Δεν ξέρουν τι σου είπαν και ποιοι στα είπαν, δε με απασχολεί εάν αυτοί που στα είπαν φορούσαν ράσα εγω ένα θα σου πω «Τώρα στο λάθος, στην αμαρτία και πτώση σου, τώρα που περπατάς μόνη σε αδιέξοδα και σκοτεινά μονοπάτια, ο Χριστός σ αγαπάει και σου κρατά το χέρι. Δεν σε κρίνει, δεν σε καταδικάζει και δεν σε απογοητεύει. Κυρίως δεν σε απειλεί με κολάσεις και αρρώστιες.
Τι κάνεις εσυ όταν το παιδί σου πέσει ; Τι κάνεις όταν το δεις να φοβάται; Να πονάει και να κλαίει απαρηγόρητο; Δεν γίνεσαι μια ανοιχτή αγκαλιά; Μια πηγή δύναμης, θάρρους και πίστεως για το αυριο του παιδιού σου; Δεν το σηκώνεις και του λες «σηκω, περπάτα, μην φοβάσαι ειμαι εδώ, σ αγαπώ;».
Εάν εσυ ως ενας απλός άνθρωπος πράτεις αυτό, τοτε ο Θεός τι πιστεύεις ότι κάνει για σενα;
Γι αυτό κλεισε τα αυτιά σου και κυρίως προστάτευσε την ψυχή σου από ολους εκείνους που παρουσιάζουν τον Θεό τιμωρό και εκδικητικό, που χαίρεται με τα βάσανα και τους καημους των ανθρώπων, που μοιράζει αρρώστιες και θανάτους. Αυτος δεν είναι ο Θεός πατέρας του Χριστού μας.
Δεν θέλω να ακουσεις εμένα, εγω ειμαι γεμάτος αμαρτίες, άκουσε όμως τον Αγιο Πορφύριο που σου φωνάζει «Τον Χριστό να Τον αισθανόμαστε φίλο μας. Είναι ο φίλος μας. Σαν φίλο να Τον ατενίζουμε και να Τον πλησιάζουμε. Πέφτουμε; Αμαρτάνουμε; Με οικειότητα, αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχουμε κοντά Του, όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, …είναι φίλος και το φωνάζει: «Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε εγώ δεν είμαι … δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες; Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν έχει κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια…….
Να Του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με άγάπη και μας συγχωρεί. Να μη μας χωρίζει απ’ τον Χριστό η αμαρτία. Όταν πιστεύουμε πως μας αγαπάει και Τον αγαπάμε, δεν αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ’ Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνουμε. Έχουμε εξασφαλίσει την αγάπη Του κι όπως και να φερθούμε, ξέρουμε ότι μας αγαπάει.»
-π. Λίβυος-
