Με την δέουσα λαμπρότητα εορτάστηκε η εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Υπαπαντής του Χριστού στο χωριό Μακρινή Φωκίδος.
Παρόλο το κρύο που επικρατεί στα ορεινά χωριά της Φωκίδος, μιας και η Μακρινή βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 700 μέτρων, ο Ιερός Ναός ήταν γεμάτος από πιστούς που προσήλθαν για να τιμήσουν την εορτή, κάτι το οποίο τόνισε και ο Ποιμενάρχης κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, όπου ευχαρίστησε τους πιστούς και τους συνεχάρηκε που τιμούν τόσο την Εκκλησία, όσο και το χωριό τους.
Ο Μητροπολίτης στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στην σημασία της εορτής της Υπαπαντής και τα νοήματα που αποκομίζουμε εμείς ως χριστιανοί στη σημερινή εποχή που θα μας βοηθήσουν να συμμετέχουμε βαθύτερα στην εορτή.
“Η εορτή της Υπαπαντής είναι ταυτόχρονα και Δεσποτική, αλλά και Θεομητορική εορτή. Η Μητέρα Παναγία, μετά από 40 ημέρες από την γέννηση του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, πήγε στο Ναό μαζί με τον Ιωσήφ, ώστε να αφιερώσουν το θείο βρέφος στον Θεό και να προσφέρουν θυσία στον Θεό για να Τον ευχαριστήσουν. Είναι μια εορτή που οφείλουμε και εμείς στις ημέρες να την παραδώσουμε στις νεότερες γενιές. Αυτή είναι η ειδική ακολουθία που έχει η Εκκλησία μας με τον λεγόμενο σαραντισμό, δηλαδή τις ευχές που έχει η Εκκλησία μας όταν το παιδί συμπληρώνει 40 ημέρες από την γέννησή του.
Στην εορτή διακρίνουμε, ότι οι η Παναγία μας και ο Ιωσήφ για να ευχαριστήσουν για το Δώρο που τους έδωσε ο Θεός, Του πρόσφεραν και αυτοί με τη σειρά τους δώρο ως θυσία ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δυο μικρά περιστέρια όπως αναφέρει και ο Απόστολος Λουκάς στο Ευαγγέλιό του (Λουκ. β΄ 24). Ήταν μια πράξη ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας. Πόσοι από εμάς στη σημερινή εποχή παίρνουμε αυτό το παράδειγμα και όταν έρχεται στη ζωή μας ένα παιδί, ευχαριστούμε τον Θεό και τον δοξάζουμε;
Ακόμα διακρίνουμε ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, κάνει πράξη για ακόμα μια φορά σε αυτό που είπε ότι δεν ήρθε να καταργήσει τον Μωσαϊκό νόμο, αλλά να τον συμπληρώσει. Η σημερινή εορτή ήταν μια καθορισμένη πράξη για τα πρωτότοκα παιδιά σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο. Αυτό ήταν μια απάντηση στους Φαρισαίους και Γραμματείς της εποχής εκείνης, αλλά και στη σημερινή εποχή δείχνει σε όλους αυτούς που πολεμούν την Παλαιά Διαθήκη ότι είναι δήθεν ένα βιβλίο μόνο για τους Εβραίους, ότι ο Χριστός στηρίχθηκε στην Παλαιά Διαθήκη και στους Προφήτες και γι’ αυτό ακόμα και σήμερα η Εκκλησία μας σε όλες τις ιερές ακολουθίες που τελούνται μέσα στην Εκκλησία, χρησιμοποιεί την Παλαιά Διαθήκη, τις προφητείες, τους ψαλμούς, κ.α.
Εμείς αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να μην στεκόμαστε μόνο στο γεγονός και τις ημερομηνίες, διότι ημερολογιακά δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς έγινε η Υπαπαντή του Κυρίου μας. Εμείς την εορτάζουμε 2 Φεβρουαρίου, διότι έτσι το καθιέρωσε η Εκκλησία, όπως όλες τις εορτές. Εμείς χρειάζεται να εμβαθύνουμε στα ιστορικά γεγονότα και στις εορτές τις Εκκλησίας μας, για να μας βοηθούν ώστε να διορθώσουμε κι εμείς τα λάθη μας και τις αδυναμίες, με σκοπό την αγιότητα και την πορεία μας προς την Ουράνιο Βασιλεία του Αγίου Θεού μας”.
