2024!
Χρονιά ανεκτίμητη, όπως τα πολύτιμα δώρα. Ένας ακόμη κόμπος στο κομποσκοίνι της ζωής, μία ακόμη ευκαιρία φανέρωσης του φωτεινού κρυμμένου εαυτού μας. Άραγε, τον φανερώσαμε;
Ανεκτίμητο το 2024! Γιατί μας αφύπνισε, αμφισβητώντας όσα μας κρατούσαν όρθιους για αιώνες:
Την οικογένεια, που βρέθηκε στο στόχαστρο, με κίνδυνο, τα νέα παιδιά να χάσουν τον προσανατολισμό τους και να βρεθούν σε έναν κόσμο στερημένο από το μυστήριο της ένωσης άνδρα και γυναίκας.
Την κοινωνία μας που βρέθηκε ανοχύρωτη, χωρίς αντοχή, χωρίς πνευματικότητα, με παιδιά πληγωμένα, στερημένα από γονείς και πρότυπα, πουλιά χαμένα στον αγέρα, να τρυπώνουν σε σκοτεινές φωλιές για να αναπληρώσουν την αγάπη που στερήθηκαν.
Τον Δυτικό Πολιτισμό που βρέθηκε σε παραζάλη, ξεκομμένος από τη χριστιανική πνευματικότητα που τον γέννησε και τον διαπότισε με αρχές και αξίες.
Την ανθρωπότητα ολόκληρη που βρέθηκε σε κλονισμό από πολέμους ανείπωτης απανθρωπιάς και φρίκης.
Ανεκτίμητο το 2024! Γιατί μας δίδαξε, μέσα απ’ τις τραγωδίες πως, όλα τα ωραία αυτού του κόσμου στεριώνονται με αγώνες, σώζονται με διαρκή εγρήγορση, ανασταίνονται με προσωπική αναγέννηση.
Ανεκτίμητο το 2024! Γιατί μας βγάζει από τη ραθυμία, την αυτάρκεια και τον εφησυχασμό.
Ανεκτίμητο το 2024! Γιατί ορθώνει ένα λάβαρο ευθύνης και αγώνα, με κεντημένη πάνω τους μία και μόνη φράση:
«Όλοι μαζί και προς τα πάνω».
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στις 4 Ιανουαρίου 2025
