Όσοι γνωρίζουν τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο, ξέρουν πως πρόκειται για έναν άνθρωπο που «ζυγίζει» πολλές φορές τα πράγματα.
Είτε διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς μαζί του, δείχνει πως είναι ένας ιεράρχης που έχει σχέδιο, στρατηγική και ένα όραμα. Σωστό ή λάθος, θα το κρίνει η ιστορία.
Πολλούς, πάντως, αρχιερείς στην Ορθοδοξία με τέτοια δυναμική δεν έχουμε. Το ότι δεν «ζύγισε» την παρουσία του στην εκδήλωση που διοργάνωσαν οι Τούρκοι, ήταν σίγουρα ένα λάθος.
Λάθος που έδωσε την ευκαιρία να «του την πέσουν» μέχρι και οι παραγωγοί… χαλουμιών στην Κύπρο. Να του αποδώσουν – εμμέσως- την εισβολή του Αττίλα και κάποιοι ένθερμοι μέχρι και την … ήττα Ελλάδας και Κύπρου στη Γιουροβίζιον.
Η παρουσία Ελπιδοφόρου στο «Σπίτι της Τουρκίας» έχει δύο αναγνώσεις. Από τη μία λες «νομιμοποιεί» τον Τατάρ, τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων. Μα είναι ο εκπρόσωπος της τουρκοκυπριακής πλευράς, αντιτείνουν κάποιοι.
Ως τέτοιο βλέπουν τον Τατάρ στον ΟΗΕ. Ακόμη και ο Πρόεδρος της Κύπρου Ν. Αναστασιάδης ως εκπρόσωπο συνομιλεί μαζί του. Το ότι συνδιαλέγεσαι (ή φωτογραφίζεσαι μαζί του) δε σημαίνει πως υιοθετείς και ότι μπαρούφα θέλει να πιστεύει.
Οι τρεις “ανάποδοι” λόγοι
Τι λοιπόν πήγε τόσο στραβά και προέκυψε τόσος θόρυβος για μία εκδήλωση των Τούρκων που φέρεται να ήταν και σε γνώση του Πατριάρχη η παρουσία του εκπροσώπου του; Επιτρέψτε μου να μεταφέρω μία άλλη ανάγνωση. Όπως μου τη μεταφέρουν άνθρωποι -που δεν έχουν ιδιαίτερη συμπάθεια στον Ελπιδοφόρο- αλλά έχουν την ικανότητα να διαβάζουν πίσω από τις γραμμές.
Το «λάθος» του Αμερικής πήρε διαστάσεις για τρεις λόγους:
– Ο Ελπιδοφόρος ενοχλεί δελφίνους του Οικουμενικού Θρόνου. Υπάρχουν, μου λένε, δύο διαφορετικά συστήματα πέριξ του Πατριάρχη. Ένα «κοσμικό» που στηρίζει τον μητροπολίτη Χαλκηδόνος Εμμανουήλ και ένα πιο «φαναριώτικο» που στηρίζει τον Πριγκηπονήσσων Δημήτριο. Οι φίλοι τους – όχι οι ίδιοι- ενήργησαν για να κοντύνουν τον Αμερικής. Γιατί είχε βγει πολύ δυναμικά και είχε καταστεί ο de facto νούμερο δύο σε παγκόσμιο επίπεδο. Και βρήκαν «τρύπα» να του την πέσουν. Οι δημόσιες τοποθετήσεις του για Αγία Σοφιά και Χάλκη έκαναν θόρυβο. Έπρεπε, λοιπόν, να βρεθεί ένας τρόπος να του πλήξουν το προφίλ. Εκκλησιαστικά επιχειρήματα δεν είχαν, γι’ αυτό έπαιξαν το χαρτί της Ελλάδας – Κύπρου. Να σημειώσουμε πως και οι τρεις υποψήφιοι έχουν τουρκικό διαβατήριο. Όσοι μιλούν για τουρκόφιλους και μη, μάλλον δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη θέση που βρίσκεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο από το 1453 μέχρι σήμερα.
– Ο Ελπιδοφόρος ενόχλησε ισχυρούς κύκλους στην ομογένεια. Δύο χρόνια που βρίσκεται ο Αμερικής στη Ν. Υόρκη αποτελεί έναν άλλο πόλο, έναν ακόμη εκφραστή της ομογένειας. Κι αυτό ενόχλησε συστήματα και πρόσωπα στις ΗΠΑ που παραδοσιακά είχαν αναλάβει αυτόν τον ρόλο. Η άρνησή του να «υποταγεί» στις γραμμές τους και η υποστήριξή του από ισχυρούς ομογενείς τον έβαλαν στο μάτι. Κι αυτοί με το ολίσθημα του, βρήκαν κενό για να αποδομήσουν τις σχέσεις της Αρχιεπισκοπής Αμερικής με την ομογένεια. Κόβοντας το οξυγόνο της ομογένειας, κόβεις πόντους από τον Ελπιδοφόρο, είναι η στρατηγική τους, μου λένε.
– Ο Ελπιδοφόρος δημιουργεί θόρυβο. Όταν εκμεταλλεύεσαι τα ΜΜΕ και τα social media για να περάσεις τις θέσεις του Πατριαρχείου εκεί που αυτό δεν μπορεί να μιλήσει, να αντιπαρατεθείς στους Ρώσους για το ουκρανικό, να μιλήσεις για Χάλκη και Αγία Σοφιά, τότε σηκώνεις επικοινωνιακή σκόνη. Κι αυτά τα μέσα όταν κάνεις το λάθος, δεν συγχωρούν. Επιτίθενται, κρίνουν αυστηρά και πολλές φορές άδικα.
“Μελχισεδέκ”
