Εἶναι τό ἐργαλεῖο πού μᾶς βοηθᾶ νά σκεφτόμαστε, νά κρίνουμε καί νά καταλαβαίνουμε τόν κόσμο γύρω μας. Εἶναι ἡ δύναμη πού μᾶς βοηθᾶ νά ξεχωρίσουμε τήν ἀλήθεια ἀπό τό ψέμα καί νά βροῦμε τόν δικό μας δρόμο. Ὅσο περισσότερο μαθαίνουμε, τόσο πιό ἐλεύθεροι γινόμαστε νά ἐκφραστοῦμε καί νά γίνουμε ὁ ἑαυτός μας.
Ἄς θυμηθοῦμε ὅτι ἡ πραγματική γνώση δέν σταματᾶ στήν τάξη ἤ στά βιβλία. Μαθαίνουμε κάθε μέρα, ὄχι μόνο ἀπό τούς καθηγητές μας ἀλλά καί ἀπό τούς φίλους μας, τήν οἰκογένειά μας, ἀκόμα καί ἀπό τά λάθη μας. Τό σχολεῖο εἶναι τό μέρος ὅπου μποροῦμε νά δοκιμάσουμε, νά ἀποτύχουμε καί νά ξαναπροσπαθήσουμε. Δέν χρειάζεται νά εἴμαστε τέλειοι. Οὔτε ὁ Χριστός μᾶς ζητάει τήν τελειότητα. Μᾶς ζητάει νά εἴμαστε ἀληθινοί, νά ἔχουμε πίστη στόν ἑαυτό μας καί νά μήν φοβόμαστε νά κάνουμε λάθη, γιατί μέσα ἀπό αὐτά μαθαίνουμε.
Ὁ Χριστός εἶπε: «Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδὸς, καὶ ἡ ἀλήθεια, καὶ ἡ ζωή» (Ἰω.14,6). Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ἐλευθερία καί ἡ ἀλήθεια δέν βρίσκονται στίς ψεύτικες εἰκόνες τῶν social media, ἀλλά στή σχέση μας μέ τόν Θεό καί στόν δρόμο πού διαλέγουμε νά βαδίσουμε μέ ἀλήθεια καί ἀγάπη. Ἡ γνώση πού ἀποκτᾶς στό σχολεῖο δέν εἶναι μόνο γιά νά περάσεις τίς ἐξετάσεις, ἀλλά γιά νά ἀνακαλύψεις τί σέ κάνει νά ξεχωρίζεις.
Φέτος ἄς δεῖτε τό σχολεῖο ὡς μία εὐκαιρία νά μάθετε, νά ἀναπτυχθεῖτε καί νά βρεῖτε τή φωνή σας. Μήν ἀφήνετε τούς ἀριθμούς τῶν followers καί τά likes νά καθορίζουν τήν ἀξία σας. Ἡ πραγματική ἀξία βρίσκεται στήν ἀγάπη πού δείχνεις στούς γύρω σου, στήν προσπάθεια πού βάζεις στά ὄνειρά σου καί στήν πίστη πού ἔχεις στόν ἑαυτό σου. Αὐτή ἡ χρονιά εἶναι ἡ δική σου εὐκαιρία νά λάμψεις. Μήν φοβηθεῖς νά εἶσαι ἀληθινός. Νά θυμᾶσαι ὅτι ὁ Χριστός σέ δέχεται ὅπως εἶσαι καί σέ ἀγαπάει χωρίς ὅρους. Αὐτή εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἐλευθερία πού μπορεῖς νά ἔχεις. Καλή σχολική χρονιά λοιπόν, μέ ἀλήθεια, γνώση καί τήν αἴσθηση ὅτι εἶσαι ἀποδεκτός ὅπως εἶσαι.
Μέ πολλές εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ.
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος
