Του π. Ηλία Μάκου
Εξήντα εννέα ολόκληρα χρόνια, 1955, έχουν συμπληρωθεί από την αγιοποίηση του Νικοδήμου του Αγιορείτου, που η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 14 Ιουλίου (με το νέο ημερολόγιο).
Πρόκειται για μια χαρισματική πνευματική μορφή, που με τα θεολογικά και αγιολογικά βιβλία του (Συναξαριστής, Εορτοδρόμιον, Νέα Κλίμακα, Αόρατος Πόλεμος κ. ά.), άνοιξε και ανοίγει τα ψυχικά μάτια στους πιστούς για να ανεβαίνουν και όλο να ανεβαίνουν.
Πρώτος σκοπός είναι ο αγιασμός. Αυτόν αγωνίζεται να επιτύχει ο άνθρωπος. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως από τη μια στιγμή στην άλλη θα απαλλαγεί από κακίες και πάθη και θα αποκτήσει αρετές. ο δούλος του Θεού κάθε μέρα προσπαθεί να κάνει το καθήκον του. Ως αποτέλεσμα της θεληματικη΄ς “δουλείας” θα είναι η αιωνιότητα.
Η φράση, που είπε στους μαθητές του λίγο πριν εκδημήσει, σε ηλικία 60 ετών, χτυπημένος από ημιπληγία, ότι “έβαλα το Χριστό μέσα μου και ησύχασα”, είναι χαρακτηριστή του γεγονότος πόσο πλημμυρισμένος ήταν από ευλαβική και γεμάτη αγάπη διάθεση προς τον Κύριο, κάτι, που συντελούσε αποφασιστικά στο ημέρωμα της ψυχής του, ακόμη και στις δύσκολες ώρες.
Από το 1775, αφού προηγουμένως είχε σπουδάσει στην Ελληνική Σχολή Σμύρνης, που πρωτοβρέθηκε στο Άγιο Όρος και εκάρη μοναχός στη Μονή Διονυσίου, όπου διετέλεσε αναγνώστης και γραμματέας, μέχρι το 1809, που κοιμήθηκε στο κελί των Σκουρταίων, στις Καρυές του Αγίου Όρους, γευόταν τη λύτρωση, μέσα από μια καθαρά ασκητική και προσευχητική ζωή.
Έτσι οι λόγοι του είναι αληθινά εμπνευσμένοι και ανταποκρίνονται στις πιο βαθιές ανάγκες του ανθρώπου και σκοπεύουν στη γνώση της αλήθειας, όταν οι άνθρωποι δεν έχουμε σκληρυνθεί από την απάτη της αμαρτίας.
Το απόσταγμα της ζωής και το έργων του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου είναι ότι η ψυχή αποτελεί το ατίμητο δώρο του Θεού. Και πως δεν είμαστε, όπως λανθασμένα πολλές φορές θεωρούμε, μόνιμοι κάτοικοι της γης, αλλά και πολίτες του ουρανού. Δημιουργηθήκαμε από τον πηλό της γης, αλλά και θεία πνοή κατοικεί στα στήθη μας.
Και μας οδηγεί στη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο, ικανό να “ισοφαρίσει” την αξία μιας ψυχής.
Και μας δείχνει την πορεία μας, την ορθή πορεία μας, ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Να μην προσκολληθούμε στη γη, γιατί κινδυνεύουμε να χάσουμε την ψυχή μας. Ένα μόνο να ποθούμε: Να κερδίσουμε τη χαρά του Θεού. Η νίκη της αμαρτίας και η σωτηρία μας είναι ένα λαμπρό κατόρθωμα.
Αλλά το επισημαίνει ξεκάθαρα ο Νικόδημος ο Αγιορείτης. Θέλει ειδική φροντίδα η ψυχή. Για το σώμα τόσα και τόσα κάνουμε. Για την ψυχή τι κάνουμε;
Όταν ανατέλλει ο ήλιος, βλέπουμε ό,τι δεν μπορούμε να δούμε τη νύχτα. Έτσι και ο Θεός φωτίζει την ψυχή μας, όταν είναι καθαρή, και “αντικρίζουμε” εσωτερικά, την αρχή και το τέλος του κόσμου, φωταγωγείται ο ορίζοντας μπροστά μας και αποκαλύπτονται θαυμαστά πράγματα, που ποτέ μόνοι μας δεν θα μπορούσαμε να τα μάθουμε, να τα γνωρίσουμε, να τα δούμε…
Για να βιώσουμε, όμως, τη θεία διδασκαλία, χρειάζεται να βάλουμε κάτω από τους θείους κρουνούς το σταμνί της ψυχής μας, που θα το γεμίσει Εκείνος.
Και τότε μόνο θα πλημμυρίσει την ψυχή μας το ζωογόνο νερό της θείας χάριτος, θα ανθοβολήσει και θα μας γεμίσει καρπούς αρετής και καλοσύνης.
