Η εορτή των Τριών Ιεραρχών στη Βέροια

Τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου του Νέου, Πολιούχου Βεροίας, για την εορτή των Τριών Μεγάλων Ιεραρχών και Οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Στο τέλος τελέστηκε το καθιερωμένο μνημόσυνο για τους αειμνήστους εκπαιδευτικούς και ευεργέτες της παιδείας και εκφωνήθηκε ομιλία από τον εκπαιδευτικό Πρωτοπρ. Λεωνίδα Αφεντούλη, ενώ ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνου στον ανδριάντα του ευεργέτου της πόλεως, Δημήτριο Ρακτιβάν.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Λαμπρύνεται σήμερα η Εκκλησία του Χριστού τιμώντας τη μνήμη των τριών μεγάλων πατέ­ρων και φωστή­ρων της, την κοινή μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου, αρχιεπι­σκόπου Καισαρείας της Καππαδο­κίας, του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, αρχιεπισκόπου Κων­στα­ντι­νου­πόλεως και του επίσης αρχιεπισκόπου Κωνσταντι­νουπό­λεως, αγίου Ιωάννου του Χρυσο­στόμου, γιατί στα πρόσωπά τους βρήκε τους σοφούς ιε­ραρ­χες, τους εμπνευ­σμε­νους διδασκάλους, τους διαπρυσίους κη­ρυ­κες της αληθείας της, τους ακλόνητους στυ­λους της πίστεώς της, τους ακαταίσχυντους προ­στάτες των δογμά­των της, αλλά και τους στοργικούς ποιμένες του λαού της και τους ασφαλείς πλοηγούς του σκάφους της προς τον λιμένα της βασιλείας του Θεού.

Μαζί με την Εκκλησία μας όμως λαμπρύνεται και η Παιδεία μας, η οποία ανακήρυξε τους τρεις μεγά­λους Ιεράρχες προστάτες της και τους τιμά ως πρότυπα μαθητών και διδασκάλων αλλά και ως θεμέ­λιους λίθους των ελληνικών γραμ­μάτων.

Και αυτό γιατί οι εορταζόμενοι άγιοι τρεις Ιεράρχες δεν ήταν μόνο κατά κόσμον σοφοί, δεν ήταν μόνο κορυφαίοι επιστήμονες, ευφραδείς ρήτορες, γο­η­τευτικοί συνομι­λη­τες, βαθυστόχαστοι φι­λο­σο­φοι, λυ­ρι­κο­τατοι ποιη­τες και υψιπέτες του πνεύ­μα­τος. Ήταν βεβαίως και όλα αυτά, όπως και πολλά άλλα, όχι μο­νο γιατί είχαν λάβει από τον Θεό το χάρι­σμα της σοφίας και της ευ­φυίας, αλλά και γιατί δεν αρ­κε­σθηκαν μόνο σ᾽ αυτό που τους δο­θηκε από τον Θεό, γιατί δεν επα­ναπαύθηκαν σ᾽ αυτό ούτε πολύ περισ­σότερο το σκόρπισαν άσκοπα και μάταια. Εργά­σθη­καν και καλ­λιέργησαν το χάρισμα που έλαβαν, μελέ­τη­σαν, κοπίασαν, σπού­δα­σαν, και το αύξησαν με τη συνδρομή και τη βοήθεια και των φημισμένων διδασκάλων, κοντά στους οποίους φοίτησαν στην Αλε­ξαν­­δρεια, στην Αντιόχεια, στην Αθήνα και στην Κων­­στα­ντινούπολη.

Απέκτησαν με τη μελέτη και την επιμέλειά τους την κατά κόσμον σο­φία, αλλά δεν περιορίσθηκαν μόνο σ᾽ αυτήν. Φρόντισαν να αποκτή­σουν και τη σοφία του Θεού. Φρο­ντισαν να τον γνωρίσουν βαθύ­τε­ρα μελετώντας την Αγία Γραφή και τα έργα των προγενέστερων πατέ­ρων, αλλά και να τον πλησιάσουν περισσότερο με την άσκηση, με την προσευχή, με την καλλιέργεια της αρετής.

Και έτσι έγιναν πρότυπα μαθητών και πρότυπα διδασκάλων, τα οποία αναγνώριζαν και σεβόταν όχι μόνο οι συμμαθητές τους αλλά και οι κα­θηγητές τους, γιατί διέκριναν στα πρόσωπά τους την απλότητα, την ταπεινοφροσύνη και την ευγένεια των αληθινά σοφών και των πραγ­ματικά μεγάλων, που δεν ζούν στον δικό τους κόσμο αλλά βρι­σκο­νται δίπλα και στηρίζουν και μερι­μνούν με αγάπη για τους αδύνα­μους, για όσους έχουν ανάγκη, για όσους αδικούνται, για όσους δεν έχουν κανέναν να τους υπερα­σπι­σθεί και να τους βοηθήσει.

Γι᾽ αυτό και δεν τιμά τους αγίους τρεις Ιεράρχες μόνο η Εκκλησία, δεν τους τιμά μόνο η εκπαιδευτική κοινότητα και ο κόσμος της επι­στήμης και της γνώσεως, τους τιμά ολόκληρη η οικουμένη, γιατί είναι οικουμενικοί διδάσκαλοι και φω­στήρες, οι οποίοι καταυγάζουν με τη σοφία τους αλλά και με τα έργα τους και με την κοινωνική τους δράση όλο τον κόσμο. Τους τιμά όλος ο κόσμος για την προσφορά τους στον άνθρωπο στο σύνολό του και γιατί με το έργο και με τη ζωή τους αποδεικνύουν ότι η γνω­ση δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά είναι μέσο για την ολοκλήρωση του ανθρώπου, εφόσον αξιοποιεί­ται κατάλληλα και δεν εργαλειο­ποιείται για επίδειξη, για προβολή και για υλικό κέρδος, πολύ περισ­σότε­ρο όμως ως μέσο για να κυριαρχή­σει αυτός που το κατέχει στους συνανθρώπους του.

Το παράδειγμα της ζωής και της σοφίας των τριών Ιεραρχών που τιμούμε σήμερα θα πρέπει να απο­τελεί τη λυδία λίθο στην οποία θα πρέπει να δοκιμάζονται όλα τα εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά προ­­γράμματα, εάν θέλουμε να επιτυγ­χάνουν τον σκοπό τους, δηλαδή την αληθινή μόρφωση των παιδιών και των νέων μας. Αν θε­λουμε όχι μόνο να τα εφοδιάσουμε με προσόντα και δεξιότητες, ώστε να ανταποκρίνονται στον εξαιρε­τικά ανταγωνιστικό σύγχρονο κόσμο, αλλά και να τα ενισχύσουμε με όλες εκείνες τις ψυχικές δυνά­μεις που θα τους δώσουν τη δυνα­τότητα να ανταπεξέρχονται στις προ­κλήσεις της εποχής μας χωρίς να συνθλίβονται ως άνθρωποι, χωρίς να χρειάζονται ψεύτικες διε­ξόδους χαράς και ευτυχίας, χωρίς να επιζητούν μόνο τα εφήμερα και στη συνέχεια να διαπιστώνουν ότι έχασαν όλα αυτά, για τα οποία επί χρόνια κοπίαζαν και μαζί με αυτά έχασαν και τον εαυτό τους.

Η κοινωνία μας, η πατρίδα μας, ο κόσμος μας έχει σήμερα ανάγκη από προσωπικότητες, από ανθρώ­πους, που θα βαδίσουν στα ίχνη των τριών μεγάλων Ιεραρχών, και είναι δικό μας χρέος, χρέος της Εκκλησίας, της Παιδείας και της Πολιτείας, να οδηγήσει διά της Παιδείας και της εκπαιδευτικής διαδικασίας τα παιδιά και τους νέους μας σ᾽ αυτόν τον δρόμο. Γιατί μόνο έτσι η εορτή των τριών Ιεραρχών, η εορτή της Παιδείας και των Γραμμάτων θα έχει πραγ­ματικό νόημα και σημασία.