Την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας με την ευκαιρία της εορτής του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου.
Εντός του Μητροπολιτικού Ναού υπάρχει παρεκκλήσιο προς τιμή του νεοφανούς Αγίου, τα Θυρανοίξια του οποίου τέλεσε ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων το 2014.
Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση φιαλίδιο με αίμα του Οσίου Πορφυρίου, το οποίο δωρίστηκε από πνευματικό τέκνο του Οσίου στην Ιερά Μητρόπολή μας, όπου και φυλάσσεται.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται από την κοίμηση του εορταζομενου σήμερα οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβιτου, ενός από τους νεωτέρους αγίους της Εκκλησίας μας, προς τιμήν του οποίου η ενορία σας αφιέρωσε εντός του ναού ένα παρεκκλησιο.
Τριάντα χρόνια από τότε που εκοιμήθη ένας άγιος ο οποίος διεκρίνετο για τα πολλά χαρίσματα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Γιατί αυτός ήταν ο όσιος Πορφύριος. Ένας αρνητής του κόσμου, γεμάτος αγάπη για τους ανθρώπους. Ένας ασκητής, που έζησε στο κέντρο της Αθήνας. Ένας ησυχαστης, που πέρασε τη ζωή του στην πιο πολύβουη περιοχή της πρωτεύουσας. Ένας ολιγογράμματος άνθρωπος, που είχε πλούσια την άνωθεν σοφία. Ένας ταπεινός ιερομόναχος, που όμως αναδείχθηκε μέγας από τον Θεό, αναδείχθηκε όργανο του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Αναρίθμητα είναι τα περιστατικά και οι αφηγήσεις για τη ζωή και τα θαύματα του οσίου Πορφυρίου. Του οσίου, που αν και πήγε παιδί 15-16 ετών στο Άγιο Όρος και μάλιστα στην πιο ερημικη και ασκητική περιοχη του, στα Καυσοκαλύβια, εξαιτίας της σωματικης του ασθενείας αναγκάσθηκε παρά τη θέληση του και από υπακοή στον Γέροντα του να επιστρέψει πέντε χρονια αργότερα στον κοσμο.
Η ασθένειά του ήταν ίσως μέσα στο σχέδιο του Θεού για να μεταφυτεύσει τον εκλεκτό δούλο του από το περιβόλι της Παναγίας στη ζούγκλα του συγχρόνου κόσμου, για να θεραπεύσει τα πάθη και τις ασθένειες των ανθρώπων και να τους δείξει «οδόν σωτηρίας».
Η Πολυκλινική Αθηνών, όπου διακονούσε ο όσιος Πορφύριος, και το ταπεινό του κελί, λίγο έξω από την Αθήνα, έγιναν όχι μόνο μυστικο και ακοίμητο εργαστήριο αρετης και αγιότητος για τον ίδιο, αλλα και θεραπευτήριο ψυχικών και σωματικών νοσημάτων και πύλη της σωτηρίας για χιλιάδες ανθρώπους, που τον επισκεπτόταν καθημερινά για να τον συμβουλευθούν και να πάρουν την ευχή του, ή που του τηλεφωνούσαν από όλο τον κοσμο, αλλά ακόμη και για ανθρώπους που δεν γνώριζε προσωπικά και δεν είχε συναντήσει ποτέ, γνωριζε όμως, με το διορατικό χάρισμα που του είχε δώσει ο Θεός, τι τους απασχολούσε και από τι είχαν ανάγκη και ποιο ήταν το πρόβλημά τους.
Και δεν είχε μόνο το διορατικό χάρισμα ο όσιος Πορφύριος, είχε και το προορατικό, γιατί είχε καταστήσει την ψυχή του κατοικητήριο του Θεού και έσοπτρο της θείας χαριτος. Είχε καθάρει σε τέτοιο βαθμό την καρδιά και τις αισθήσεις του, ώστε τα πάντα γύρω του, άνθρωποι, καταστάσεις, συνθήκες, παρελθον, παρόν και μέλλον, ήταν διάφανα και μπορούσε να τα βλέπει και μπορούσε να τα γνωρίζει, όχι φυσικά για να επιδεικνύεται στους ανθρώπους, αλλά για να τους βοηθά, για να τους στηρίζει και να τους καθοδηγεί προς τον Θεό.
Η ζωή και η αγιότητα του οσίου Πορφυρίου δίδουν μία απάντηση σε όλους όσους ζώντας μακριά από την Εκκλησία δικαιολογούν τον εαυτό τους ισχυριζόμενοι ότι το Ευαγγέλιο είναι ανεφάρμοστο στις ημέρες μας, ότι ο λόγος και οι εντολες του Θεού ίσχυαν σε άλλες εποχές, αλλά σήμερα είναι αδύνατο να τις ακολουθήσει ο άνθρωπος.
Δίδει όμως απάντηση και σε μας, που ζούμε μέσα στην Εκκλησία αλλά παραπονούμεθα ότι η αμαρτία γύρω μας, οι πειρασμοί και οι προκλήσεις του κόσμου, οι κακές επιρροές και επιδράσεις των αλλων ανθρώπων, μας εμποδίζουν να ζήσουμε όπως θα θέλαμε, μας παρασύρουν και μας απομακρύνουν από τον σκοπό μας, μας αποπροσανατολίζουν ελκύοντας την προσοχή μας σε αλλότρια θεάματα και ακούσματα, μας κλέβουν τον χρόνο και δεν μας αφήνουν περιθωρια να αφοσιωθούμε στον Θεό και στα καθήκοντά μας απέναντί του, μας απομυζούν κάθε ικμάδα πνευματική και ψυχική και δεν μας αφήνουν να προσφέρουμε την ψυχή μας στον Θεό, μας κλέβουν αισθήματα και συναισθήματα αγάπης και δεν μας αφήνουν να αγκαλιάσουμε με αυτήν τους ανθρώπους που έχουν την ανάγκη μας.
Όμως ο όσιος Πορφύριος έζησε στον κόσμο, έζησε σε μια μεγαλούπολη, όπως είπαμε, έζησε μέσα στο κέντρο της Αθήνας, έζησε μέσα στον πόνο, έζησε με την αμαρτία διάχυτη γυρω του, με τις προκλήσεις και τους πειρασμούς εμφανείς, με υποχρεώσεις πολλές, με περισπασμούς μεγαλους, και παρόλα αυτά όχι απλώς έζησε την εν Χριστώ ζωή, αλλά και διατήρησε την ψυχή του καθαρή και έφθασε σε απερίγραπτα ύψη αγιότητος και χάριτος, ώστε όχι μόνο να μην παρασύρεται ο ίδιος και παρεκκλίνει από το θέλημα του Θεού, αλλά και να οδηγεί τις ψυχές των ανθρώπων που τον πλησίαζαν με μοναδικό τρόπο, διδασκοντάς τους με τη ζωή του και την εμπειρία του.
Τιμώντας, λοιπόν, τη μνήμη του σήμερα, ας προσπαθήσουμε να προσηλωθούμε στον σκοπο της ζωης μας, που δεν είναι αλλος από τη σωτηρία μας, όπως έκανε ο όσιος Πορφύριος, και κλείνοντας τα αυτιά μας στις σειρήνες του κόσμου, αλλά και τα μάτια μας σε όλα αυτά τα θεάματα, είτε στην τηλεόραση, είτε στο internet, είτε σε όλα αυτά τα οποία καθημερινά συναντούμε, να αγωνισθούμε για να ζήσουμε συμφωνα με το θελημα του Χριστού, για να αγαπήσουμε τον Θεό και τους ανθρώπους, έχοντας ως στηριγμα το παράδειγμα αλλά και τη χάρη και την ευλογία του εορταζομένου οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου.
Η ενορία σας και ο ναός σας έχει την ευλογία του αγίου, γι᾽ αυτό και από την πρώτη φορά που αρχίσατε να τον τιμάτε και με τις λειτουργίες και με τις αγρυπνίες, ήταν ζωντανή η παρουσία του. Και αυτό φανερώθηκε και σε γυναίκες οι οποίες ήρθαν να αγρυπνήσουν για τον άγιο και φεύγοντας τον είδαν στο προσκυνητάρι να λάμπει, με τα ρούχα του και με το σταυρό του.
Βλέπετε, λοιπόν, οι άγιοι είναι κοντά μας, όταν τους τιμούμε, όταν επιθυμούμε να γνωρίσουμε τη ζωή και τα θαύματά τους, έρχονται πιο κοντά μας και μας διδάσκουν και με την παρουσία τους και με τα θαύματά τους και μας βοηθούν ούτως ώστε να βρούμε και εμείς τον δρόμο της εν Χριστώ ζωής, να ζήσουμε κατά Θεόν, και οι νέοι και οι μεγαλύτεροι και οι πάντες. Διότι και ο όσιος Πορφύριος δεχόταν και καθοδηγούσε τους πάντες. Πολλοί νέοι κατέφευγαν σε εκείνον, πολλές γυναίκες με προβλήματα κατέφευγαν στον όσιο και εκείνος τις κατηύθυνε με τη χάρη την οποία είχε, με την ευλογία την οποία διέθετε, και έτσι έσωζε πολλές οικογένειες από τα προβλήματά τους, αλλά και πολλούς νέους τους κατηύθυνε σωστά μέσα σ᾽ αυτή τη δύσκολη ζωή που όλοι περνούμε.
Ας έχουμε πλούσια τη χάρη του οσίου και σε μας και στην πατρίδα μας και σε όλο τον κόσμο. Αμήν.
