Χριστουγεννιάτικη σύναξη αρχηγών, ομαδαρχών και στελεχών της «Φιλοξενίας Δοβρά 2024»

Το απόγευμα του Σαββάτου, 28ης Δεκεμβρίου, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Βεροίας για την εορτή (εκ μεταθέσεως) της Αγίας ενδόξου μάρτυρος Ανυσίας.

Όπως έχει καθιερωθεί από το Γραφείο Ποιμαντικής Διακονίας της Ιεράς μας Μητροπόλεως στην ετήσια εορτή της Αγίας Ανυσίας συμμετέχουν οι αρχηγοί, οι ομαδάρχες, οι ομαδάρχισσες και τα στελέχη που διακονούν κάθε καλοκαίρι στο κατασκηνωτικό πρόγραμμα «Φιλοξενία Δοβρά».

Στο τέλος του Εσπερινού ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων ευχαρίστησε όσους διακόνησαν τον Ιούλιο στη «Φιλοξενία Δοβρά 2024» και έδωσε σε όλους αναμνηστικό δίπλωμα, ενώ δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού των Αγίων Αναργύρων Αρχιμ. Παύλο Σταματά και τους συνεργάτες του, για την φιλοξενία και το γεύμα που παρέθεσε στη συνέχεια η ενορία τους σε όλους τους συμμετέχοντες

Οι νέες και οι νέοι είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν και να προγραμματίσουν δράσεις σχετικά με τη «Φιλοξενία Δοβρά 2025» που θα πραγματοποιηθεί στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά τον Ιούλιο του 2025, για όλα τα παιδιά των κατηχητικών τμημάτων των ενοριών της Ιεράς μας Μητροπόλεώς.

Ο κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο στο τέλος του Εσπερινού ανέφερε μεταξύ άλλων:

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος εορτάζουμε εδώ στον ιερό ναό των αγίων Αναργύρων Βεροίας, τη μνη­μη μιάς νεαρής μάρτυρος της Εκκλησίας μας, της αγίας μεγαλο­μαρ­τυρος Ανυ­σίας της εν Θεσσαλο­νι­κη.

Η αγία Ανυσία ήταν μαθή­τρια, θα μπορούσαμε να πούμε, του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του μυροβλύτου, ο οποίος δίδασκε τον Χριστό στους νέους της Θεσσα­λονίκης στις στοές της Καταφυ­γης, και εκείνοι, αδιαφορώντας για την απαγόρευση των Ρωμαίων αυτο­κρα­τόρων, έσπευδαν να τον ακού­σουν και να τον ακολουθή­σουν στην πίστη.

Αυτήν την νεαρή μάρτυρα, την αγία Ανυσία, τιμούμε και φέτος, προεόρτια, με τον Εσπερινό που είναι ιδιαίτερα αφιερωμένος σε σας, τους ομαδάρχες, τις ομαδάρ­χισσες και τα στελέχη της «Φιλο­ξενίας Δοβρά», που διακονείτε στο έργο της τοπικής μας Εκκλησίας και συγκεκριμένα στο έργο της νεό­τητος.

Και τιμούμε ιδιαιτέρως την αγία μεγαλομάρτυρα Ανυσία, γιατί ήταν νέα, σαν και σας, αλλά και γιατί κατόρθωσε να επιτύχει τον στόχο και τον σκοπό της ζωής της. Να ζήσει, δηλαδή, σ᾽αυτή τη ζωή μέσα στην αγάπη του Χριστού και να τον συναντήσει διά του μαρ­­­τυ­ρίου της στον ουρανό, ώστε να απο­­λαμβάνει την κοινωνία μαζί του αιωνίως.

Και αν η επιτυχία ενός επίγειου στο­χου και σκοπού της ζωής μας είναι λόγος για να τιμάται και να επαι­νείται ένας άνθρωπος, και πολύ περισσότερο ένας νέος αν­θρω­πος, κατά μείζονα λόγο αξί­ζει τον έπαινο ένας νέος άνθρω­πος, μία νέα κοπέλα, όπως η αγία Ανυ­σία, η οποία επέ­τυχε όχι α­πλως κα­ποιον στόχο της, αλλά τον κατ᾽ εξοχήν στόχο και προ­ο­ρισμό κάθε ανθρώπου, που είναι η συνάντησή του με τον Θεό.

Και ξέρουμε όλοι από προσωπική εμπειρία πόσο δύσκολο είναι να επιτύχει κανείς τους στόχους του, γιατί υπάρχουν στον κόσμο, υπάρ­χουν γύρω μας, δεκάδες σειρήνες που προσπαθούν να μας τραβή­ξουν την προσοχή. Υπάρχουν δε­κάδες μαγνήτες που μας έλκουν προς το μέρος τους απομακρύ­νο­ντας μας από τον στόχο μας.

Υπάρχουν δε­κα­δες θέλγητρα που προσπα­θούν να μας ελκύσουν και να μας παρα­σύρουν, ώστε να βγού­­με από τον δρόμο μας και να πα­ρουμε τα μονο­πάτια που μας υπο­δεικνύουν, χα­νο­ντας έτσι τον προσανατολισμό μας και τον προ­ο­­ρισμό μας.

Ποιες είναι οι σειρήνες, οι μα­γνη­τες και τα θέλγητρα που μας πα­ρα­σύρουν και μας αποπροσανατο­λι­ζουν;

Είναι η φυσική ραθυμία του αν­θρώπου και η τάση του για τον ευ­κολο και ξεκούραστο δρόμο, για τη μικρότερη και λιγότερη προ­σπα­­θεια. Είναι οι διασπάσεις που μας προκαλεί ο κόσμος γύρω μας, τα μέσα επικοινωνίας, το ίντερνετ, τα κοινωνικά δίκτυα και το πλη­θος των πληροφοριών που με­τα­δίδουν και διασπούν τον νού μας και απο­σπούν την προσοχή μας.

Είναι τα πρόσωπα που βρι­σκο­νται γύρω μας, μερικές φορές οικεία και αγα­πημένα, που μπορεί να μας πα­ρα­σύρουν και μας αποπρο­σα­να­τολί­ζουν με την αγάπη τους ή και με τους φόβους τους, νο­μι­ζοντας ότι το να ακολουθή­σουμε τον δρο­μο του Θεού είναι ανώ­φελο, γιατί μας στερεί τη χαρές της ζωής. Και είναι και ίδιες οι χαρές και οι απο­λαύ­σεις της ζωής και της αμαρτίας, στις οποίες πολλοί άνθρωποι και ιδίως νέοι είναι δυ­στυχώς παρα­δο­μένοι, και ηχούν σαν σειρήνες στα αυτιά των αν­θρω­πων και κυ­ρίως των παιδιών και των νέων.

Είναι οι προσ­κλη­σεις και προκλή­σεις των φίλων που εύκολα μπο­ρούν να μας απο­μα­κρύνουν από τον στόχο μας, εάν δεν τον έχουμε προσδιορίσει με ακρίβεια, εάν δεν έχουμε απο­φα­­σι­σει ότι πραγ­μα­τι θε­λουμε να είμα­στε μαζί με τον Χρι­στο, γιατί Εκεί­νος είναι το παν για τη ζωή μας, είναι η ίδια η ζωή μας, όχι μόνο εδώ στη γη, αλλά και η αιώνια ζωή μας.

Ας μην νομίζουμε ότι η αγία Ανυ­­­­σία δεν αντιμετώπιζε προκλή­σεις και πειρασμούς ή δεν είχε να αντι­παλαίσει τον κόσμο γύρω της, που ήταν πολύ διαφορετικός από τη ζωή που είχε επιλέξει εκείνη.

Και όχι μόνο ήταν διαφορετικός, αλλά ήταν και απειλητικός για τη ζωή της, γιατί η πίστη στον Χριστό ση­μαινε διαφοροποίηση από την ειδω­λολατρική κοινωνία, από τους νόμους και τις διαταγές των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, από τη μάζα των ανθρώπων και από το κατεστημένο. Σήμαινε θυσίες και στερήσεις.

Σήμαινε ακόμη και μαρ­τύριο. Αλλά η αγία Ανυσία είχε αποφασίσει σταθερά στη ζωή της ότι ήθελε να είναι με τον Χρι­στο, γιατί ήξερε ότι μόνο ο Χρι­στος είναι αυτός που αγαπά ουσια­στικά τους ανθρώπους, αφού θυ­σιά­σθηκε γι’ αυτούς.

Ήξερε ότι ο Χριστός είναι ο μόνος που δεν θα την εγκα­ταλείψει ποτέ, που δεν θα την απο­γοη­τεύσει ποτέ, αλλά θα της χαρί­σει την αιώνια χαρά και μακαριό­τητα.

Γι’ αυτό και δεν άφησε τον εαυτό της να παρασυρθεί από τις προ­κλη­σεις του κόσμου. Δεν άφησε τον εαυτό της να παρασυρθεί από τη ραθυμία και την επιλογή του ευ­κολου δρόμου.

Δεν άφησε τον εαυ­το της να παρασυρθεί από την αγά­πη των τερπνών και ηδέων του κο­σμου, αλλά έμεινε σταθερή στην αγάπη του Χριστού, έμεινε σταθε­ρη στον στόχο και τον προο­ρι­σμο της και ομολόγησε με θάρρος την πίστη της στον Χριστό και υπέ­μεινε με γενναιότητα το μαρ­τύριο και επέτυχε τον στόχο της και κερ­δισε την αιώνια ζωή.

Γι’ αυτό την τιμούμε και εμείς απόψε και τιμώντας την την παρα­κα­λούμε να μας στηρίζει με τις πρεσβείες της, και ιδιαιτέρως εσάς τα νέα παιδιά, για να μένουμε στα­θεροί στον στόχο της ζωής μας, στα­θεροί στην αγάπη στον Χριστό, όπως ήταν και η αγία Ανυσία, την οποία καλούμεθα όλοι και περισ­σο­τερο εσείς οι νέοι να μιμηθείτε και τον νέο χρόνο.

Διότι μόνο έτσι θα μπορέσουμε να εκπληρώ­σου­με τον προορισμό της ζωής μας και να την συναντήσουμε στον ουρα­νο, κοντά στον Χριστό που τόσο αγά­πησε, για να ευ­φραινόμεθα μαζί του και μαζί με την αγία Ανυ­σία και τους αγί­ους Αναργύ­ρους αιώ­νια.