Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια το διήμερο 13 και 14 Σεπτεμβρίου πανηγύρισε όπως κάθε χρόνο ο Ιερός Ναός των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Κοζάνη, με την ευκαιρία της δεσποτικής Εορτής της παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.
Ανήμερα της εορτής το πρωί τελέστηκε Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο, ενώ έλαβαν μέρος οι Μητροπολίτες Γρεβενών κ. Δαβίδ, ο οποίος χοροστάτησε και στον Όρθρο, Σισανίου και Σιατίστης κ. Αθανάσιος, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος και ο οικείος Ποιμενάρχης Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος.
Στo τέλος του Όρθρου πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη τελετή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ενώ στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο οικείος Ποιμενάρχης Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες του προς τους Αγίους Αρχιερείς που λάμπρυναν με την παρουσία τους την πανήγυρη αλλά και προς όσους συμμετείχαν και συνέβαλαν στην άρτια διοργάνωση της με πρώτο τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης και Προϊστάμενο του Ιερού Ναού, Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου π. Χριστοφόρο Αγγελόπουλο.
Ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Ω του παραδόξου θαύματος! … εν τούτω έθνη βάρβαρα ήττηνται· εν τούτω σκήπτρα ανάκτων ήδρασται».
Εορτή της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού και η Αγία μας Εκκλησία μνημονεύει σήμερα τόσο την πρωτη ύψωσή του, όταν η αγία ισαποστολος Ελένη μετά από προσπάθειες πολλών ετών αξιώθηκε να ανακαλύψει τον Σταυρό του Κυρίου, τον οποίο είχαν καταχώσει οι Ιουδαίοι σε μία χαράδρα, και έριχναν επάνω στους σταυρούς τα σκουπίδια τους, και τούτο για να μην τιμάται από τους χριστιανούς —αλλ᾽ ω του θαύματος, εκεί που ήταν τα σκουπίδια, φύτρωνε πάντοτε ο βασιλικός!— όσο και τη δεύτερη ύψωσή του από τον ευσεβη βασιλέα Ηράκλειο, ο οποίος κατορθωσε με τη δύναμη του Σταυρού να νικήσει τους Πέρσες, που τον είχαν αρπάξει από τα Ιεροσόλυμα, και να τον υψώσει και πάλι έναν χρόνο αργότερα στην αρχική του θέση.
Δεν είναι όμως μόνο τα δύο αυτά ιστορικά γεγονότα που κάνουν τους χριστιανούς σε όλο τον κόσμο να τιμούν τον Σταυρό του Κυρίου μας. Δεν είναι μόνο αυτά τα γεγονοτα, τα οποία καθιέρωσαν την εορτή της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού, την οποία και σείς ευλαβως κατ᾽ έτος εορτάζετε και χαρμοσύνως πανηγυρίζετε στον περικαλλη αυτόν ναό των αγίων ενδόξων βασιλέων και ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, πανήγυρη στην οποία μετά πολλής χαράς συμμετέχει η ελαχιστότης μου και οι Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς κατόπιν της ευγενούς και φιλαδέλφου προσκλήσεως του πολυσεβάστου ποιμενάρχου σας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου, προς τον οποίο και εκφράζω την ευγνωμοσύνη μας και τις θερμότατες ευχαριστίες μας.
Είναι μαζί με αυτά τα ιστορικά γεγονότα και η εμπειρία των θαυμάτων του Σταυρού, τα οποία έζησε το ευσεβές Γένος μας κατά τη μακραίωνη ιστορική του πορεία. Διότι από την εμφάνισή του στον νεαρό τότε και ειδωλολάτρη ακόμη αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, μαζί με την ουράνια υπόδειξη «εν τούτω νίκα», ο Σταυρός του Κυρίου μας, το ξύλο αυτό της καταδίκης και της ατιμώσεως, δεν είναι μόνο πηγή σωτηρίας και απολυτρώσεως από την αμαρτία και τον θάνατο, δεν είναι μόνο το ζωηφόρο φυτό, το οποίο χαρίζει στον πεπτωκότα άνθρωπο ζωή και αθανασία, δεν είναι μόνο «όπλον κατά του διαβόλου» και «των πνευματικών της πονηρίας εν τοις επουρανίοις», δεν είναι μόνο σύμβολο νίκης και θριάμβου κατά των αοράτων εχθρών, αλλά και σύμβολο νίκης και θριάμβου και κατά των ορατών εχθρών, σύμβολο ισχύος και δυνάμεως των εις Χριστόν πιστευόντων και αγωνιζομένων για το αγαθό και το δίκαιο.
«Εν τούτω έθνη βάρβαρα ήττηνται· εν τούτω σκήπτρα ανάκτων ήδρασται».
Αυτόν τον ύμνο επαναλάμβαναν οι πατέρες μας εορτάζοντας κατά τη διάρκεια των χρόνων της σκλαβιάς τη σημερινή μεγάλη εορτή της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού. Αυτόν τον ύμνο επαναλάμβαναν οι πατέρες μας, σηκώνοντας τον δικό τους βαρύ και αβάστακτο σταυρό της υποδουλώσεως στον αλλόθρησκο και βάρβαρο κατακτητή, που διέλυσε τη χριστιανική αυτοκρατορία τους, που βεβήλωσε τους ναούς και τα μοναστήρια τους και που πολλές φορές μετέτρεψε τον σταυρό σε αγχόνη, για να κρεμάσει από αυτήν την αγχόνη τις χιλιάδες των νεομαρτύρων, με πρώτο τον ιερομάρτυρα πατριάρχη άγιο Γρηγόριο τον Ε´, οι οποίοι δεν θέλησαν να αρνηθούν την πίστη τους στον Εσταυρωμένο Αρχηγό και τελειωτή της πίστεώς τους, τον Χριστό, δεν θέλησαν να αφήσουν να σβύσει η ελπίδα τους ότι μετά τον σταυρό θα ακολουθήσει και η ανάσταση, η ανάσταση του Γένους.
Γι᾽ αυτό, έστω και αν με φόβο και κρυφή λαχτάρα εόρταζαν την εορτη της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού, δεν έπαυσαν ποτέ να πιστεύουν ότι «εν τούτω έθνη βάρβαρα ήττηνται» και ότι ο Χριστός θα χαριζε και πάλι στο ευσεβές και πιστό Γένος των Ελλήνων, που επί αιώνες διεφύλαξε το ζωηφόρο ξύλο του Σταυρού του, «νίκας κατά βαρβάρων».
Γι᾽ αυτό και, όταν έφθασε η ευλογημένη ώρα να ξεσηκωθούν οι πατερες μας και να αποφασίσουν να αγωνισθούν για την ελευθερία τους από τον Τουρκικό ζυγό, τον Σταυρό επέλεξαν ως σύμβολο, τον Σταυρό έβαλαν στα λάβαρα και τις σημαίες τους, τον Σταυρό ύψωσαν, όταν ξεκίνησαν την επανάσταση του 1821, και τη χάρη και τη βοήθειά του επικαλούντο σε όλες τις κρίσιμες στιγμές των αγώνων τους.
Αυτό αποδεικνύει, εκτός των άλλων, και το μήνυμα που έστειλε στην ελληνική κυβέρνηση ο Γέρος του Μοριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρωνης, όταν κατέλαβε το 1822 το Ναύπλιο, στο οποίο έγραφε: «Εις δόξαν του αηττήτου Σταυρού και του πρωτοκλήτου Ανδρέα, χθες εισήλθομεν εις το υπερήφανον Παλαμήδι και υψώσαμεν τας νικητας του Σταυρού σημαίας με τροπον ανήκοντα εις την δόξαν του Χριστού».
Τιμώντας και εμείς σήμερα τη μεγάλη εορτή της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού, μαζί με την επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, ας εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τον εν αυτώ προσπαγέντα Σωτήρα και Λυτρωτή μας, ο οποίος με τη θυσία του επί του Σταυρού δεν μας χάρισε μόνο την απαλλαγή μας από την αμαρτία και την καταδυναστεία του διαβόλου, αλλά και μας κληροδότησε τον Σταυρό του ως όπλο ισχυρό, διά του οποίου «έθνη βαρβαρα ήττηνται».
Ας του εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας, γιατί με τη δική του βοήθεια ο αγώνας των πατέρων μας ευοδώθηκε, και έτσι εμείς μπορούμε να εορτάζουμε ελεύθεροι τη σημερινή εορτή και να δοξάζουμε τον Χριστό για την ελευθερία που μας χάρισε.
Η σημερινή όμως εορτή μας υπενθυμίζει ότι για κάθε ανάσταση απαιτείται θυσία, απαιτούνται θυσίες, τις οποίες θα πρέπει όλοι μας να είμαστε έτοιμοι να κανουμε, ακολουθώντας το παράδειγμα του Κυρίου μας που θυσιάσθηκε πρωτος για τη σωτηρία μας, αλλά και των πατέρων μας που θυσιάσθηκαν για την ελευθερία του Έθνους μας.
Εορτάζοντας, λοιπόν, σήμερα τον τίμιο Σταυρό, ας επικαλούμεθα με πίστη τη χάρη του, ικετεύοντάς τον να διαφυλάττει την πατρίδα μας, η οποία δυστυχώς διέρχεται άσχημες ημέρες, αλλά και να προστατεύει και τον καθένα μας προσωπικά με τη δύναμή του και να μας σώζει πάντοτε από κάθε ορατο και αορατο εχθρό και κίνδυνο.
Ευχαριστίες πάλιν και πολλάκις προς τον Σεβασμιώτατον ποιμενάρχην σας, αυτόν τον εκλεκτό ιεράρχη της Εκκλησίας μας, ο οποίος είχε την καλωσύνη διά μίαν εισέτι φοράν να προσκαλέσει και εμένα και τους Σεβασμιωτάτους Αγίους Αρχιερείς, να εορτάσουμε αυτή τη μεγάλη εορτή της Εκκλησίας μας, την Ύψωση του τιμίου Σταυρού. Ας ευχηθούμε ο τίμιος Σταυρός να μας βοηθά και να μας υψώνει στη σωτηρία μας. Αμήν.