Ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός απηύθυνε μήνυμα προς το ποίμνιο για την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2024. Στο μήνυμά του τόνισε την ουσία της αγάπης του Θεού και τη σημασία του Τιμίου Σταυρού ως σύμβολο αυτής της αγάπης.
“Ευωδιάζει ακόμη ο Ναός από τα άνθη που στόλισαν τον Τίμιο Σταυρό κατά την πρόσφατη μεγάλη Εορτή της Υψώσεώς Του. Στην πραγματικότητα όμως ευωδιάζει η αγάπη του Θεού, η οποία αποτελεί την ουσία της πίστεώς μας, το θεμέλιο της Εκκλησίας μας και το ασφαλές καταφύγιο όλων μας,” αναφέρει ο Μητροπολίτης.
Ο Μητροπολίτης υπογράμμισε τη δύναμη και τη σημασία του Σταυρού ως σύμβολο μιας αγάπης που υπερβαίνει κάθε ανθρώπινη λογική και δικαιοσύνη. Αναφέρθηκε στη θυσία του Χριστού, τονίζοντας ότι αυτή η αγάπη καλεί τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τα όρια της δικής τους αγάπης, ανοίγοντας τις καρδιές τους προς όλους.
Ο Μητροπολίτης υπενθύμισε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, που αναφέρονται στην υπέρτατη αξία της αγάπης του Θεού, και κάλεσε τους πιστούς να παραδώσουν τον εαυτό τους στο έλεος του Θεού. Τόνισε ότι όσο περισσότερο επιζητούμε τη συνάντηση με τον Χριστό, τόσο η χάρη Του αναπληρώνει τις ελλείψεις μας, και μας οδηγεί σε μια βαθύτερη αγάπη για τους συνανθρώπους μας.
Καταλήγοντας, ο Μητροπολίτης Δαμασκηνός προτρέπει το ποίμνιο να ζει διαρκώς με δίψα για τον Χριστό, ώστε η ζωή τους να μετατραπεί σε μια αποκάλυψη του θεϊκού νόμου της αγάπης. “Ας ζούμε διαρκώς διψασμένοι για Χριστό και τότε θα δούμε τη ζωή μας να μεταβάλλεται, ημέρα με την ημέρα, σε αποκάλυψη του ενός και μοναδικού θεϊκού νόμου, του νόμου της αγάπης,” αναφέρει στο μήνυμά του.
Διαβάστε το μήνυμα του Μητροπολίτη:
Αδελφοί μου,
Ευωδιάζει ακόμη ο Ναός από τα άνθη που στόλισαν τον Τίμιο Σταυρό κατά την πρόσφατη μεγάλη Εορτή της Υψώσεώς Του. Στην πραγματικότητα όμως ευωδιάζει η αγάπη του Θεού, η οποία αποτελεί την ουσία της πίστεώς μας, το θεμέλιο της Εκκλησίας μας και το ασφαλές καταφύγιο όλων μας.
Σύμβολο αυτής της αγάπης είναι ο Σταυρός. Μιάς αγάπης ακατανόητης, πέρα από κάθε ανθρώπινη λογική, πέρα από κάθε ανθρώπινη δικαιοσύνη. Ποιος ισχυρός του κόσμου τούτου, όταν αδικείται από τον αδύναμο και κατώτερό του, τον συγχωρεί, θυσιάζοντας μάλιστα τον εαυτό του; Ποιος θεός από όσους κατασκεύασε ο ανθρώπινος νούς στην διάρκεια της ιστορίας του ανθρωπίνου γένους έγινε όμοιος με το πλάσμα του και δέχτηκε να θανατωθεί σαν τον πιο περιφρονημένο εγκληματία;Γνωρίζει ο θεοδίδακτος απόστολος Παύλος τον συγκλονισμό της ανθρώπινης υπάρξεως μπροστά στην αποκάλυψη αυτής της αγάπης. Γνωρίζει πως η λογική και η νοοτροπία του παλαιού ανθρώπου θα πρέπει να ανατραπεί για να υποδεχτεί τον Θεό της ολοκληρωτικής αγάπης. Γνωρίζει πως το παλαιό θα αντισταθεί και θα θελήσει να εξαφανίσει το καινούργιο. Γι΄ αυτό και στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του, προειδοποιεί τους Χριστιανούς πως θα αντιμετωπίσουν την οργή των σκανδαλισμένων Εβραίων και την περιφρόνηση των ορθολογιστών Ελλήνων.
«Οι Ιουδαίοι», τους γράφει, «ζητούν ως αποδείξεις θαύματα και οι εθνικοί φιλοσοφικές αλήθειες. Εμείς όμως κηρύττουμε τον σωτήρα Χριστό, και μάλιστα σταυρωμένον – ένα κήρυγμα εξοργιστικό για τους Ιουδαίους και ανόητο για τους εθνικούς».
Δυόμιση αιώνες μετά, θα έρθει ο Μέγας Αθανάσιος για να μας διδάξει με υπέροχο τρόπο, λέγοντας:
«Μόνον στον σταυρό πεθαίνει κάποιος με απλωμένα τα χέρια, γι΄ αυτό και ο Κύριος, τέτοιον θάνατο υπέμεινε, ώστε να απλώσει τα δικά του πανάχραντα χέρια, να τραβήξει από την μία τους Ιουδαίους και από την άλλη τους εθνικούς και να τούςενώσει και τους δύο στην αγκαλιά Του»[1].
Αυτά τα απλωμένα χέρια εκτείνονται προς τον κάθε άνθρωπο, προς τον καθέναν από μας, ώστε όλοι να γίνουμε πολίτες της επουράνιας Βασιλείας Του. Αυτά τα ματωμένα χέρια θυμίζει στους Γαλάτες ο απόστολος Παύλος, όπως ακούμε στην σημερινή αποστολική περικοπή. Είναι εκείνοι που παρασύρθηκαν από τους Ιουδαίζοντες Χριστιανούς και πείστηκαν πως η συμμόρφωση στις εντολές και τις διατάξεις του Μωσαικού Νόμου παραμένει απαραίτητη προϋπόθεση για την σωτηρία, όχι μόνον των Εβραίων, αλλά και των Χριστιανών.Και σήμερα, όπως και κατά την περασμένη Κυριακή, ακούμε τον μέγα απόστολο να επιμένει και να διακηρύσσει: «Ξέρουμε πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί μόνον με την υπακοή σε νόμους και διατάξεις. Αυτές του προσφέρουν μόνον μία πρώτη συναίσθηση της κατάπτωσής του, γι΄ αυτό και είναι βέβαια σεβαστές. Την ολοκληρωτική όμως λύτρωση την προσφέρει μόνον η πίστη στον Ιησού Χριστό».
Ο απόστολος Παύλος υπήρξε γνώστης της ελληνικής σοφίας και πιστός τηρητής του Μωσαικού Νόμου. Πριν μία εβδομάδα, τον ακούσαμε να διακηρύττει πως απαρνιέται τους επαίνους του κόσμου για την σοφία και την ευσέβειά του και πως δεν θα ήθελε να καυχιέται για τίποτε άλλο παρά μόνο για τον Σταυρό του Κυρίου. Σήμερα, μας αποκαλύπτει τον πόθο του να ζήσει και αυτός σταυρωμένος με τον αγαπημένο του Ιησού. Πόσο όμορφα ακούγονται τα λόγια του: «Έχω πεθάνει στον Σταυρό μαζί με τον Χριστό. Τώρα πιά δεν ζω εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπό μου ο Χριστός».Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Μωυσής οδήγησε τον λαό του μακριά από την Αίγυπτο, ανοίγοντας δρόμο μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα. Σε μία ανάλογη έξοδο μας καλεί σήμερα ο Παύλος. Από την μία, είναι η γη της Παλαιάς Διαθήκης. Η γη του Νόμου και των εντολών. Από την άλλη, μας περιμένει η γη της Καινής Διαθήκης, της νέας συμφωνίας, όπου κυριαρχεί ο υπέρτατος νόμος της αγάπης. Στην γη της Παλαιάς Διαθήκης, τον άνθρωπο δικάζει ο Θεός. Στην γη της Καινής, ο άνθρωπος καταδικάζει τον εαυτό του, όσο μένει μακριά από την αγάπη του Θεού και την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Στην ακτή της Παλαιάς Διαθήκης, αποκαλύπτεται πόσο πολύτιμος είναι ο Θεός για τον άνθρωπο. Στην απέναντι ακτή, αποκαλύπτεται το πόσο πολύτιμος είναι ο άνθρωπος για τον Θεό.
Το πέρασμα από την μία ακτή στην άλλη είναι ο ίδιος ο Εσταυρωμένος Χριστός, ο Οποίος, με την αγάπη Του, άνοιξε τον δρόμο της επιστροφής στον παράδεισο. Γι΄ αυτό ο Παύλος, το μόνο που επιθυμεί, είναι να μένει διαρκώς σταυρωμένος με Εκείνον. Γι΄ αυτό καλεί και εμάς, να αγαπήσουμε τον Χριστό με όλη μας την ύπαρξη, ώστε η καρδιά μας να πλημμυρίσει από την δική Του αγάπη.
Αδελφοί μου,
Η δική μας, η ανθρώπινη αγάπη, συχνά περιορίζεται στα πρόσωπα του συγγενικού μας περιβάλλοντος και του στενού κύκλου των γνωριμιών μας. Αλλά και τότε, δεν έχει πολλές αντοχές και βέβαια, δεν επαρκεί για να αγκαλιάσει τον ξένο, τον μακρινό, τον άγνωστο. Ακόμη και πολλοί αδελφοί μας, με τους οποίους βρισκόμαστε μαζί στον ίδιο ναό, παραμένουν συχνά για μας, ξένοι και αδιάφοροι. Οι ανθρώπινες δυνάμεις μας δεν επαρκούν από μόνες τους, ώστε η αγάπη μας να μοιάσει, έστω και ελάχιστα, με την αγάπη του Θεού για μας. Η καρδιά μας δεν έχει την δύναμη να δεί όλους τους ανθρώπους πολύτιμους, όπως βλέπει τον καθέναν από μας ο Θεός.
Το γεγονός αυτό όμως ας μην μας αποθαρρύνει. Υπάρχει δρόμος προς την τέλεια αγάπη:
Όσο λαχταράμε να συναντήσουμε τον Χριστό, τόσο η Χάρη Του αναπληρώνει τις ελλείψεις μας.Όσο παραδινόμαστε ολοκληρωτικά στο έλεός Του, τόσο η σκληροκαρδία μας υποχωρεί.
Όσο η καρδιά μας γίνεται μέρος της δικής Του καρδιάς, όσο η σκέψη μας γίνεται μέρος της δικής Του σκέψης, όσο η ματιά μας γίνεται μέρος της δικής Του ματιάς για τον κόσμο, τόσο μοιραζόμαστε την δική Του αγάπη για τους ανθρώπους.
Αυτή η αγάπη μας διδάσκει, αυτή μας κατευθύνει, αυτή μας ενδυναμώνει, ώστε να βλέπουμε όλους τους ανθρώπους γύρω μας πολύτιμους, όπως τους βλέπει ο Θεός.
Ας ζούμε διαρκώς διψασμένοι για Χριστό και τότε θα δούμε την ζωή μας να μεταβάλλεται, ημέρα με την ημέρα, σε αποκάλυψη του ενός και μοναδικού θεικού νόμου, του νόμου από τον οποίον κρέμονται όλες οι εντολές, οι διατάξεις και οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης[2], του νόμου που μετατρέπει όλα τα «πρέπει» σε ένα «θέλω», του νόμου της αγάπης.
Αμήν!Με όλη μου την πατρική αγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
