Σε κλίμα συγκίνησης, η Πατραϊκή κοινωνία, υποδέχθηκε το Σάββατο, 1 Ιουνίου 2024, στο χωριό Μάνεσι Τριταίας, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο, τα κόκκαλα τα ιερά του ήρωα Γεωργίου Μαρτζάκλη από το Μάνεσι, που έπεσε ηρωικά μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην Κύπρο, στις 16 Αυγούστου του 1974.
Ήταν τότε μόλις 22 χρονών. Νέος γεμάτος ζωή και αγάπη για την Πατρίδα. Πενήντα χρόνια μετά του έγινε λαμπρή υποδοχή στον τόπο του, από την Εκκλησιαστική Ηγεσία, Εκπροσώπους της Πολιτείας και του Στρατού, τον Πρέσβη της Κύπρου στην Ελλάδα, τις δύο αδελφές του που ζουν ακόμα, τα ανήψια του και πλήθος κόσμου, που τον καλωσόρισαν με το, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και με την ιαχή «ΑΘΑΝΑΤΟΣ».
Τιμές απέδωσαν στρατιωτικά Αγήματα, ενώ μετά τον συγκινητικό λόγο του Μητροπολίτου Πατρών, μίλησαν, ο Εκπρόσωπος των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Πρέσβης της Κύπρου στην Ελλάδα, ο συστρατιώτης του ήρωα, Ιερέας Θεόδωρος Ανδρικόπουλος, Εφημέριος Καλεντζίου Τριταίας, ο Δήμαρχος Ερυμάνθου κ. Θεόδωρος Μπαρής, ο ανηψιός του ήρωα, Στρατηγός ε.α., Απόστολος Μαρτζάκλης, ο Εκπρόσωπος των Αχαιών Πολεμιστών της Κύπρου, Γεώργιος Βουρλιόγκας και εκ μέρους των κατοίκων του Μανεσίου ο, Νικόλαος Λιαροδήμος.
Στην υποδοχή και στην Εξόδιο Ακολουθία συμμετείχαν Εκπρόσωποι των Συλλόγων των Οργανώσεων των Κυπρίων της Πάτρας και της Αχαΐας.
Μετά την Εξόδιο Ακολουθία σχηματίστηκε πομπή με τα οστά του ήρωα, τα οποία μετεφέρθηκαν στο Κοιμητήριο του χωριού του, όπου και ετάφησαν δίπλα στον τάφο των αειμνήστων γονέων του. Εκεί οι σκηνές επίσης ήταν άκρως συγκινητικές, κυρίως όταν άνοιξε η λειψανοθήκη μέσα στην οποία ήταν τα κόκκαλα του ήρωα, αλλά και προσωπικά του αντικείμενα που είχε μαζί του, κατά την ώρα που έδωσε την ζωή του για την Πατρίδα.
Οι δύο Σημαίες που σκέπαζαν αυτά τα κόκκαλα, η Κυπριακή και η Ελληνική, δόθηκαν τιμητικά στις δυο του αδελφές, που ζουν ακόμα.
Οι τιμητικές ριπές από τον Στρατό, ο Εθνικός Ύμνος, που έψαλε το Άγημα και όλος ο κόσμος και το Χριστός Ανέστη, που έψαλε ο Μητροπολίτης, οι Κληρικοί και ο Λαός, έκλεισαν την συγκινητική αυτή τελετή για τον ήρωα Γεώργιο Μαρτζάκλη, πάνω στον τάφο του οποίου, θα κυματίζουν οι Σημαίες, της Ελλάδας και της Κύπρου, ενώ η Προτομή του στο κέντρο του χωριού, που στήθηκε από το 1998, θα θυμίζουν την θυσία και την προσφορά της ζωής του για την λευτεριά της Ελλάδος και της Κύπρου και θα εμπνέουν τις νεότερες γενιές.
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ
1.6.2024
Του
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών
κ.κ. Χρυσοστόμου.
Καλωσόρισες στο χωριό σου, Ήρωα Γεώργιε Μαρτζάκλη. Χριστός Ανέστη Σταυραητέ της Κύπρου και της Ελλάδος.
Με δάκρυα στα μάτια και συγκίνηση βαθειά σε υποδεχόμεθα σήμερα, μετά από 50 χρόνια, ηρωικής απουσίας, στον αγαπημένο σου γενέθλιο τόπο, αθάνατε ήρωα της δοξασμένης Ελληνικοτάτης Κύπρου μας, Γεώργιε Μαρτζάκλη.
Σε υποδεχόμεθα στο Μάνεσι, απ’ όπου φέρελπις νέος, πριν 50 χρόνια, σε ηλικία 22 χρονών, γεμάτος σφρίγος και δύναμη ψυχής ακαταμάχητη, έχοντας ως εφόδια, των ευσεβών γονέων σου τις ευχές και την φλόγα της αγάπης για την πατρίδα, πέταξες με τα φτερά της νιότης, στη γη των ηρώων και μαρτύρων, του Εθνομάρτυρος Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, του σταυραητού του Μαχαιρά Γρηγόρη Αυξεντίου, του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και τόσων άλλων που σε περίμεναν ελεύθεροι στα φυλακισμένα μνήματα, για να φωνάξετε μαζί, μαζί με όλο τον Ελληνισμό όπου γης.
Η Ρωμηοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου.
Κανένας εν εβρέθηκεν για να την ιξηλείψει.
Κανένας, γιατί σσιέπει την που τα΄ψη ο Θεός μου.
Η Ρωμηοσύνη εννα χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει.
Για να πάρης έναν ανήφορο μαζί με το Βαγορή της Κύπρου και στον ουρανό πετώντας να τραγουδάς.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν’ στη λευτεριά.Θ’ αφήσω αδέλφια, συγγενείς,
τη μάνα, τον πατέρα,
μες στα λαγκάδια πέρα
και στις βουνοπλαγιές.Ψάχνοντας για την λευτεριά
θα ‘χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές.Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,
θα ‘ρθει το καλοκαίρι,
τη λευτεριά να φέρει
σε πόλεις και χωριά.Εκεί γενναία μαχόμενος, έχοντας την δύναμη των αετών Ελληνόψυχων προγόνων σου, που στα κακοτράχαλα βουνά της Τριταίας στην Αχαία, αγωνίστηκαν, μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός τους για την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία και 22 χρονών παλληκάρι, έπεφτες από το βόλι των βαρβάρων Τούρκων εισβολέων, που καταπατώντας κάθε έννοια δικαίου και με τις πλάτες των μεγάλων της γης, πάτησαν τα άγια χώματα, της αγιασμένης Κύπρου μας, που όπου κι’ αν ακουμπήσης μυρίζει Ελλάδα και αχνίζουν τα αίματα, όλων όσοι στο πέρασμα του χρόνου την αγάπησαν και θυσιάστηκαν γι’ αυτήν.
Τα γενναία στήθη σου, όμοια με τα άπαρτα της Ρωμηοσύνης κάστρα, στάθηκαν ανάχωμα και έτσι στέκονται μέχρι σήμερα, στις ορέξεις των προκλητικών γειτόνων μας, οι οποίοι διαχρονικά εφαρμόζουν την ίδια τακτική, κάτω από τη μύτη η καλύτερα, υπό την ανοχή των ξένων.
Έφυγες 22 ετών και σ’ αυτή την ηλικία σταμάτησε για σένα ο χρόνος. Έμεινες πάντα νέος, αετός υψιπέτης, που φτερουγίζεις ελεύθερος, πάνω από την όμορφη γη της Κύπρου, υπερασπιζόμενος τα ιερά και τα όσια του Γένους μαζί με τους άλλους σταυραετούς της λευτεριάς.
Επέστρεψες στο Μάνεσι, μετά από 50 χρόνια και πάλι 22χρονος νέος, ευθυτενής, αγωνιστικός, ακμαίος, με πνευματικές περγαμηνές με προτάσεις η θα έλεγα και με διαμαρτυρίες για την συνεχιζόμενη κατάφορη και πρωτόγνωρη αδικία εις βάρος της Κύπρου.
Πως είναι δυνατόν να μιλάμε για κατεχόμενα και να εθελοτυφλούμε μπροστά στην γνωστή απαράδεκτη διαχρονικά τακτική εκ μέρους της Τουρκίας;
Διαμαρτύρεσαι για την ανοχή των ξένων και τα λάθη και τις παραλείψεις των δικών μας.
Εκεί άφησες το αίμα σου μαγιά ιερή για την συνέχιση των αγώνων, για την απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών και την παύση της κατάφορης αδικίας ενός τόπου, από τα βάθη των αιώνων Ελληνικού και ενός Λαού, στις φλέβες του οποίου ρέει αίμα καθάριο ελληνικό.
Εδώ ήλθες με τα οστά σου για να θυμίζης στους Έλληνες ότι έπεσες στις επάλξεις του χρέους, ως φύλακας ακρίτας των εσχατιών της πατρίδος μας, γενόμενος θυμίαμα στο φοβερό τρισάγιο για την πίστη και το γένος.
Ο τάφος σου της λευτεριάς προσκυνητάρι.
Οι αείμνηστοι γονείς σου,περήφανοι και ήσυχοι πλέον έχοντας και σωματικά, κοντά στο δικό τους μνήμα του ήρωα παιδιού τους τα ιερά κόκκαλα, θα αγάλλωνται στον ουρανό και στη γη θα μακαρίζωνται.
Τα αδέλφια σου, όσα στον ουρανό και οι δύο αδελφές σου που ζούν ακόμα σ’ αυτόν τον κόσμο, τα ανήψια σου και όλοι όσοι σε γνώρισαν, θα καυχώνται για την ηρωική σου θυσία και τον πατριωτισμό σου.
«Με βήμα πρωινό στη χλόη της Πατρίδος σου που μεγαλώνει,
Ανεβαίνεις ολόλαμπρος
Γέρνουν κατά σένα τα δέντρα της Τριταίας
Με τις φωληές των αηδονιών επάνω στα κλαδιά τους
Με τα όμορφα φύλλα τους βουτηγμένα στις χρυσακτίδες του ήλιου,
Ανεβαίνεις μοναχός κι ολόλαμπρος
Τόσο λουσμένος μες στο φως, που φαίνεται η καρδιά σου.
Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ’ όνειρο μεσ’ στο αίμα
Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει:
Ελευθερία
Για σένα, Γιώργη, δακρύζει ο ήλιος από χαρά,
Πουλιά σε χαιρετούν, σου φαίνονται αδέλφια
Άνθρωποι σου φωνάζουν και συ τους λες
“Πουλιά καλά πουλιά μου, εδώ τελειώνει ο θάνατος
Άνθρωποι, συντοπίτες μου, εδώ η ζωή αρχίζει”
Αγιάζι ουράνιας ομορφιάς γυαλίζει στα μαλλιά σου».
Και μείς όλοι θα σε χαιρετάμε και θα σε μακαρίζωμε, ατενίζοντας την Ελληνική Σημαία να κυματίζη πάνω από τη μνήμα σου, όπου αθάνατη θα παραμένη η γραφή:
Γεώργιος Μαρτζάκλης
ετών 22
από το Μάνεσι Τριταίας, Πατρών.
Έπεσε ηρωικά μαχόμενος στην Κύπρο, στις 16 Αυγούστου 1974.
Και στίχους ποιητικούς θα επαναλαμβάνωμε:
Αητέ-αητέ και παλληκάρι,
Τ’άστρι μια νυχτιά θα βγη
Θα βρη η νύχτα το φεγγάρι
Θ’ αστράψει ο ήλιος την αυγή
αητέ, αητέ και παλληκάρι.
Ακούς, ακούς, Γιώργη Μαρτζάκλη, χτυπούν καμπάνες στο χωριό σου. Σήμερα, σήμερα, το Πάσχα του Θεού, Γιώργη, Χριστός Ανέστη!
