του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου
Η πρόσφατη Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου είναι σημαντική και έθεσε τον δάκτυλο στον τύπο των ήλων, αναφερόμενη στους ψευδοπροφήτες που δημιουργούν προβλήματα στην Εκκλησία και τον λαό.
Η Εγκύκλιος αυτή καθορίζει ποιοί είναι οι πραγματικοί προφήτες και ποιοί είναι οι ψευδοπροφήτες. Οι Προφήτες ομιλούσαν εξ ονόματος του Θεού, ενώ οι ψευδο-προφήτες ομιλούν από τον εαυτό τους και «εξαπατούν τον λαό με τις ψευδείς προφητείες τους και τον οδηγούν στην καταστροφή».
Το κρίσιμο σημείο της Εγκυκλίου είναι ότι «στην σημερινή εποχή πληθαίνουν οι εντός της Εκκλησίας ψευδοπροφήτες, οι οποίοι έχουν παρασύρει έναν αριθμό πιστών και κινδυνεύουν να καταλήξουν σε σχίσμα ή αίρεση», και προσδιορίζει ποιοί είναι αυτοί οι ψευδοπροφήτες.
Είναι «όλοι γενικά οι πλανεμένοι άνθρωποι», «είναι τα ζιζάνια που φύτευσε ο διάβολος στον αγρό του Κυρίου για να μην τελεσφορήσει το έργο της θείας Οικονομίας για την σωτηρία των ανθρώπων». Αυτοί «στρέφουν την προσοχή τους σε αρρωστημένες καταστάσεις και δραστηριότητες και ενασχολήσεις που δεν ωφελούν σε τίποτε, αλλά μάλλον προξενούν θόρυβο και ταραχή και σκανδαλισμό και σχίσιμο του αρράφου χιτώνος της Εκκλησίας, δηλαδή του Χριστού».
Αφού δίνονται διάφορα παραδείγματα, η Εγκύκλιος καταλήγει: «Ας μένουμε πιστοί στην παράδοση που έχουμε παραλάβει μέσα στην Εκκλησία μας, ας αποφεύγουμε όσους αυτοαπομονώνονται και ας τιμούμε και υπακούμε στους ποιμένες και Επισκόπους της Εκκλησίας μας, οι οποίοι αγρυπνούν υπέρ ημών, και ας επιδιώκουμε προ πάντων “τα της ειρήνης και τα της οικοδομής της εις αλλήλους”, για να αναπαύεται μέσα μας η Χάρη του Αγίου Πνεύματος∙ του Πνεύματος της Αληθείας, της Ειρήνης και της Ενότητος».
Είναι προφανές ότι η Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου αναφέρεται σε ποικίλες ετεροδιδασκαλίες και ενέργειες, που εκφράζονται από μέλη της Εκκλησίας, που διασπούν την ενότητα της Εκκλησίας, δημιουργούν προβλήματα στον ευλογημένο θεσμό της Εκκλησίας, και καταλήγουν σε σχίσματα και διαιρέσεις, και δεν αναφέρεται σε ένα ή δύο μεμονωμένα γεγονότα. Γι’ αυτό, θεωρώ, ότι παρερμηνεύθηκε το βαθύτερο νόημα της Εγκυκλίου της Ιεράς Συνόδου, όταν περιορίστηκε σε μερικές περιπτώσεις.
Φυσικά, θεωρώ, ότι η Ιερά Σύνοδος δεν έλαβε απόφαση να εκδώσει αυτήν την σοβαρή Εγκύκλιο με τίτλο «τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και οι ψευδο-προφήτες», χωρίς ειδικό λόγο.
Πάντοτε υπήρχαν διάφορες ετεροδιδασκαλίες και αυτονομήσεις από τον ιερό θεσμό της Εκκλησίας, αλλά στην εποχή μας, με αφορμή την πανδημία εκδηλώθηκαν όλα αυτά τα ρεύματα, που υπήρχαν στον εκκλησιαστικό χώρο και υπονομεύουν την ενότητα της Εκκλησίας. Διαβάσαμε και ακούσαμε τον τελευταίο καιρό «θεωρίες», «απόψεις», «διδασκαλίες», που προέρχονται από θεολόγους, λαϊκούς, μοναχούς, Κληρικούς, που δημιούργησαν έντονο προβληματισμό για την αποσπασματικότητά τους, για την θεολογική ανεπάρκειά τους, και δείχνουν έλλειμμα αληθινής Ορθοδόξου θεολογίας.
Για όλες αυτές τις ενέργειες και απόψεις που τραυματίζουν την ενότητα της Εκκλησίας και προκαλούν σχίσματα και διαιρέσεις μέσα στον χώρο της Εκκλησίας αναφερόταν η Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου.
Θεωρώ ότι το «θεολογικό» υπόβαθρο όλης αυτής της κίνησης που εκδηλώθηκε στην Εκκλησία, με αφορμή τις αποφάσεις της Εκκλησίας για την πανδημία ήταν η άποψη ότι η σύνολη Εκκλησία με τις αποφάσεις που έλαβε για την αντιμετώπιση της πανδημίας υπέπεσε στο αμάρτημα της βλασφημίας του Αγίου Πνεύματος. Δηλαδή μερικοί, χρησιμοποιώντας και «θεολογικά» επιχειρήματα διατύπωσαν την άποψη ότι η σύνολη Ορθόδοξη Εκκλησία υπέπεσε στο αμάρτημα της βλασφημίας του Αγίου Πνεύματος, που δεν πρόκειται να συγχωρηθεί, ενώ αυτοί που διατύπωσαν αυτήν την άποψη είναι οι «μόνοι καθαροί».
Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο θα παραθέσω στην συνέχεια ένα κείμενο που συνέταξα, και με την βοήθεια των συνεργατών μου, με τίτλο «Η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος και τα μέτρα για την πανδημία», για να δει κανείς πως με ύπουλο τρόπο υφέρπει μέσα στην Εκκλησία η ψευδοπροφητεία, η οποία υπονομεύει την ενότητα της Εκκλησίας.
