Πλήθος Σύριων πιστών κατέκλυσαν σήμερα το πρωί τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Ερμουπόλεως Σύρου, στον οποίο τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία,ιερουργούντος του Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωροθέου Β’ με τη συμμετοχή των Εφημέριων του Ναού, των Εφημερίων του Ιερού Ναού Αναστασεως, του Προϊσταμένου του Ιερού Ναού Αγίου Φωτίου Θεσσαλονίκης, Αρχιμ. Μακαρίου Τσιμέρη, και των Διακόνων, επί τη συμπληρώσει 89 ετών από της Ευρέσεως της Εικόνος του Αγίου Δημητρίου, η οποία είχε μεταφερθεί αφ’ εσπέρας, δίχα πομπής από τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου.
Παρέστησαν ο Αντιδήμαρχος Καθημερινότητας κ. Ιωάννης Μσραγκός, ο Κυβερνήτης της ελλιμενισμένης στο λιμένα Ερμουπόλεως Φρεγάτας «ΑΙΓΑΙΟ» Αντιπλοίαρχος κ. Ιωάννης Τσουράκης και πολλοί πιστοί.
Τη διακονία του λόγου ανάλαβε και επετέλεσε ως άριστα ο Αρχιμ. Μακάριος Τσιμέρης, η ομιλία του οποίου αυτούσια παρατίθεται κατωτέρω:
«Αδελφοί µου αγαπητοί,
Η Αγία µας Εκκλησία σήµερα, στην τελευταία Κυριακή του ευλογηµένου Πεντηκοσταρίου, προβάλλει ενώπιόν µας τον γεννηθέντα τυφλό, εκείνον τον άνθρωπο που δεν είχε ποτέ δει το φως του ηλίου, που δεν είχε ποτέ του αντικρίσει το πρόσωπο ανθρώπου, ούτε φύση, ούτε ουρανό, ούτε θάλασσα.
Γεννηµένος χωρίς φως, περπατούσε µέσα στο σκοτάδι από την πρώτη του αναπνοή. Κι όµως, αυτός ο άνθρωπος γίνεται σήµερα για όλους εµάς φως· φως πνευµατικό, διότι µέσα από την προσωπική του συνάντησηµε τον Χριστό, εικονίζεται η δική µας πορεία από τοσκοτάδι της αµαρτίας και της αγνωσίας, προς το φως τηςπίστεως και της θεογνωσίας.
Ο Κύριος βλέπει τον άνθρωπο αυτόν, που οι άλλοι περνούν από δίπλα του ίσως αδιάφορα, ίσως µε λύπηση, ίσως µε καχυποψία. Ακούσαµε και τους µαθητές Του να Τονρωτούν: «Ραββί, τίς ήµαρτεν; οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ;».Βλέπετε, η ανθρώπινη λογική ψάχνει να ερµηνεύσει τα πάντα µε τη ζυγαριά της δικαιοσύνης: κάποιος φταίει. Και ο Χριστός, αδελφοί µου, τους υπερβαίνει όλους. Δεν απορρίπτει, δεν κατηγορεί, δεν εξηγεί το θαύµα µε όρους ποινής και ενοχής. Αλλά τι λέει; «Οὔτε οὗτος ἥµαρτεν, οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ· ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ αὐτῷ».
Μια φράση συγκλονιστική. Δεν είναι όλα τιµωρία. Δεν είναι όλα κρίση. Υπάρχουν και οι ασθένειες, υπάρχουν και τα βάσανα, υπάρχουν και τα σκοτάδια, για να δοξαστεί ο Θεός µέσα από την πίστη του ανθρώπου. Για να φανερωθεί η χάρις Του, το έλεός Του, το θαύµα Του.Και ο Χριστός φτύνει στο χώµα, πλάθει πηλό, και µε αυτόν αγγίζει τα µάτια του τυφλού. Και του λέει να πάει να λουστεί στην κολυµβήθρα του Σιλωάµ. Ο Κύριος, που θα µπορούσε µε λόγο µονάχα να δώσει το φως, χρησιµοποιεί πηλό, χρησιµοποιεί νερό. Χρησιµοποιεί ύλη. Όπως και στα Μυστήρια της Εκκλησίας µας. Όπως στο Βάπτισµα, που το νερό γίνεται λουτρό παλιγγενεσίας.
Όπως στη Θεία Ευχαριστία, όπου ο άρτος και ο οίνος γίνονται Σώµα και Αίµα Χριστού. Ο Θεός δεν µας σώζει αφηρηµένα, αλλά µέσα στον κόσµο τούτο, µε ταπεινά και γήινα µέσα. Ο Χριστός θεραπεύει µε πηλό, για να δείξει ότι µέσα στην ταπείνωση, µέσα στο τίποτα, µπορεί να κρύβεται το παν.Και όταν ο άνθρωπος αυτός γυρίζει λουσµένος, βλέπει για πρώτη φορά στη ζωή του. Το πρώτο πρόσωπο που αντίκρισε ποτέ του, ήταν ο Ιησούς. Τι συγκίνηση, τι φως, τι ευλογία! Κι όµως, αδελφοί µου, αντί χαράς, αντί ευχαριστίας, εκείνος ο άνθρωπος δέχεται πόλεµο.
Οι Φαρισαίοι, οι γείτονες, οι Ιουδαίοι, όλοι ψάχνουν να βρουν το λάθος. Δεν αντέχουν το θαύµα. Γιατί το θαύµα καταρρίπτει τα σχήµατα, τις προκαταλήψεις, τα «έτσι το», τα «έτσι το λέει ο Νόµος». Και τον ρωτούν: «Σὺ τίς εἶ;». Κι εκείνος, µε απλότητα, µε ευθύτητα, µε αλήθεια, οµολογεί: «Ἐν τούτῳ γὰρ τὸ θαυµαστόν ἐστιν… ἐγὼ ἦµην τυφλός, καὶ νῦν βλέπω». Οµολογεί, και δεν φοβάται. Οµολογεί, κι ας τον διώχνουν. Οµολογεί, κι ας µένει µόνος.
Αλλά δεν είναι µόνος. Γιατί στο τέλος, όταν όλοι τον διώχνουν, τον βρίσκει Εκείνος που τον θεράπευσε και τουλέει: «Πιστεύεις εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ;». Κι εκείνος, µε καρδιά ανοιχτή, απαντά: «Πιστεύω, Κύριε».Αδελφοί µου, εµείς, που γεννηθήκαµε µε µάτια που βλέπουν, πόσο συχνά ζούµε σαν πνευµατικοί τυφλοί;Βλέπουµε τα θαύµατα του Θεού καθηµερινά και δεν τα αναγνωρίζουµε. Βλέπουµε το πρόσωπο του αδελφού µας και δεν βλέπουµε την εικόνα του Θεού. Μπαίνουµε στον ναό, στεκόµαστε µπροστά στην Αγία Τράπεζα, αλλά τα µάτια της ψυχής µας είναι κλειστά. Χρειαζόµαστε όλοι µια κολυµβήθρα Σιλωάµ. Μια ταπείνωση. Μια µετάνοια. Μια επιστροφή στην απλότητα της πίστεως.
Χρειαζόµαστε ναοµολογήσουµε κι εµείς, όπως ο τυφλός: «Ἦµην τυφλός, νῦν βλέπω». Να αφήσουµε τον Χριστό να πλάσει µε τον πηλό της χάριτός Του, και πάλι από την αρχή την όρασή µας. Όχι µόνο των µατιών, αλλά της καρδιάς. Και ας θυµηθούµε: ο Χριστός περνάει µπροστά µας, όπως πέρασε και τότε. Και βλέπει τον καθένα µας. Και δεν ρωτάει τι έκανες, τι έφταιξες, τι δεν πρόλαβες. Αλλά σου προσφέρει το φως Του. Όχι για να βλέπεις απλώς, αλλά για να Τον βλέπεις. Να Τον αναγνωρίσεις. Να Τον ακολουθήσεις. Και να οµολογήσεις, µε πίστη, με γενναιότητα, µε αγάπη: «Πιστεύω, Κύριε». Αµήν.»
Προ του πέρατος της Λειτουργίας, τελέσθηκε μικρή λιτάνευση της ιεράς Εικόνος του Αγίου Δημητρίου εντός του Ναού, μετά το πέρας της οποίας ὁ Σεβασμιωτατος κ. Δωρόθεος Β’ τίμησε με τον αναμνηστικό Σταυρό της 200ής Επετείου από της ανεγέρσεως του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ερμουπόλεως τον εκ Σύρου καταγόμενο Ελληνοαμερικανό Επιχειρηματία, Πρωτοψάλτη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής διακονούντα επί 47 έτη Ναούς της Νέας Υόρκης, και ευεργέτη της Ιεράς Μητροπόλεως κ. Αντώνιο Παράβαλλο.
Εν συνεχεία, ευχαρίστησε και συνεχάρη τον Αρχιμ. Μακάριο για την ομιλία του και τον παρακάλεσε να μεταφέρει τις ευχές του στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεο, ευχαρίστησε τους εκκλησιασθέντες και συνευχηθεντες πιστούς και τους ευχήθηκε ο Άγιος Δημήτριος να τους προστατεύει και να τους ενισχύει στη ζωή τους.
Ιδιαιτέρως δε ευχήθηκε στους μαθητές που θα συμμετάσχουν στις Πανελλαδικές Εξετάσεις να έχουν καλή επιτυχία και πλήρη δικαίωση των κόπων και των προσπαθειών τους.
Συντάκτης: Αλέξ. Μαρκουΐζος, Γραμματέας Ι.Μ. Σύρου
