Αρχιερατικός Εσπερινός στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου Βεροίας

Την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου και της Αναλήψεως του Κυρίου Βεροίας.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Δος μοι την των σων θρόνων πάρεδρον σοφίαν και μη με απο­δοκιμάσης εκ παίδων σου». Η ικεσία αυτή του σοφού Σολο­μώντος, που ακούσαμε πριν από λίγο στα αναγνώσματα του Εσπ­ερι­νού προς τιμήν του προστάτου της ενορίας σας, του εορταζομένου μεγάλου αγίου της Εκκλησίας μας, του αγίου Νεκταρίου, αρχιεπι­σκόπου Πενταπόλεως, του θαυμα­τουρ­γού, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελούσε το διαρκές αίτημά του από την παιδική του ηλικία, όταν ακόμη βρισκόταν στην πατρί­δα του τη Σηλυμβρία και δεν μπο­ρούσε να φαντασθεί τι του επε­φυ­λασσε το μέλλον. «Δώσε μου», θα παρακαλούσε τον Θεό, «τη Σο­φία που σε συνοδεύει στον θρόνο σου».

Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστι­κα της Σοφίας του Θεού, την οποία ζητούσε ο άγιος Νεκτάριος;

Την απάντηση μας την δίδει ο ίδιος ο ιερός συγγραφέας. «Σοφί­ας», λέγει, «ου κατισχύσει ποτέ κα­κία».

Το πρώτο, λοιπόν, χαρακτηριστι­κο της είναι ότι δεν μπορεί ποτέ να την νικήσει η κακία των ανθρώ­πων και του κόσμου. Το δεύτερο χαρακτηριστικό της είναι ότι βοη­θα αυτόν που την διαθέτει να πλη­σιάσει και να γνωρίσει τον Θεό· «μυ­στις γαρ εστι της του Θεού επι­στήμης». Και το τρίτο είναι ότι οι καρποί της είναι οι αρετές, διότι αυτή διδάσκει τη σωφροσύνη και τη φρόνηση, τη δικαιοσύνη και την ανδρεία, που είναι ο,τι χρησιμώτ­ε­ρο μπορεί να έχει ο άνθρωπος στη ζωή του.

Αν μελετήσουμε τη ζωή του αγίου Νεκταρίου δεν θα δυσκο­λευ­θούμε να διακρίνουμε αυτά τα χαρα­κτηριστικά της Σοφίας του Θεού, που περιγράφει ο σοφός Σο­λομών. Ο άγιος Νεκτάριος από τα νεανικά του χρόνια, όταν αναγκά­σθηκε να φύγει μακριά από την οι­κογένειά του, προκειμένου να εργα­σθεί για να σπουδάσει, αλλά και μέχρι την κοίμησή του, αντιμε­τώπισε την κακία πολλών ανθρώ­πων, που προσπάθησαν με ποικί­λους τρόπους να τον βλάψουν συ­κοφαντώντας τον στον πατριάρχη Αλεξανδρείας. Και ακόμη να τον διαβάλλουν, να τον αδική­σουν, να του στερήσουν ακόμη και τα ελά­χιστα χρήματα που δικαι­ου­το για να ζήσει ταπεινά και φτω­χικά, όπως ζούσε πάντοτε, διαβάλ­λο­ντας τον σε υπηρεσιακούς παράγο­ντες στην Ελλάδα, όπου κατέφυγε μετά την Αλεξάνδρεια. Να του φέρουν στη συνέχεια προσκόμ­μα­τα και εμπόδια στο έργο του ως διευθυντού της Ριζαρείου Σχολής αλλά και αργό­τερα, όταν θέλησε να ιδρύσει τη Μονή της Αγίας Τριά­δος στην Αίγινα.

Όμως η κακία των ανθρώπων και του πονηρού, που καταδίωκε τον άγιο Νεκτάριο, δεν μπόρεσε να τον νικήσει, δεν μπόρεσε να αλλοιώσει τον χαρακτήρα του, ούτε να μειώ­σει την αγάπη του προς τον Θεό και τους ανθρώπους και την επιθυμία του να διακονεί την Εκκλησία με απόλυτη αφοσίωση. Ο άγιος τα υπέμενε όλα αυτά με ταπείνωση, συγχωρώντας όσους τον αδικούσαν και τον έβλαπταν.

Μέσα από αυτές τις δοκιμασίες και τις ταλαιπωρίες ο άγιος Νεκτά­ριος απέδειξε όχι μόνο ότι έχει το πρώτο χαρακτηριστικό της θείας Σοφίας αλλά ότι έχει και το δεύ­τε­ρο, διότι πλησίασε μέσω αυτών τον Θεό και έγινε θεατής των απορ­ρήτων μυστηρίων του και ενώ­θηκε μαζί του καρδιακά και αξιώθηκε των θείων χαρισμάτων του.

Και εάν αυτά τα φύλασσε ο άγιος Νεκτάριος ως πολύτιμο θησαυρό μέσα στην ψυχή του, για να μην τα συλήσει ο πονηρός εξαιτίας της υπερηφανείας, και επέτρεπε μόνο κατ᾽ ελάχιστον να αποκαλυφθούν προς ωφέλεια και παρηγορία των ανθρώπων, οι αρετές, που είναι το τρίτο χαρακτηριστικό της θείας Σο­φίας, ήταν εμφανείς στη ζωή του και στην αναστροφή του, σε όσους τουλάχιστον ήθελαν να τις διακρί­νουν. Η σωφροσύνη και η φρόνη­ση ήταν αυτές που στήριζαν την υπο­μονή και την ταπείνωση του αγίου Νεκταρίου, αλλά και όλες τις επιλογές και τις αποφάσεις της ζωής του. Η δικαιοσύνη και η αν­δρεία τον έκαναν να αντέχει και να μην υποχωρεί στους πειρασμούς, και να πορεύεται στη ζωή του με εμπιστοσύνη στον Θεό.

Και ο Θεός, κατά την παράκλησή του, όχι μόνο δεν τον απεδοκίμασε εκ παίδων του, αλλά τον αγίασε και τον χαρίτωσε με τη χάρη των θαυμάτων του, ώστε να θεραπεύει και τις δικές μας ασθένειες. Συγ­χρόνως όμως για να μας διδάσκει με το παράδειγμα της ζωής του πως να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και τους πειρασμούς της δικής ζωής μας με υπομονή και ταπεί­νωση, συγχωρώντας όσους μας αδι­κούν και μας πικραίνουν, προκει­μένου να αναδειχθούμε και εμείς αληθινά τέκνα του Θεού και να έχουμε τη χάρη και το έλεός του.

Έτσι ο άγιος Νεκτάριος αξιώθηκε να είναι σήμερα στον χορό των αγίων της Εκκλησίας μας, διότι με υπομονή και με ταπείνωση αντιμετώπισε όλες τις αδικίες και τους πειρασμούς. Μάλιστα, όταν η Εκκλησία μας ενέγραψε τον άγιο Νεκτάριο στο Αγιολόγιό της, κάποιος που τον γνώριζε σκέφθηκε «τι έκανε ο Νεκτάριος και η Εκκλησία τον κατέταξε στους αγίους;» Και του φανερώνεται ο Άγιος στον ύπνο του και του λέει: «Αδελφέ μου, εσυκοφαντήθην, υπέμεινα και εσώθην».

Αυτό ζητά και από εμάς και ο άγιος Νεκτάριος αλλά και ο Θεός: να έχουμε υπομονή και διά της υπομονής θα πάρουμε όλα αυτά τα χαρίσματα που είχε ο άγιος Νεκτάριος, ο οποίος εύχομαι να είναι βοήθεια πάντων υμών.