Του Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου
Γίνεται μεγάλη συζήτηση για την Ιερά Μονή του Σινά, που ανέκυψε ύστερα από απόφαση του Δικαστηρίου του Αιγυπτιακού Κράτους, και επικρατεί μεγάλη σύγχυση, όχι μόνον στον πολύ κόσμο, αλλά και σε δημοσιογράφους, ακόμη και σε πολιτικούς.
Όμως τα προβλήματα που συζητούνται προϋπήρχαν της αποφάσεως του Δικαστηρίου και έχουν σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς, τον θρησκευτικό χώρο, τον πολιτισμικό χαρακτήρα του τόπου, την Σιναϊτική αδελφότητα που ζei μέσα σε ένα αναγνωρισμένο Κράτος, που διέπεται από την συγκεκριμένη νομοθεσία κ.α. Αυτό σημαίνει ότι είναι ένα πολυσύνθετο ζήτημα και οι λύσεις είναι δύσκολες, γιατί εμπλέκεται και η γεωπολιτική στρατηγική της περιοχής.
Ως θεολόγοι και εκκλησιαστικοί γνωρίζουμε την ιερότητα του χώρου αυτού που διαρκεί πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια.
Εκεί ο εβραϊκός λαός, με την καθοδήγηση του Προφήτου Μωυσή έλαβε τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, εκεί ασκήθηκαν εξέχοντες ασκητές κατά την Χριστιανική περίοδο, αυτόν τον τόπο σέβονται οι Μουσουλμάνοι, αφού και γι᾽ αυτούς ο Μωυσής θεωρείται προφήτης. Επομένως, στον χώρο αυτό συναντώνται οι τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες, αν και ο Χριστιανισμός δεν θεωρείται θρησκεία, αλλά Εκκλησία.
Παλαιότερα, και δη το έτος 1993, πριν 32 χρόνια, ασχολήθηκα με την ιερότητα του χώρου του Σινά από ορθοδόξου ασκητικής και θεολογίας, διότι εκεί βιώθηκε ένας εκπληκτικός ασκητισμός, ο οποίος απαντά και σήμερα σε όλες τις θεολογικές, φιλοσοφικές, ψυχολογικές αναζητήσεις του συγχρόνου ανθρώπου.
Για παράδειγμα, το βιβλίο η «Κλίμαξ» του αγίου Ιωάννου του Σιναίτου, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής του Σινά, που γράφηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. και περικλείει όλη την ασκητική μέθοδο των Σιναιτών Πατέρων, προκάλεσε την προσοχή και της σύγχρονης ψυχολογίας και έγιναν σχετικές μελέτες, γιατί δεν δείχνει μόνο την σύγχρονη «ψυχανάλυση», την ανάλυση του παθητικού μέρους της ψυχής του ανθρώπου, αλλά και την «ψυχοσύνθεση» του ανθρώπου.
Αυτά τα θεωρώ δεδομένα και δεν χρήζουν περισσότερης ανάπτυξης. Εκείνο που έχει σημασία στις ημέρες μας είναι πως θα μπορέσει η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής του Σινά να ζήση σε αυτό το περιβάλλον, που ούτως ή άλλως ασκεί μια σημαντική επιρροή στους ανθρώπους και εκπέμπει μια τεραστίων διαστάσεων «ενέργεια», όπως ομολογούν και άσχετοι με την θεολογία.
Το δεδομένο είναι ότι το Αιγυπτιακό κράτος θεωρεί την Ιερά Μονή και το περιβάλλον της ως αρχαιολογικό χώρο που προστατεύεται από τους νόμους του κράτους. Οπότε πρέπει να γίνουν προσπάθειες για ερμηνεία της χρήσεως του χώρου, που να εξυπηρετεί τις εκκλησιαστικές ανάγκες της Αδελφότητος.
Κατ’ αρχάς νομίζω ότι πρέπει να ευρεθεί τρόπος, για την ελεύθερη παραμονή των ανθρώπων που θέλουν να μονάσουν εκεί και να εξασκήσουν ελεύθερα τα εκκλησιαστικά και μοναστικά καθήκοντά τους. Μάλιστα, η Αδελφότητα αυτή θεωρεί τον εαυτό της, και έτσι είναι, διάδοχη των Πατέρων που δημιούργησαν όλους αυτούς τους θησαυρούς, πριν την ίδρυση του συγχρόνου Αιγυπτιακού Κράτους.
Έπειτα, πρέπει να ευρεθεί τρόπος να χορηγηθεί ορθή χρήση όλου αυτού του χώρου στους μοναχούς. Τώρα, η χρήση είναι στηριγμένη σε μια άμμο, όπως είναι η άμμος της ερήμου του Σινά. Το ευκταίον είναι να δοθεί στην Αδελφότητα, που ασκήται στην Ιερά Μονή, η Νομική Προσωπικότητα του Διεθνούς Δικαίου, το δε εφικτόν είναι να της δοθεί η Νομική Προσωπικότητα του Ιδιωτικού Δικαίου, για να μπορεί να εκτελεί τα καθήκοντά της με μεγαλύτερη ελευθερία.
Η ανάδειξη των προβλημάτων που απασχολούσαν εδώ και πολύ καιρό την Μονή του Σινά, μαζί με την στελέχωση της Αδελφότητος, είναι ευκαιρία να αντιμετωπισθούν, για την διάσωση όχι μόνον της εκκλησιαστικής κληρονομιάς, αλλά και μιας ζωντανής θεολογικής παραδόσεως, που απαντά στις υπαρξιακές αγωνίες του συγχρόνου ανθρώπου.
Δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ Τετάρτη 4 Ιουνίου 2025
