Του π. Ηλία Μάκου
Ο Μητροπολίτης Ιωάννης Κορυτσάς χοροστάτησε στον εσπερινό και ιερούργησε στη θεία λειτουργία, κατά το διήμερο εορτασμό της Κοιμήσεως της Αγίας Άννης στον ομώνυμο ιστορικό ναό, εορτάζοντας και την 26η επέτειο από την ενθρόνισή του.
Στο τέλος της θείας λειτουργίας ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης δέχθηκε ευχές, από τους ιερωμένους και το λαό. από λαϊκούς και κληρικούς.
Η ενθρόνιση του Σεβασμιωτάτου πραγματοποιήθηκε στην Κορυτσά, στις 25 Ιουλίου 1998, στον μητροπολιτικό ναό της «Ζωοδόχου Πηγής», ενώ στις 20 Ιουλίου του 1998 είχε προηγηθεί η χειροτονία του από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, συμμετασχόντων του Μητροπολίτου Βερατίου Ιγνατίου, καθώς και των δύο εκπροσώπων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Μητροπολίτου Πέργης Ευαγγέλλου και του Μητροπολίτου Φιλαδελφείας Μελίτωνα.
Πριν την ανάδειξή του στο επισκοπικό αξίωμα, είχε υπηρετήσει ως καθηγητής και κοσμήτορας της Θεολογικής Ακαδημίας «Η Ανάστασις του Χριστού» στο Δυρράχιο.
Όπως ολόκληρη η Εκκλησία της Αλβανίας, έτσι και η Μητρόπολη Κορυτσάς, αναζωπυρώθηκε μετά την περιπέτεια του διωγμού. Πρωτοστάτης της αναζωπύρωσης και αναγέννησης ο Μητροπολίτης Ιωάννης υπό την καθοδήγηση και μέσα στη ζεστή αγκαλιά του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, που απέδειξε και αποδεικνύει ότι άνδρες με μεγάλη πίστη κατορθώνουν μεγάλα πράγματα.
Βασική γραμμή του Μητροπολίτη Ιωάννη, αυτά τα 26 χρόνια, είναι: Όταν οι άλλοι αρνούνται το Χριστό, εμείς οφείλουμε να τον ομολογήσουμε. Όταν τον εγκαταλείπουν, εμείς να σταθούμε κοντά Του. Όταν τον σταυρώνουν, εμείς να τρέχουμε δίπλα Του.
Όλος ο αγώνας του, με αφετηρία την αγάπη του στο Θεό, απλώνεται στην αγάπη του και προς το συνάνθρωπο. Και μάλιστα τον αδύναμο και πονεμένο.
Μέσα από ποιμαντικές, κατηχητικές, κοινωνικές και άλλες παρεμβάσεις, δίνει πνοή στην ιστορική Μητρόπολή του. Βάζει αγάπη και βρίσκει αγάπη.
Με τη ζεστασιά της αγάπης του της αληθινής, που την εμπνέει ο Χριστός και τη φλογίζει το φωτεινό πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου κ. Αναστασίου, προσελκύει γύρω του ανθρώπους, ανεξάρτητα από το θρήσκευμά τους, που τους βοηθά, και «γκρεμίζουν», χωρίς και ίδιος πολλές φορές να το καταλαβαίνει πως συμβαίνει αυτό, τα τείχη της πίκρας μέσα τους, την απομόνωση και τη μοναξιά τους. Πρώτα απ’ όλα, και αυτό είναι το σημαντικότερο, τους βγάζει με τη στοργή του από τη «φυλακή» του εαυτού τους.
Ο κ. Ιωάννης είναι εκφραστής, μιμούμενος τον πνευματικό του πατέρα Μακαριώτατο Αναστάσιο, ενός κόσμου με αρετή, με αυθεντικότητα, που με τη δάδα της πίστης δυναμώνει, αντιστέκεται στις δυσκολίες, «γεννά» καλοσύνη.
Και τον κουβαλάει αυτόν τον κόσμο στην ψυχή του, τον έχει όχι ξεθωριασμένο, αλλά θεριεμένο στην καρδιά του.
Με πόθο στην καρδιά και προσηλωμένος στο όραμα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου πορεύεται πάντα μπροστά, με την πεποίθηση ότι ο Θεός είναι δίπλα του και του δίνει πνευματικά φτερά.
Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ
Με λαμπρότητα εορτάστηκε η Κοίμηση της Αγίας Άννης στην Εκκλησία της Αλβανίας.
Από την Κορυτσά, όπου υπάρχει ο ομώνυμος ναός, έως το Αργυρόκαστρο, που στους Γεωργουτσάτες σώζεται παλαιά Εκκλησία.
Η Αγία Άννα, παρ’ ότι ζούσε σε μια εποχή σκοταδιού, πλάνης, δισειδαιμονιών, κακού, η πίστη της στο Θεό διέλυσε τη «φοβερή σκιά θανάτου».
Ένας απλοϊκός άνθρωπος ήταν, αλλά επειδή στην καρδιά της εισχώρησε η θεϊκή λάμψη, γνώρισε πολύ περισσότερα για τα ουσιαστικά θέματα της ζωής και του προορισμού της εδώ στον κόσμο, από πολυμαθέστατους σοφούς.
Και μας δίνει το παράδειγμα να αφήσουμε κατά μέρους τις «προφάσεις εν αμαρτίαις», που μας ενοχοποιούν και μας εξευτελίζουν.
Αυτό θα πει πως δεν έχουμε καταλάβει τι θα πει πως είμαστε Χριστιανοί, πως δεν νιώθουμε ούτε την αξία μας, ούτε την αποστολή μας, ούτε αυτό το πρόσκαιρο, ούτε το αιώνιο συμφέρον μας.
Ας εγκαταλείψουμε τις «προφάσεις εν αμαρτίαις» και ας αγαπήσουμε την αλήθεια, ας αποκτήσουμε την ευθύτητα.
Ας αφήνουμε πάντοτε, παντού και για κάθε ζήτημα, ελεύθερα, αυθόρμητα και αβίαστα να βγαίνει από μέσα μας μόνη και ακέραια η αγία του Θεού και σωτήρια πίστη.
Χριστιανοί είμαστε. Και είμαστε Χριστιανοί, για να μην είμαστε δόλιοι, αλλά άνθρωποι «ίσιοι», ευθείς και ειλικρινείς. Το εννοούμε οι Χριστιανοί;
Αντί, λοιπόν, να συζητούμε φιλοπερίεργα και αντί να ολιγοπιστούμε στις χριστιανικές αλήθειες, ας φιλοσοφούμε κατά Χριστόν και, το σπουδαιότερο, να Τον ακολουθούμε. Έτσι θα έχουμε πλούσια πνευματική ωφέλεια και θα εισέλθουμε με ασφάλεια στην “αγήρω” μακαριότητα.
