Κατά το διήμερο 16 και 17 Ιανουαρίου πανηγύρισε στη Βέροια ο πολιούχος της πόλεως, Όσιος Αντώνιος ο νέος. Φέτος εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού οι λατρευτικές εκδηλώσεις τελέστηκαν κεκλεισμένων των θυρών χωρίς την συμμετοχή του πιστού λαού τηρουμένων όλων των προβλεπόμενων μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Ανήμερα της εορτής το πρωί στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου του Νέου Πολιούχου Βεροίας τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο.
Μετά τη θεία Λειτουργία εψάλησαν τα εγκώμια του Οσίου Αντωνίου και ακολούθησε λιτανεία του ιερού λειψάνου του Οσίου εντός του Ιερού Ναού.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Έχει σε η πόλις της Βεροίας, προστάτην και αρωγόν και αντιλήπτορα … διό και … θερμώς τιμά σε, Αντώνιε παμμάκαρ».
Με ακράδαντη την πίστη ότι η πόλη της Βεροίας έχει θαυματουργο προστάτη και αρωγό και αντιληπτορα τον όσιο και θεοφόρο πατέρα ημών Αντώνιο τον νέο, τον τιμούμε σήμερα μαζί με τον ομώνυμο του Μέγα Αντώνιο και τον κατά την ημέρα της μνήμης τους μαρτυρήσαντα άγιο νεομάρτυρα Γεώργιο τον εν Ιωαννίνοις.
Τον τιμούμε και του εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας, γιατί κατά τη διάρκεια όλων αυτών των μηνών της πανδημίας φύλαξε και προστάτευσε την πόλη μας από μεγαλύτερα δεινά και από περισσοτερη οδύνη και μας αξίωσε να τον τιμήσουμε και σήμερα, τηρώντας τα υγειονομικά μέτρα για την αποφυγή της διασπορας του κορωνοιού και των συνεπειών της.
Και αν η αδυναμία να είμεθα σημερα στον ιερό του ναό όλοι μαζί, κλήρος και λαός, ευλαβείς προσκυνητες της μνήμης του αγίου μας, όπως το κάναμε κάθε χρόνο, μας θλίβει και μας στενοχωρεί, και μας δημιουργεί ερωτηματικά και απορίες και γεννα ίσως κρίσεις και κατακρισεις, την απάντηση σε όλα αυτά μας την δίδει ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος, ο ιδρυτης της τοπικής μας Εκκλησίας. Μας τη δίδει με το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα, με το οποίο μας παροτρύνει και μας προτρέπει: «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε».
Είναι χρέος μας η υπακοή σε εκείνους που ηγούνται, σε εκείνους που έχουν ευθύνη της προστασίας εν προκειμένω της υγείας μας. Και η υπακοή αυτή λογίζεται ως υπακοή στον Θεό, ο οποίος γνωρίζει την ειλικρινή μας διάθεση να προστρεξουμε στον ναό του πολιούχου μας οσίου Αντωνίου για να τιμήσουμε τη μνήμη του και να ασπασθούμε το χαριτόβρυτο και θαυματουργό λείψανο του· γνωρίζει τον πόθο και την πίστη μας, κατά τον άγιο Συμεών τον νέο Θεολόγο, διότι «και την πίστιν οίδε, και την προθυμίαν βλέπει, και τους στεναγμούς ακούει», καθως δεν διαφεύγει από τον Θεό «ουδέ σταλαγμός δακρύων, ουδέ σταλαγμού τι μέρος».
Γι᾽ αυτό και ας μην σπεύσουμε να προβάλλουμε ως αντίλογο το «πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις», αλλά ας εκλάβουμε τις εντολες των υπευθύνων για τη δημόσια υγεία ως αφορμή ασκήσεως υπακοης και ταπεινώσεως και όχι ως ευκαιρία επιδείξεως της πίστεως που νομίζουμε ότι έχουμε.
Ναί, πιστεύουμε στη χάρη των θαυμάτων του πολιούχου αγίου μας. Πιστεύουμε ότι μας προστατεύει και θα μας προστατεύει πάντοτε, αλλά μας προστατεύει, όταν η πίστη μας συμπορεύεται με την υπακοή και την ταπείνωση.
Αυτό μας διδάσκει και η ζωή του οσίου Αντωνίου του Βεροιέως που τιμούμε σήμερα. Γιατί, όταν εκείνος δέχθηκε στο σπήλαιο που διέμενε και ασκείτο την επίσκεψη του διαβόλου, ο οποίος εμφανίσθηκε ως άγγελος και του εξέφρασε την ευαρέσκεια του Θεού για την αρετή του και για τους ασκητικούς του πόνους και του είπε ότι δεν χρειάζεται άλλο να ταλαιπωρεί το σώμα του με την άσκηση, αλλά μπορεί πλέον να βγεί στον κόσμο και να διδάξει τους ανθρώπους, ο όσιος Αντώνιος δεν παραπλανήθηκε και δεν σκεφθηκε ότι η επιστροφή του στον κόσμο για να βοήθησει τους ανθρώπους ήταν ένα έργο θεάρεστο και γι᾽ αυτό ο Θεός θα τον προστατευε από την απάτη του κόσμου και τους πειρασμούς της εν τω κόσμω ζωής, αλλά απήντησε με ταπείνωση, λέγοντας ότι είναι ελάχιστος μεταξύ των ανθρώπων, ώστε να είναι άξιος να δεχθεί την επίσκεψη ενός αγγέλου, και παρέμεινε στο σπήλαιό του αγωνιζόμενος. Έτσι όχι μόνο δεν στερήθηκε τη χάρη του Θεού, αλλά έλαβε και περισσότερη, και ο Θεός τον απήλλαξε από τις προσβολές του πονηρού.
Ας μιμηθούμε, λοιπόν, και εμείς, που θέλουμε να τιμήσουμε τον πολιούχο μας όσιο Αντώνιο, το παραδειγμά του και ας ταπεινωθούμε. Και αντί να θεωρήσουμε τους εαυτους μας ως ευλαβείς και πιστούς που θα προστατεύσει ο άγιος για την πίστη μας, ακόμη και αν εκτεθούμε στην επήρεια του κορωνοιού, η οποία μας στερησε τόσους αδελφούς μας, κληρικούς και λαικούς, ας ταπεινωθούμε και ας πούμε και εμείς αυτό που είπε και ο όσιος Αντώνιος την ώρα του πειρασμού, ότι είμεθα ελάχιστοι μεταξύ των ανθρώπων και δεν είμεθα άξιοι ακόμη και της προστασίας του αγίου. Και ας το αισθανθούμε αυτό βαθειά μέσα στην ψυχή μας και ας προσπαθησουμε να αγωνισθούμε περισσότερο για να τιμήσουμε πραγματικά τον άγιό μας.
Και εκείνος που ξέρει την αγάπη και τον σεβασμό μας και θα δεί την θέλησή μας να τον τιμήσουμε ακολουθώντας το παράδειγμά του, και θα πρεσβεύει για μας στον Θεό και θα επιδαψιλεύει τη χάρη και την ευλογία του στη ζωή μας και στην πόλη μας.