Σε μία κρίσιμη ιστορική στιγμή για την περιοχή της Γάζας, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων εκφράζει τις σκέψεις και τις ανησυχίες του με αφορμή την ανακωχή που ανακοινώθηκε πρόσφατα.
Σε δήλωσή του, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων αναφέρεται στην ανάγκη για ειρήνη, δικαιοσύνη και αποκατάσταση, υπογραμμίζοντας τη σημασία της παύσης των εχθροπραξιών ως ένα πρώτο βήμα προς μία βιώσιμη λύση.
Η δήλωση επικεντρώνεται στη βαθιά θλίψη για τον ανείπωτο πόνο που έχει υποστεί ο λαός της Γάζας κατά τους τελευταίους δεκαπέντε μήνες, ενώ τονίζεται πως η ανθρωπιστική βοήθεια, η ανοικοδόμηση των υποδομών και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης είναι ζωτικής σημασίας.
Ο Πατριάρχης καλεί τη διεθνή κοινότητα να αναλάβει τις ευθύνες της και να συμβάλει ενεργά στη διαμόρφωση μιας δίκαιης και διαρκούς ειρήνης.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της δήλωσης, το οποίο αποτελεί κάλεσμα για δράση, προσευχή και αλληλεγγύη, εμπνεόμενο από τις χριστιανικές αρχές και αξίες.
«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται», (Ματθ. 5:9).
Ως Ποιμένες του Χριστιανικού ποιμνίου της Αγίας Γης, υποδεχόμεθα την είδησιν διά την ανακωχήν εις την Γάζαν εν εγρηγόρσει, ελπίδι και θερμή προσευχή.
Κατόπιν δέκα πέντε μηνών ανειπώτου πόνου, η παύσις αύτη των εχθροπραξιών παρέχει εις ημάς μίαν στιγμήν ανάπαυλας, πένθους και ενάρξεως της δυσκόλου πορείας της ιάσεως.
Ωστόσο, ως Χριστιανοί, καλούμεθα ου μόνον να χαιρώμεθα διά την διακοπήν του πολέμου αλλά και να αφοσιωθώμεν εις το ιερόν έργον της αναζητήσεως της αληθινής και διαρκούς ειρήνης.
Το συνολικόν τίμημα της φθοράς της ανθρωπίνης ζωής και αξιοπρεπείας, ιδία εις την Γάζαν, είναι καταστροφικόν με τας πολιτειακάς υποδομάς να έχουν καταστραφή και τας κοινότητας να έχουν διαλυθή.
Αναμιμνησκόμεθα τους λόγους του Αποστόλου Παύλου: «και είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη….», (Κορινθ. Α΄ 12:26). Ο πόνος της Γάζης αποτελεί πληγήν ου μόνον διά τας Κοινότητας ημών, αλλά και διά την ανθρωπίνην συνείδησιν εν γένει. Απαιτείται να δοθή απάντησις, η οποία θα βασίζεται εις την δικαιοσύνην, την συμπόνοιαν και την αναγνώρισιν ότι εκάστη ανθρωπίνη προσωπικότης είναι εικών του Θεού. Η ανακωχή αύτη πρέπει να λειτουργή ως γέφυρα προς μίαν μόνιμον και δικαίαν λύσιν, η οποία θα αποδεικνύη την ιερότητα της ζωής και την αξιοπρέπειαν όλων των τέκνων του Θεού. Η Διεθνής Κοινότης, ιδία τα έθνη, τα οποία προασπίζονται τας αρχάς της παγκοσμίου δικαιοσύνης δέον όπως αναλογισθούν τας ευθύνας τους. Η αποτυχία επιλύσεως της πολεμικής κρίσεως ή της επαρκούς αντιμετωπίσεως των αιτίων αυτής, αμφισβητεί τας αρχάς, εις τας οποίας στηρίζεται η τοιαύτη παγκόσμιος τάξις πραγμάτων.
Επί πλέον, θέλομεν να επιβραβεύσωμεν πάντας όσοι έθεσαν την ζωήν των εις κίνδυνον, βοηθούντες τους ενδεείς, τρέφοντες τους πεινώντας και προστατεύοντες τους αβοηθήτους κατά την διάρκειαν της δυσκόλου ταύτης περιόδου.
Προσευχόμενοι διά διαρκή ειρήνην, επισημαίνομεν τους λόγους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με», (Ματθ. 25:35). Οι λόγοι αυτοί κινητοποιούν ημάς εις δράσιν. Η ανθρωπιστική βοήθεια πρέπει να φθάνη ανεμποδίστως εις τους έχοντας ανάγκην, και πρέπει να καταβληθούν προσπάθειαι διά την ανοικοδόμησιν των οικιών, των σχολείων και των νοσοκομείων. Αλλά πέραν της υλικής αποκαταστάσεως, απαιτείται και η αποκατάστασις της ελπίδος, της εμπιστοσύνης και της αναγνωρίσεως των δικαίων πόθων των ανθρώπων διά δικαιοσύνην και αξιοπρέπειαν.
Είθε ο βασιλεύς της Ειρήνης να καθοδηγή τας καρδίας των ισχυρών της γης προς συμφιλίωσιν και είθε η ανακωχή αυτή να σηματοδοτήση την έναρξιν ενός νέου ιστορικού κεφαλαίου, κατά την διάρκειαν του οποίου θα επικρατή δικαιοσύνη και έλεος· «και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν», (Ιωάν. 1:5).