Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ι. Ν. Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας

Το Σάββατο 2 Οκτωβρίου το πρωί στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας τελέστηκε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο της μακαριστής Θεοδώρας Μπίρδα, κατά σάρκα μητέρας του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Αρχιμ. Αθηναγόρου Μπίρδα.

Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία που προηγήθηκε προεξήρχε και κήρυξε τον Θείο Λόγο ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ενώ συμπροσευχόμενοι παρέστησαν οι Μητροπολίτες Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος και Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Καί ἰδών τήν πίστιν αὐτῶν εἶπεν· ἄνθρωπε, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρ­τίαι σου».

Ἕνα πολύ γνωστό θαῦμα τοῦ Χριστοῦ, τή θεραπεία ἑνός παραλύ­του, μᾶς παρουσίασε τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.

Ὁ παρά­λυ­τος αὐτός δέν εἶναι βεβαίως ὁ μόνος τόν ὁποῖο θεράπευσε ὁ Χρι­στός, ἡ θεραπεία του ὅμως ξεχω­ρίζει, γιατί δέν ὀφείλεται μόνο στή δύναμη τοῦ Χριστοῦ, δέν ὀφείλε­ται μόνο στήν πίστη τοῦ παραλύ­του, ἀλλά ὀφείλεται κατ᾽ ἐξοχήν στήν πίστη τῶν τεσσάρων ἀνθρώ­πων πού τόν μετέφεραν ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Χριστός πολλές φορές ἔχει ἀνα­φερθεῖ στήν πίστη τῶν ἀνθρώπων καί τή σημασία της.

Πολλές φορές ἔχει ἀναφερθεῖ σέ ὅλα ἐκεῖνα, τά ὁποῖα μπορεῖ νά ἐπιτύχει ὁ ἄνθρω­πος πού πιστεύει σέ Ἐκεῖνον, καί διαβεβαιώνει τούς ἀκροατές του ὅτι, ὅποιος τόν πιστεύει ὡς Θεό, θά μπορέσει νά κάνει μέ τή βοήθειά του ὄχι μόνο ὅσα ὁ ἴδιος κάνει ἀλλά καί μεγαλύτερα ἀπό αὐτά.

Ἐπιπλέον, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ὁ Χριστός θεωρεῖ τήν πίστη τοῦ ἀνθρώπου στή θεότητα καί τή δύναμή του ὡς τήν ἀναγκαία προ­ϋ­­πόθεση γιά νά κάνει ἕνα θαῦμα.

Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ὁ Χριστός δέν μπο­ρεῖ νά κάνει τό θαῦμα καί χωρίς τήν πίστη τῶν ἀνθρώπων, δέν θέλει ὅμως νά παρεξηγεῖται ἡ δύναμή του, νά θεωρεῖται ὡς κάτι τό μαγικό, καί ἀκόμη θέλει τό θαῦ­μα νά ἐνισχύει τήν πίστη τοῦ ἀν­θρώπου καί νά τόν βοηθᾶ νά ζήσει κοντά στόν Χριστό.

Στό σημερινό ὅμως θαῦμα ὁ Χρι­στός δέν ἀναφέρεται στήν πίστη καί δέν τήν ζητᾶ ὡς προϋπόθεση. Τήν διαπιστώνει, τήν ἀναδεικνύει καί τήν προβάλλει πρός μίμηση ὄχι μόνο σέ ὅσους ἦταν τότε παρόντες ἀλλά καί σέ ὅλους ἐμᾶς σήμερα. «Ἰδών τήν πίστιν αὐτῶν εἶπεν· ἄν­θρωπε, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».

Ἡ πίστη πού ἐπαινεῖ ὁ Χριστός εἶναι ἡ πίστη τῶν ἀνθρώπων πού μεταφέρουν τόν παράλυτο, ἡ πίστη ἡ ὁποία δέν ὑποχωρεῖ μπροστά στά ἐμπόδια, δέν ἀπογοητεύεται ἀπό τό πλῆθος τοῦ κόσμου, τό ὁποῖο τούς ἐμπόδιζε νά πλησιάσουν τόν Χρι­στό καί νά τοῦ ζητήσουν νά θερα­πεύσει τήν παράλυτο, ἀλλά βρίσκει νέο τρόπο γιά νά ἐπιτύχει τόν σκο­πό της, χωρίς νά ὑπολογίζει τόν κό­πο καί τή δυσκολία.

Γιατί ἡ πί­στη τούς δημιουργεῖ τή βεβαιότητα ὅτι ὁ Χριστός θά θεραπεύσει τόν ἄνθρωπό τους καί γι᾽ αὐτό ἀξίζει νά καταβάλλουν κάθε προσπάθεια, ἀξίζει ἀκόμη καί νά ὑποβληθοῦν στόν τεράστιο κόπο νά κατεβάσουν τόν παράλυτο ἀπό τή στέγη τοῦ σπιτιοῦ, προκειμένου νά τόν φέ­ρουν ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ.

Ἄς σκεφθοῦμε ποιά πίστη ὑποδη­λώ­νει αὐτή ἡ προσπά­θεια τῶν ἀν­θρώπων, μία πίστη τήν ὁποία ὁ Χριστός ἀντα­μείβει ὄχι ἁπλῶς μέ τή θεραπεία τοῦ παρα­λύτου ἀλλά καί μέ τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του.

Ἄς συγκρίνουμε τή δική μας πί­στη μέ τήν πίστη αὐτῶν τῶν ἀν­θρώπων καί ἄς ἐξετάσουμε πόσο γρήγορα πολλές φορές ἡ δίκη μας πίστη μᾶς ἐγκαταλείπει, πόσο γρή­γο­ρα μετατρέπεται σέ ἀμφιβολία καί ἀπιστία, πόσο γρήγορα μετα­τρέ­πεται ἀκόμη καί σέ ἄρνηση.

Γιατί; Γιατί ἡ πίστη μας εἶναι ἐπιφανειακή, εἶναι πίστη μόνο στά λόγια, πίστη χωρίς ἀντίκρισμα στήν ψυχή μας καί ζωή μας. Πι­στεύ­ουμε, γιατί ἔτσι μάθαμε, ἀλλά δέν ξέρουμε οὔτε τί πιστεύουμε οὔτε γιατί πιστεύουμε.

Ἡ πίστη μας εἶναι ἀδύναμη, γιατί ἄν πιστεύαμε βαθειά καί οὐσιαστικά στόν Χρι­στό, τότε θά ἔπρεπε ἡ ζωή μας νά εἶναι σύμφωνη μέ τό θέλημα καί τίς ἐντολές του. Ὅμως ἐμεῖς προ­σπα­θοῦμε νά συνδυάσουμε τό θέ­λημα τοῦ Θεοῦ μέ τό δικό μας θέλημα καί νά ζήσουμε τή ζωή μας ὄχι ὅπως μᾶς ζητᾶ καί μᾶς συμ­βουλεύει ὁ Θεός νά ζήσουμε, ἀλλά ὅπως μᾶς βολεύει καί μᾶς ταιριά­ζει.

Καί αὐτό ἔχει ὡς συνέπεια ἡ πίστη μας νά παραμένει ἐπιφανεια­κή, νά μήν ἔχει βαθειές ρίζες στήν ψυχή μας, καί ἔτσι μέ τήν πρώτη δυσκολία, μέ τόν πρῶτο πειρασμό νά κλονίζεται καί νά ἐγκαταλεί­που­με τήν προσπάθεια.

Ἀντίθετα, οἱ ἄνθρωποι πού μετέφεραν τόν παράλυτο τῆς σημερινῆς εὐαγγελι­κῆς περικοπῆς κατόρθωσαν μέ τή μεγάλη πίστη τους, ὁ Χριστός νά τοῦ χαρίσει τόσο τή σωματικἠ ὑγεία, θεραπεύοντας τήν πα­ρα­λυ­σία του, ὅσο καί τήν πνευματική, παρέχοντάς του τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν.

Αὐτή τήν πίστη πού πραγματικά σώζει, ἄς προσπαθήσουμε νά μιμη­θοῦμε καί ἐμεῖς, διότι αὐτή εἶναι ἡ πίστη πού περιμένει ὁ Χριστός ἀπό ὅλους μας.

Αὐτή τήν πίστη διέθετε καί ἡ μα­κα­ριστή ἀδελφή μας Θεοδώρα, τῆς ὁποίας τελοῦμε σήμερα τό τεσσα­ρα­κονθήμερο μνημόσυνο, προσευ­χόμενοι γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυ­χῆς της.

Μέ αὐτή τή μεγάλη καί ζωντανή πίστη της στήριξε καί τήν οἰκογένειά της, καί αὐτήν δίδαξε καί κληροδότησε ὡς τόν πολυτιμό­τε­ρο θησαυρό καί στά παιδιά καί στά ἐγγόνια της.

Ἀπόδειξη, ἄλλωστε, τῆς μεγάλης πίστεώς της ἦταν καί γεγονός ὅτι μέ χαρά προσέφερε τόν υἱό της στή διακονία τῆς Ἐκκλησίας καί ἀξιώ­θη­κε νά τόν δεῖ λειτουργό τοῦ Ὑψί­­στου.

Αὐτή ἡ πίστη της στόν Χρι­στό εἴμεθα βέβαιοι ὅτι τήν συνο­δεύει καί μετά τήν ἐκδημία της ἀπό τόν παρόντα κόσμο καί θά ἀποτελεῖ τήν καλή της ὁμολογία ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα ἀπό καρδίας νά τήν κατατάξει μετά τῶν δικαίων καί τῶν ἐκλεκτῶν του.