Με επίκεντρο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως, ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ευγένιος Β΄ απευθύνει την Πασχαλινή του Εγκύκλιο για το 2025 προς τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες και το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης.
Σε μια εποχή γεμάτη προκλήσεις και αβεβαιότητα, ο Αρχιεπίσκοπος υπογραμμίζει τη δύναμη της Ανάστασης ως πηγή ζωής, συμφιλίωσης και πνευματικής αφύπνισης, καλώντας όλους να βιώσουν το Πάσχα ως αληθινή υπαρξιακή ανάσταση και όχι απλώς ως εορταστικό έθιμο.
Μέσα από λόγο θεολογικά τεκμηριωμένο και βαθιά ποιμαντικό, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ευγένιος τονίζει ότι το Φως του Αναστάντος Χριστού παραμένει ο φάρος που μπορεί να διαλύσει κάθε μορφή σκοταδιού – προσωπικού, κοινωνικού ή πνευματικού.
Ακολουθεί ολόκληρο το πασχαλινό μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ευγενίου Β΄:
Προς
Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες
και τον ευσεβή λαό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης.
Αγαπητά μου μέλη του πληρώματος της Εκκλησίας μας,
«Τη Αγία και Μεγάλη Κυριακή του Πάσχα αυτήν την ζωηφόρον Ανάστασιν εορτάζομεν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού». Λίγο πριν, «τω Αγίω και Μεγάλω Σαββάτω», η «Ζωή εν τάφω κατετέθη», και «αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι» την Εκείνου. «Αλλά (ο Χριστός) τριήμερος ανέστη» και το αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού είναι ότι «εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο». Ο Αρχηγός της Ζωής δεν ήταν δυνατόν να κρατηθεί από το θάνατο. Με το θάνατό Του νίκησε το θάνατό μας και η Ανάστασή Του έφερε την ανάσταση του ανθρώπου, όλων εμάς.
Γι’ αυτό και η ημέρα αυτή είναι ημέρα χαράς και πνευματικής ευφροσύνης. Αν μπορούμε με καθαρές τις αισθήσεις να δούμε τον Αναστάντα να λέγει στον καθένα μας προσωπικά το «χαίρε» και στην Εκκλησιαστική μας κοινότητα το «χαίρετε», τότε κατανοούμε πως μπορούμε να σταθούμε μπροστά στο Φως της Ανάστασης, να αισθανθούμε την ελπίδα της, να λύσομε κάθε δεσμό με την αμαρτία και να πληρωθεί η ύπαρξή μας από τη χαρά της Αναστάσεως.
«Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν» με το πασχαλινό φως της αγάπης και «αλλήλους περιπτυξώμεθα· …και τοις μισούσιν ημάς· συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει», όπως λέγει ο ύμνος που επαναλαμβάνει τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ο οποίος τονίζει: «τοις μισούσιν ημάς, και μη ότι τοις δι’ αγάπην τι πεποιηκόσιν, η πεπονθόσι· (εκείνους που μας μισούν, όχι μόνο εκείνους οι οποίοι από αγάπη μας έχουν ευεργετήσει ή έχουν ευεργετηθεί από εμάς). (PG 35, 397).
Χωρίς την Ανάσταση δεν ζούμε, ακόμη και η αγάπη μας είναι ελλιπής, ίσως και μη ειλικρινής, αφού συχνά μετατρέπεται σε ωφελιμιστική διαδικασία. Η δύναμη της Αναστάσεως νικά κάθε μορφή μίσους και εμπάθειας, χαρίζοντάς μας την εν Χριστώ ελευθερία. Και η ύπαρξή μας ως μαθητών του Χριστού νοηματοδοτείται μόνο μέσα από αυτήν την προϋπόθεση που μας άφησε ως «εντολήν καινήν». «Από αυτό θα σας γνωρίζουν ότι είστε μαθητές μου», εάν «αγάπην έχητε εν αλλήλοις».
Αν έτσι πράττομε, αν έτσι πιστεύομε και λειτουργούμε, δεν μένουν αμφιβολίες για τη σωτηρία μας, ούτε υπάρχουν σκοτεινά σημεία για τον εσχατολογικό μας προορισμό, για το προσωπικό μας Πάσχα, τη δική μας διάβαση εκ του θανάτου εις την ζωήν.
Γι’ αυτό χαιρόμαστε, και τα πρόσωπά μας είναι ολοφώτεινα. Γιατί Φως εκ του Ανεσπέρου Φωτός διαχέει απόψε τις καρδιές μας, Φως Χριστού, Φως αγάπης, «φαίνει πάσι»˙ και εν Αυτώ «σκοτία ουκ έστιν ουδεμία» (Α΄ Ιωάν. α΄, 5).
Γι’ αυτό δεν αισθανόμαστε μόνοι, αφού ακλόνητη παραμένει η βεβαιότητα, ότι «ο θανάτω θάνατον πατήσας και αναστάς εκ νεκρών Χριστός» είναι «μεθ’ ημών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματ. κη΄, 20). Η αίσθηση της παρουσίας Του στηρίζει διαρκώς το βηματισμό μας, ο Αναστάς είναι κοντά μας και μαζί μας, στο μόχθο και τον αγώνα της καθημερινότητάς μας. Και γίνεται άγκυρα στη θάλασσα του βίου μας και απαντοχή στο συχνά τρικυμισμένο πέλαγος της ζωής μας.
Με αυτήν την πίστη πορευόμαστε. Η Ανάσταση του Χριστού είναι το κέντρο της Ορθόδοξης Πίστης μας και τη ζούμε με αυτές τις προοπτικές. Χωρίς την Ανάσταση η πίστη μας είναι «κενή» (Α΄ Κορ. ιε΄, 14), κενό και το κήρυγμά μας κατά τον Απόστολο, κενή και η ζωή μας, άδεια δηλαδή. Με την Ανάσταση γίνεται καινή, με «αι», καινούργια δηλαδή, ολοκαίνουργια.
Αυτό μας καλεί η Εκκλησία μας κατά την ευφρόσυνη ημέρα της Αναστάσεως. Να βιώσομε ως γιορτή την αναστάσιμη εμπειρία, και δι’ αυτής να συνειδητοποιήσομε το μυστήριο του ανθρωπίνου προσώπου και του τελικού προορισμού μας. Συγχρόνως μας εμπνέει να γίνομε ζωηφόρα κύτταρα της κοινωνίας, με διαρκή αγώνα για την προσωπική μας ιεροπρέπεια και την αξιοπρέπεια όσων συνανθρώπων μας δοκιμάζονται και αδικούνται. Σε ένα κόσμο που εξακολουθεί να σπαράσσεται από θανατηφόρες εχθρότητες και αναλγησία, από μισάνθρωπες αδελφοκτονίες, το μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού έρχεται να μας υπενθυμίσει πως δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Έρχεται να μας καλέσει να χαρούμε την απελευθέρωσή μας από τα δεσμά του υπαρξιακού μας θανάτου.
Έρχεται να διακηρύξει τη νίκη της ζωής κατά των φθοροποιών παθών, ώστε να ενισχύεται η ομόνοια, η καταλλαγή, η αγάπη, η ενότητα, η αρμονική συνύπαρξη όλων «υπέρ ων Χριστός απέθανεν» (Ρωμ. ιδ΄,15).
Έρχεται να γίνει, όπως έγραψε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, «ανανέωσις της ανθρωπίνης φύσεως, […] αναζώωσις και ανάπλασις και προς ζωήν αθάνατον επανέλευσις», δηλαδή η Ανάστασις του Κυρίου είναι ξαναζωντάνεμα της ανθρώπινης φύσεως, αναδημιουργία της, επιστροφή στη νεότητα του παραδείσου. (PG 151, 235D – 248C).
Μακάριοι όσοι κατορθώνουν να ζούν έτσι την Ανάσταση και προβάλλουν αντίσταση, με τον λόγο και τη ζωή τους, στις βαρβαρότητες και τις κακοποιήσεις του ανθρωπίνου προσώπου, σε ο,τι το ευτελίζει, σε ο,τι το αιχμαλωτίζει σε τεχνητές ανάγκες και ψευδοχαρές.
Μακάριοι όσοι λειτουργούν αναστάσιμα, αμβλύνοντας διχασμούς, αντιθέσεις, εχθρότητες, καλλιεργώντας τη συμφιλίωση, την ειρήνη, την κοινωνική συνοχή. Ευλογημένοι όσοι εμπνέονται από τη συγγνώμη, η οποία ανέτειλε από τον τάφο του Χριστού και την παρέχουν σε όσους τους πληγώνουν, τους παραθεωρούν, τους σταυρώνουν. Ευλογημένοι όσοι αγαπούν και συγχωρούν, όσοι με αυτόν τον τρόπο ανασταίνονται και ανασταίνουν.
Ας έχομε στην καρδιά μας το Αναστάσιμο τούτο Ευαγγέλιο της χαράς και της αγάπης και ας απαλύνομε τον πόνο της κοινωνίας μας με τη δική μας ταπείνωση, ως απάντηση στην εγωιστική αυτοθέωση που υψώνει τείχη ανάμεσά μας και με τη δική μας θυσιαστική αγάπη, όπως έκανε Πρώτος και μας δίδαξε ο Χριστός μας.
Εύχομαι πατρικά να λάβομε αυτό το μήνυμα και να το κάνομε πράξη και έτσι η ευλογία του Αναστάντος Χριστού να πλημμυρίσει τη ζωή μας, η χαρά και η ειρήνη Του να εισέλθουν στις καρδιές μας και το Φως Του, το φως της Ορθόδοξης πίστης μας, να φωτίζει το δρόμο της ζωής μας.
Χριστός Ανέστη! Χριστός, το Αληθινό Φως, η μόνη Ελπίδα, η όντως Ελευθερία, η αιώνια Ζωή του κόσμου Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριός μας, για εμάς Ανέστη ο Κύριός μας.
Συσταυρωμένοι αδελφοί και παιδιά μου, καλή συνανάσταση και εφέτος και για πάντα.
Με πατρικές ευχές
και την αγάπη του Αναστάντος Κυρίου μας
Ο Αρχιεπίσκοπος
† Ο Κρήτης Ευγένιος
