Του π. Ηλία Μάκου
Με τη βεβαιότητα ότι η Παναγία και μετά την κοίμησή της και τη μετάστασή της στους ουρανούς δεν έχει εγκαταλείψει τον κόσμο, αλλά με την ίδια μητρική φροντίδα εξακολουθεί να μεσιτεύει στον Μονογενή της, εόρτασαν οι Ορθόδοξοι της Αλβανίας την Κοίμηση της Θεοτόκου.
Συμπροσευχομένου του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, ιερούργησε στον καθεδρικό ναό “Ανάσταση” Τιράνων ο Μητροπολίτης Αμαντίας Ναθαναήλ.
Όπως έχει πει παλαιότερα ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος “μέσα σε μια θολή ατμόσφαιρα, που επικρατεί τον τελευταίο καιρό, μια ατμόσφαιρα ανησυχίας και μελαγχολίας, η σημερινή εορτή έρχεται να μας μεταφέρει μια δέσμη ακτίνων ελπίδας και αισιοδοξίας. Μηνύματα αισιοδοξίας για το μέλλον του ανθρώπου. Μηνύματα αισιοδοξίας για τον καθένα μας. Για να εκφράσουμε την αγάπη και την ευλάβεια στην Παναγία μας, βεβαίως υμνούμε, δοξολογούμε, ανάβουμε κεριά, αλλά οφείλουμε και εμείς να προσπαθήσουμε να γίνουμε παράγοντες αισιοδοξίας. Είναι μοναδική στην πίστη η δική της αγάπη, ευγένεια και καλοσύνη, η δική της υπομονή, η δική της τόλμη στην αποδοχή του θελήματος του Θεού, όταν αυτό φαίνεται δύσκολο. Ας εκφράσουμε, λοιπόν, την αγάπη και την ευλάβεια στην Παναγία μας, γινόμενοι παράγοντες ελπίδας και αισιοδοξίας για το περιβάλλον μας”.”.
Ανήμερα της Παναγίας ο Μητροπολίτης Φίερι Νικόλαος ιερούργησε στον ιστορικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον αρχαιολογικό χώρο της Απολλωνίας.
Ο πέριξ του ναού αρχαιολογικός χώρος, θύμισε στους προσκυνητές τα περασμένα μεγαλεία της Απολλωνίας, όταν ήταν πόλη στρατηγικής σημασίας στην ευρύτερη περιοχή, με ανεπτυγμένο πολιτισμό.
Τα ερείπια του ναού του Απόλλωνα από τη μία και ο ναός της Παναγίας από την άλλη δείχνουν το πέρασμα από τα είδωλα στο ζωντανό Θεό. Από τη μονομερή ηθική άσκηση των αρετών, στην απόκτηση των δωρεών του Αγίου Πνεύματος.
Ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης ιερούργησε στο καθολικό της Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου, επισημαίνοντας στο κήρυγμά του ότι “στη γλώσσα των ανθρώπων, η σημερινή γιορτή ονομάζεται” Πάσχα του Καλοκαιριού”, επειδή η Παναγία διέφυγε από το θάνατο και αυτή είναι μια νίκη, όχι μόνο της Θεοτόκου, αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας, καθώς Εκείνη αντιπροσωπεύει ολόκληρη την ανθρώπινη πλευρά”.
“Αν θέλουμε να ζήσουμε με τον Θεό, ο θάνατος δεν θα μας τρομάξει, αλλά θα είναι μια συνάντηση με τον Θεό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο γιορτάζουμε την Κοίμηση της Παναγίας”, κατέληξε ο Μητροπολίτης Ιωάννης.
Προς το τέλος της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε λιτάνευση της εικόνας της Κοίμησης της Θεοτόκου περιμετρικά του ναού.
Ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος ιερούργησε στο ναό του Αγίου Νικολάου της πόλης, ενώ εόρτασε και η Παναγία η Βλαχέρνα στη γειτονιά “Καλά” του Βερατίου, όπου υπάρχει μια περίφημη εικονογραφική παράσταση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Νικολάου, γιου του γνωστού αγιογράφου Ουνουφρίου, αγιογρφημένη τον ιδ΄ αιώνα.
Και στο Μοναστήρι αγίου Βλασίου τιμήθηκε η Κοίμηση της Παναγίας, αλλά και στη Μητρόπολη Αργυροκάστρου.
***
Παντού στον Ορθόδοξο κόσμο, και στην Αλβανία, η Παναγία έχει καθιερωθεί ως μεσίτρια, που ενώνει τη γη με τον ουρανό, τον αισθητό κόσμο με τη νοητή ωραιότητα.
Έτσι πανηγυρίστηκε ένας θάνατος ασυνήθιστος, ο θάνατος της Παναγίας, που γέννησε τη Ζωή. Δεν είναι φθορά και αφανισμός η Κοίμησή της, αλλά μετάθεση στον ουρανό.
Το φιλόστοργο πρόσωπό της με το γλυκό και ιλαρό βλέμμα της γαληνεύει τις ψυχές των ανθρώπων και τις ενισχύει στον καθημερινό αγώνα.
Με αγνά καρδιακά κύμβαλα και με εύηχη ψυχική σάλπιγγα και οι πιστοί στην Αλβανία παρακαλούν ακατάπαυστα την Παναγία να υψώσει τα άγια χέρια της, που αγκάλιασαν το Θεό και ως μητέρα όλων να ικετεύει για αυτούς και τον κόσμο ολόκληρο.
***
Παναγιά μας, η ζωή αν ξέρουμε να τη ζήσουμε αληθινά, έχει ανεξάντλητες τις ποικιλίες και τις ομορφιές και τις χάρες. Αλλά μέσα στα θεϊκά έργα πάνε και μπαίνουν τα έργα των ανθρώπων και κάνουν κόλαση τον παράδεισο της ψυχής μας. Παναγιά μας, πού πάμε; Πού βρισκόμαστε;
Και η απάντησή της δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή: Απουσιάζει ο Χριστός από τη ζωή σας. Τον διώξατε, τον απεμπολήσατε, τον αγνοήσατε ή και δεν καταφέρατε να τον γνωρίσετε καμία φορά.
Εμείς, που έχουμε ναούς και μοναστήρια, εμείς, που πάμε στις ακολουθίες, εμείς, που καυχιόμαστε για την πίστη μας, τι τον κάναμε τον Χριστό;
Λησμονήσαμε ότι ο Χριστός είναι μια ζωντανή πραγματικότητα. Δεν είναι μόνο κόνισμα, δεν είναι τροπάρι, είναι πνεύμα ζωής και αγάπης και χρέους.
Και μας θυμίζει η Παναγία, πως κάθε λεπτό της ζωής μας έχει πολύ μεγάλη σημασία. Πώς μάθαμε να παραμελούμε αυτό το λεπτό; Πώς δεν έχουμε άγρυπνα τα μάτια μας πάνω στα έργα μας, που ανάλογα με το τι είναι ανοίγουν ή κλείνουν την καρδιά μας;
Και μας φωνάζει η Παναγιά να γίνουμε προσωπικότητες. Προσωπικότητα δεν είναι το χρήμα, το καλό ντύσιμο, η καλοπέραση, η επίδειξη, οι τίτλοι, τα αξιώματα.
Προσωπικότητα είναι να υπάρχει συνέπεια του μέσα μας με το έξω μας. Όχι διαφορετικοί εσωτερικά, με κακή διάθεση, και διαφορετικοί εξωτερικά, με καλή διάθεση, για τα μάτια του κόσμου. Αυτό είναι το αντίθετο της προσωπικότητας, είναι προσωπείο. Τι κάνει το προσωπείο; Κρύβει το πρόσωπο και βοηθάει στην εκδήλωση της υποκριτικής ασθένειας.
Δήθεν ευγενικοί, υποκλίσεις κάποτε, χαμόγελα αφειδώς, διαχυτικότητες, κοινωνικότητες, όλα μια ψευτιά με το τσουβάλι. Και μέσα σαπίλα, μια μακάβρια εικόνα, που υπογραμμίζει την κραυγαλέα διαστολή. Μέσα μας ένα μαρμάρινο μνήμα γιομάτο σάπιες σάρκες και απαίσια κόκαλα.
Γι’ αυτό, ας υψώσουμε τα χέρια μας στην Παναγία, για να μας φωτίσει να είμαστε ελεύθεροι από το ψεύτισμα, το συμβιβασμό και την υστεροβουλία και να γίνουμε υπερήφανοι, ναι υπερήφανοι, για το πιστεύω μας, τις αρχές μας, τις πράξεις μας, την ευθύνη μας, τη σκέψη μας, την απόφασή μας.
Ας παρακαλέσουμε την Παναγία να μας βοηθήσει να γίνουμε άνθρωποι του Θεού, ειλικρινείς, τίμιοι, αγνοί, άνθρωποι αγώνα και αυταπάρνησης. Μόνο έτσι θα κρατήσουμε όρθιο τον εαυτό μας και δεν θα τον αφήσουμε να αποκτηνωθεί.
Μόνο έτσι θα κρατήσουμε όρθια την κοινωνία και δεν θα την αφήσουμε να αποκτηνωθεί. Μόνο έτσι θα φέρουμε την ελπίδα μέσα στην απελπισία. Μόνο έτσι θα βάλουμε τα θεμέλια για μια αληθινά νέα κοινωνία.
