Την Τρίτη, 19 Ιανουαρίου, ο Μητροπολίτης Ιερισσού κ. Θεόκλητος ακολουθούμενος από τους Αρχιμ. π. Βαρθολομαίο Χατζόγλου, Αρχιερατικό Επίτροπο της Β΄ Περιφερείας της Ιεράς Μητροπόλεως, π. Παίσιο Σουλτανικά, Προιστάμενο του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Στεφάνου Αρναίας και τον Διάκονό του π. Αμφιλόχιο Χάιτα, επεσκέφθη τον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας της Ιερισσού, που πανηγύριζε τη μνήμη του Οσίου Α΄ Επισκόπου της, Αγίου Μακαρίου.
Τηρουμένων των μέτρων της Πολιτείας προς αποφυγή διασποράς του κορωναιού, υπέρ τους πενήντα ενορίτες προσήλθαν για να τιμήσουν τον Άγιο και να πολυχρονίσουν τον Εφημέριό τους Αιδ. Πρωτ. π. Μακάριο Ζωνάρα που γιόρταζε τα ονομαστήριά του.
Ο Μητροπολίτης Ιερισσού κ. Θεόκλητος στην ομιλία του παρουσίασε τον βίο και την αγία πολιτεία του Αγίου Μακαρίου Επισκόπου Ιερισσού, που ήκμασε κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου και Θεοδοσίου και εκοιμήθη επί της Βασιλείας Αρκαδίου (395-408 μ.Χ.). Ήταν ο Α΄ Επίσκοπος Ιερισσού. Έζησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ., βιώνοντας τους διωγμούς που υπέστη η Εκκλησία του Χριστού, αγωνιζόμενη κατά της ειδωλολατρίας. Η Ιερισσός κατά την εποχή εκείνη ονομαζόταν Άκανθος και Απολλωνία, φημισμένη για τη λατρεία του Θεού Απόλλωνος. Μάλιστα κατά τον Μανουήλ Γεδεών, ο Άγιος Κωνσταντίνος μετονόμασε την πόλη Ιερισσό, λαμβάνοντας την ονομασία από τις ιέρειες-ιέρισσες του Θεού Απόλλωνος. Μετά το Διάταγμα των Μεδιολάνων το 313μ.Χ. και την ελευθερία της Εκκλησίας, οργανώνονται οι κατά τόπους Επισκοπές και αποκτούν Επισκόπους. Η Ιερισσός, ως μεγαλύτερη Πόλη της Β. Χαλκιδικής, αποκτά Επίσκοπο που προΐστατο των περιοχών Ιερισσού, Σταγείρων και του Άθωνος, όπου υπήρχαν Κωμοπόλεις.
Πληροφορίες περί του Αγίου Μακαρίου που οργάνωσε την Επισκοπή του υπαγόμενος στον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, καταγράφονται σε χειρόγραφο κώδικα της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου, συγγραφέντα από τον Όσιο Δοσίθεο τον Λέσβιο και Κωνσταμονίτη το 1845. Εικόνα του Αγίου υπήρχε ιστορημένη στο παλαιό Καθολικό της Μονής Κωνσταμονίτου που καταστράφηκε από πυρκαγιά. Από τον κώδικα αυτό πληροφορούμαστε ότι ήταν σύγχρονος με τον Άγιο Μάρκο Αρεθουσίων. Ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας ήλθε στην Ιερισσό και αναζήτησε τον Άγιο Μακάριο, για να αναζητήση τοποθεσία ώστε να κτίση τη Νέα Ρώμη. Επέλεξε μάλιστα να την ανεγείρη κοντά στην παραθαλάσσιο πόλη Σίγγος, (όπου και ο Σιγγιτικός Κόλπος,) στο σημείο που ο Ξέρξης κατεσκεύασε τον “ακάνθινο” ισθμο για να διαπεράση τα πλοία του και να καταλάβη τον Ελληνικό χώρο. Ο Άγιος Μακάριος απέτρεψε τον ευσεβή Αυτοκράτορα να ανεγείρη εδώ τη Βασιλευουσα, λέγοντάς του ότι ο Άθως είναι κλήρος της Παναγίας και τόπος ησυχίας των Μοναχών. Ο Αυτοκράτορας κατά την παράδοση και τη γραφίδα του Μανουήλ Γεδεών, έχτισε τρεις Ναούς στον Άθωνα, του Πρωτάτου, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της Μονής Βατοπεδίου και του Αγίου Στεφάνου της Μονής Κωνσταμονίτου. Κατά τους χρόνους του Ιουλιανού του Παραβάτου ο Άγιος καταδιωκόμενος καταφεύγει στον απομακρυσμένο Άθωνα για τον επικείμενο κίνδυνο. Μετά την καταστροφή από τον Ιουλιανό των Μονών Βατοπεδίου, Κωνσταμονίτου και του Ναού του Πρωτάτου, ο Άγιος Μακάριος αναλαμβάνει και ανεγείρει και πάλι το καθολικό της Μονής Κωνσταμονίτου, που το εγκαινιάζει και το λειτουργεί. Έτσι δικαιολογείται γιατί η εικόνα του ιστορείται πάνω από την πύλη της εισόδου της Μονής Κωνσταμονίτου, όπου στο κέντρο ιστορείται ο Άγιος Στέφανος, δεξιά ο Άγιος Κωνσταντίνος και αριστερά ο Όσιος Μακάριος. Είναι η απόδειξη ότι ο Όσιος γίνεται ο δεύτερος κτήτορας της Μονής μετά τον Άγιο Κωνσταντίνο.
Τέλος δε ο Μητροπολίτης Ιερισσού ανεφέρθη στο οσιακό τέλος του Αγίου Μακαρίου που ασκούμενος επί έτη πολλά στη Μονή του Κωνσταμονίτου, θεοφιλώς εκοιμήθη ειρηνικά εντός αυτής, κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αρκαδίου. Μετά από 1700 χρόνια, παρετήρησε ο Δεσπότης, ο διάδοχος του Αγίου και προκάτοχός του κυρός Νικόδημος απέδωσε την οφειλόμενη τιμή στον Α΄ Επίσκοπο Ιερισσού, ιστορώντας τη φορητή του εικόνα που θησαυρίζεται στον Καθεδρικό Ιερό Ναό της Παναγίας Ιερισσού, απολαμβάνοντας την τιμή και την προσκύνηση και από τον σημερινό Λαό του Θεού και τον ίδιο τον Επίσκοπο.