Του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του διδάκτορος θεολογίας και διδάσκοντος στην Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης κ. Γεωργίου Σίσκου με τίτλο «Η Αγία Τριάδα στην Δυτική Χριστιανοσύνη (20ος αιώνας)» και υπότιτλο «Νεοσχολαστικισμός και Οντολογία της σχέσης», από τις εκδόσεις Αρμός σελ. 860. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό βιβλίο και με το παρόν κείμενό μου θα κάνω απλώς μια μικρή παρουσίαση και θα σημειώσω μερικές εντυπώσεις μου.
Το ενδιαφέρον αυτό βιβλίο του Γεωργίου Σίσκου είναι συνέχεια της διδακτορικής του διατριβής σχετικά με «το ερμηνευτικό πλαίσιο της Χριστολογίας του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού», που ήταν «μια διερεύνηση για την διαμόρφωση του Χριστιανικού δόγματος κατά τους 4ο – 7ο αιώνας επί των όρων πρόσωπο, υπόστασις, ουσία, φύσις, βούλησις, ενέργεια», όπως γράφει ο ίδιος. Ο συγγραφεύς μελετώντας την ελληνόγλωσση και ξενόγλωσση βιβλιογραφία διαπίστωσε «μια επαναλαμβανόμενη ερμηνεία των ορθοδόξων αγιοπατερικών και συνοδικών όρων, η οποία παρουσίαζε σοβαρές αποκλίσεις από το ιστορικό και κειμενικό τους πλαίσιο».
Έτσι, πρόκειται για μια μεταδιδακτορική έρευνα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κατά τα έτη 2016-2019, για να εντοπίση πως αυτά τα σοβαρά θέματα εκφράσθηκαν στην δυτική θεολογία και πως αυτά μεταφέρθηκαν και στον ορθόδοξο χώρο. Η σημασία του βιβλίου αυτού είναι μεγάλη, όπως παρουσιάζεται από τον ίδιο τον ερευνητή:
«Η μελέτη της νεοσχολαστικής οντολογίας και της οντολογίας της σχέσης, δύο θεολογικών ρευμάτων με μεγάλο αποτύπωμα στη δυτική χριστιανοσύνη, έχει μεγάλη σημασία για την ερμηνεία των κειμένων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Και τούτο για τρεις τουλάχιστον λόγους:
Πρώτον, γίνονται κατανοητές οι προϋποθέσεις και η ορολογία, επί των οποίων συγκροτείται η θεολογία της χριστιανικής Δύσης στον 20ο αιώνα, από τη μια ως επίσημη ρωμαιοκαθολική διδασκαλία και από την άλλη ως κυρίαρχο παράδειγμα στο ρωμαιοκαθολικό και προτεσταντικό κόσμο.
Δεύτερον, καταδεικνύονται οι έσχατες απολήξεις της χριστιανικής θεολογίας μέσω των ερμηνευτικών επιλογών της δυτικής Χριστιανοσύνης.
Τρίτον, φανερώνει τις επιρροές αυτών των θεολογικών ρευμάτων στη βιβλιογραφία που διατρίβει στα κείμενα της Ορθόδοξης Εκκλησίας».
