Την Κυριακή 16 Οκτωβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Παλαιό Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Παύλου και Πέτρου Βεροίας με την ευκαιρία της εορτής πάντων των εν Βεροία Αγίων.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε Δοξολογία για την 110η επέτειο της απελευθερώσεως της πόλεως από τον τουρκικό ζυγό παρουσία του Υφυπουργού Οικονομικών και Βουλευτού Ημαθίας κ. Απόστολου Βεσυρόπουλου και των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών.
Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως και η καθιερωμένη στρατιωτική και μαθητική παρέλαση στην οδό Μητροπόλεως.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Και έτερον έπεσεν εις την γην την αγαθήν και φυέν εποίησεν καρπον εκατονταπλασίονα».
Κυριακή του Σπορέως σήμερα, όπως ονομάζεται από την αντίστοιχη ευαγγελική παραβολή, Κυριακή κατά την οποία τιμά η Εκκλησία μας τους αγίους και θεοφόρους Πατέρες της Ζ´ Οικουμενικης Συνόδου, οι οποίοι κατεδίκασαν για πρώτη φορά τους αιρετικούς εικονομάχους. Κυριακή κατά την οποία τιμά η τοπική μας Εκκλησία «πάντας τους εν Βεροία διαλάμψαντας και τω Θεώ ευαρεστήσαντας» αγίους της. Κυριακή όμως κατά την οποία τιμούμε τα Ελευθερια της πόλεώς μας και συγχρόνως, κατά αγαθή συγκυρία φέτος, την ίδια ημέρα, τους αγωνιστές και τους ήρωες του Μακεδονικού Αγώνος.
Και σε αυτή τη γεμάτη μνήμες και συμβολισμούς Κυριακή το ευαγγελικο ανάγνωσμα έρχεται να μας υπενθυμίσει μία πραγματικότητα συνυφασμένη με τη ζωή των ανθρώπων και ιδίως αυτή την εποχή. Μας υπενθυμίζει τη σπορά, αναγκαία για τη διατήρηση του ανθρώπου στη ζωή. Αναγκαία όμως, με έναν άλλο τρόπο, και για την καλλιέργεια της ψυχής. Αναγκαία και για την επίτευξη των στόχων του ανθρώπου.
Η έκβαση όμως της σποράς δεν εξαρτάται μόνο από τον σπορέα ή τον σπόρο, αλλά και από τη δεκτικότητα της γης. Η σπορά του θείου λόγου, στην οποία αναφέρεται το ευαγγελικό ανάγνωσμα, με πρώτο σπορέα τον ίδιο τον Χριστό, τον Υιό και Λόγο του Θεού, επιτυγχανει τον σκοπό της μόνο όταν πεφτει «εις την γην την αγαθήν», και δεν κινδυνεύει να πατήσουν τον σπόρο και να τον εξαφανίσουν οι ποικίλες καταστάσεις της ζωής, οι μέριμνες, οι σκέψεις, τα διάφορα ενδιαφέροντα, ή να τον κάνει να μη βλαστήσει ποτέ η σκληρότητα της ανθρωπίνης καρδίας ή τα αγκάθια και τα ζιζάνια των ανθρωπίνων παθών και αδυναμιών.
Και το επιβεβαιώνουν αυτό οι διάφοροι αιρετικοί, όπως οι Εικονομάχοι, οι οποίοι δέχθηκαν τον σπορο του θείου λόγου μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, όμως τα ζιζάνια της πλάνης, τα αγκάθια των ανθρωπίνων παθών, με πρώτα αυτά του εγωισμού, τον απέπνιξαν, και αντί να βλαστήσει και να καρποφορήσει ο σπόρος, τους δηλητηρίασε και τους ίδιους και τους οδήγησε στον αιώνιο θάνατο.
Το επιβεβαιώνουν όμως και οι ήρωες που τιμούμε σήμερα, οι ήρωες του Μακεδονικού Αγώνος και οι ήρωες των Βαλκανικών πολέμων, που μας χάρισαν την ελευθερία από τον βαρύ τουρκικό ζυγό που κρατούσε τη Μακεδονία μας δέσμια για πεντακόσια χρόνια.
Στις δικές τους ψυχές έπεσε μαζί τον σπόρο του θείου λόγου και ο σπόρος της αγάπης προς την πατρίδα, η οποία είναι για τον άνθρωπο ανώτερη από την αγάπη του για τον εαυτό του, για τους συγγενείς του και για τα συμφέροντά του. Και αυτή την αγάπη για την πατρίδα δεν άφησαν να την συμπνίξουν ούτε οι πολιτικές αντιπαλότητες της εποχής, ούτε η φυσική έλξη του ανθρώπου για μία ήσυχη και άνετη ζωή, χωρίς ταλαιπωρίες και χωρίς κινδύνους. Την καλλιέργησαν μέσα στην ψυχή τους και της έδωσαν χώρο να αυξηθεί και να μεγαλώσει και να δώσει καρπό εκατονταπλασίονα. Και άφησαν τα πάντα πίσω τους στην ελεύθερη Ελλάδα οι ήρωες του Μακεδονικού Αγώνος, άφησαν τις οικογένειές τους και την άνετη ζωή τους, και ήρθαν στη Μακεδονία κρυφά και με κίνδυνο της ζωής τους για να πολεμήσουν για την ελευθερία της.
Και πολέμησαν κάτω από τραγικά δύσκολες συνθήκες, μέσα στο βαλτο, με πενιχρά μέσα και έχοντας να αντιμετωπίσουν εκτός από τον τακτικό στρατό και τα δόλια και ύπουλα τεχνάσματα των Βουλγάρων, που ήθελαν να σφετερισθούν τη Μακεδονία μας.
Και έσπειραν τον σπόρο της ελευθερίας στην αιματοβαμμένη αυτή γη, όπως έκανε και ο Ελληνικός στρατός, ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα ήρθε εδώ, για να απαλλάξει τον μαρτυρικό αυτόν τόπο, τη Μακεδονία μας, από τη σκλαβιά και να χαρίσει την ελευθερία.
Η αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία, η αυταπάρνηση και η αυτοθυσία των ηρωικών αγωνιστων του Μακεδονικού Αγώνος αλλά και των Ελλήνων στρατιωτων και αξιωματικών των βαλκανικων πολέμων, έγινε σπόρος ελευθερίας που ποτίσθηκε με το αίμα και τους ιδρώτες τους και βλάστησε «καρπόν εκατονταπλασίονα», την ελευθερία που απολαμβάνουμε εμείς σήμερα.
Τιμώντας τους ήρωες του Μακεδονικού Αγώνος και των βαλκανικών πολέμων, στους αγώνες των οποίων οφείλουμε την ελευθερία μας, ας αξιοποιήσουμε τον σπόρο που εκείνοι έσπειραν αφειδώς, όχι μόνο για να την διατηρήσουμε, αλλά και για να αποδώσει χάρη και στις δικές μας προσπάθειες «καρπον εκατονταπλασίονα» προόδου και ευημερίας της πατρίδος μας που αγωνίζεται σε έναν κόσμο ο οποίος διέρχεται από μία δύσκολη ιστορική συγκυρία.
Ας προσπαθήσουμε ενωμένοι με αγάπη για την πατρίδα και το κοινό συμφέρον και παραμερίζοντας ιδιοτέλειες και μικροσυμφέροντα, να σταθούμε όρθιοι και να προσφέρουμε και εμείς ο,τι καλύτερο μπορούμε, ώστε να φανούμε άξιοι των θυσιών των πατέρων μας, που μας ελευθέρωσαν από τον τουρκικό ζυγό και μας έδωσαν τις προϋποθέσεις για να ζήσουμε ελεύθεροι και να δημιουργήσουμε μια πατρίδα ισχυρότερη, όπως της αξίζει και μας αξίζει.